... اینکه یکى از افتخارات این مرز و بوم در عرصه ورزشى با ۴۰ سال سابقه فروخته شود به استیل آذین یک ساله؟!
۲- بامزه است. ما خیلى از قوانین دولتى سر در نمى آوریم اما به نظر مى رسد که فروش پرسپولیس به هدایتى یک مقدار با روش هایى که دیگر اموال دولتى فروخته مى شوند تفاوت دارد!
بارها و بارها دیده ایم که براى خصوصى شدن کارخانه ها و املاک دولتى از یک روش استاندارد استفاده مى شود. اینکه متولى دولتى فروش، ابتدا آگهى فروش مى زند، بخش خصوصى را دعوت مى کند به مذاکره جهت اطلاع پیدا کردن از شرایط خرید و بعد هم جلسه اى ترتیب داده مى شود که در آن کلیه خریداران قیمت هاى پیشنهادى را در پاکت هاى در بسته تحویل مسئول فروش مى دهند و بعد بالاترین قیمت برنده مسابقه مى شود.
۳- در مدل پرسپولیس اصلاً از این خبرها نیست! تیم را مى فروشند تا یک نفرى که خودشان انتخاب کرده اند! قیمت هم که قرار بود مخفى بماند تا شک و شبهه اى پیش نیاید رسماً از طریق رسانه ها اعلام شود. درحالى که خصوصى سازى یک فرآیند دولتى است که در آن دولت یا عوامل دولت نباید به هیچ عنوان از فروش اموال دولتى منتفع شوند. غیر از مبلغ رد و بدل شده براى فروش که باید به خزانه دولت ریخته شود اما اینجا آقاى هدایتى با صراحت در رسانه ها داد و فریاد مى زند که سالى هم فلانقدر مى دهم به سازمان تربیت بدنى! آیا ما نباید مشکوک شویم که چه خبر است؟!
۴- پرسپولیس مبارک بخش خصوصى. اینکه پرسپولیس و استقلال در اختیار بخش خصوصى توانمند قرار بگیرد و از وابستگى به تنگ نظرى هاى دولتى رهایى یابد واقعاً خبر خوبى است. اینکه پاى اصل ۴۴ و خصوصى سازى به ورزش کشیده شود امر مبارکى است که ما را به شاخصه هاى توسعه فوتبال حرفه اى - که کنفدراسیون فوتبال آسیا هم روى آن تأکید مى کند- نزدیک مى کند. این وسط اما باید سؤال کنیم که نمى شود که این خصوصى سازى تا این اندازه خصوصى و بدون حضور بیگانگان صورت نمى گرفت؟ شاید یکى دیگر پیدا شود که از حسین هدایتى پولدارتر باشد و حاضر شود هم پول بیشترى براى خرید سهام باشگاه بپردازد و هم اینکه «دوزار» بیشتر به سازمان «کمک» کند!
۵- اولین و آخرین تجربه مدیریت ورزشى آقاى هدایتى را سال قبل مشاهده کردیم. اینکه یک تیم را با ۲۵ ستاره تاریخ مصرف گذشته، پرداخت پول هاى کلان و در نهایت هم حواشى فراوان و برکنار کردن مربى ۴ صد هزار دلارى
پس از یک بازى ببندد و در نهایت هم تیم آن بلا به سرش بیاید. اینکه بالاخره نفهمیدیم پول هاى بازیکنان به آنها پرداخت شد یا نه؟ آیا واقعاً باید پرسپولیس را داد به کسى که چنین سابقه اى دارد؟!
۶- سؤال بعدى. آیا حبیب کاشانى را که خودش پول مى آورد و توانایى هاى مدیریتى اش هم با قهرمان کردن پرسپولیس در نخستین سال حضور در ورزش به همه ثابت شده برکنار کردند تا کسى مانع از این قضیه نشود؟ آیا حساب این را کرده بودند که کاشانى به همین سادگى اجازه نمى دهد که «آش را با جاش» بگذارند سر سفره هدایتى؟! آیا دلیل مدیریت داریوش مصطفوى بر پرسپولیس همین است؟!