سایت کانون هواداران استقلال - علی خلف؛ تیم فوتبال پرسپولیس، تنها نماینده باقی مانده کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا در غیاب چند بازیکن اصلی اش در دیداری سخت و نفسگیر مقابل تیم الهلال عربستان به میدان رفت و با پذیرفتن شکست سنگین 4 بر صفر تا حدود زیادی شانس خود را برای رسیدن به دیدار فینال این مسابقات از دست داد.
این اتفاق در حالی برای پرسپولیس در ابوظبی افتاد که اتفاقی مشابه برای آبی پوشان چندی پیش در «عین» دیگر شهر امارات روی داده بود. شکست های سنگین استقلال و پرسپولیس چند شباهت و چند تفاوت دارد که آنها را به شرح زیر بازگو می کنیم.
شباهت اول) هر دو تیم این شکست ها را در کشور امارات و مقابل تیم های عربی پذیرفتند.
شباهت دوم) هر دو تیم می توانند مدعی باشند در حالی برابر حریفان خود مغلوب شدند که تعدادی از بازیکنان ثابت خود را در اختیار نداشتند.
شباهت سوم) هر دو تیم با درخشش یک بازیکن ستاره از تیم حریف و هت تریک این ستاره ها که تشابه اسمی هم داشتند شکست خوردند.
شباهت چهارم) شکست هر دو تیم سنگین و تحقیر کننده بود.
البته در ثبت این شکستها تفاوت های فاحشی هم بود که بد نیست این تفاوت ها را هم بررسی نماییم.
تفاوت اول) تیم پرسپولیس در حالی برابر این حریف تن به شکست داد که محمد انصاری، کمال کامیابی نیا و مهدی طارمی را در اختیار نداشت. هر سه بازیکن این تیم محروم بودند. در غیاب انصاری پرسپولیس از ماهینی و شجاع خلیل زاده که دو بازیکن تخصصی در پست دفاع میانی بودند سود برد و حتی سید جلال حسینی را هم در این پست روی نیمکت داشت.
در غیاب طارمی هم دو بازیکن با تجربه و بزرگ مثل منشا و علیپور در خط حمله پرسپولیس بازی کرد.
آنها در خط میانی تنها یک بازیکن محروم داشتند به اسم کامیابی نیا. ضمن این که دست برانکو برای پر کردن جای خالی این بازیکن خالی نبود. محسن ربیع خواه در ترکیب اصلی قرار گرفت، محسن مسلمان کمی جلوتر از او و بازیکنان خوبی مثل بشار رسن عراقی و سیامک نعمتی هم روی نیمکت آماده بازی بودند.
حکایت استقلال و علیرضا منصوریان اما حکایت دیگری بود. منصوریان برای دیدار مقابل در خط میانی هیچ بازیکن تخصصی نداشت. امید ابراهیمی و فرشید اسماعیلی مصدوم بودند، امید نورافکن در معیت تیم ملی جوانان بود و فرشید باقری هم در همان چند دقیقه اول بازی آسیب دید و زمین مسابقه را ترک کرد تا منصوریان به ناچار از مگویان در پست هافبک دفاعی بازی بگیرد.
در واقع پرسپولیس تنها یکی از هافبک های میانی اش را برای این بازی نداشت و 4 گل خورد اما استقلال هیچ کدام از هافبک های میانی اش را برای این بازی در اختیار نداشت.
تفاوت دوم) استقلال در ورزشگاه اختصاصی تیم العین و مقابل هواداران این تیم بازی کرد اما پرسپولیس مقابل الهلال در یک ورزشگاه بی طرف و در کشور ثانی به میدان رفت.
تفاوت سوم) حریف پرسپولیس از دقیقه 49 ده نفره شد و حدود یک نیمه ده نفره مقابل این تیم بازی کرد اما العین هرگز مقابل استقلال ده نفره نشد. به احتمال زیاد اگر الهلال ده نفره نمی شد تعداد گلهای این تیم به پرسپولیس حتی از عدد 6 هم عبور می کرد.
تفاوت چهارم) استقلال در همان بازی به العین گل زد اما پرسپولیس موفق به گلزنی به حریف عربستانی اش نشد. گرچه استقلال 6 و پرسپولیس 4 بار گل خوردند، اما واقعیت این است که استقلال با تفاضل 5 گل بازی را باخت و پرسپولیس با تفاضل 4 گل و این نشان می دهد که فاصله شکست استقلال مقابل تیم 11 نفره العین و در ورزشگاه اختصاصی این تیم با شکست پرسپولیس مقابل تیم ده نفره الهلال و در یک ورزشگاه بی طرف عملا تنها یک گل بوده است.
تفاوت پنجم و البته اصلی ترین تفاوت به بعد از ثبت این شکست ها باز می گردد و به رفتار جمعی پیشکسوتان دو باشگاه و البته هواداران دو تیم. در جایی که همه پرسپولیسی ها اعم از هواداران، پیشکسوتان و رسانه های وابسته به این باشگاه بعد از شکست 4 بر صفر برابر تیم 10 نفره الهلال در یک ورزشگاه بی طرف به شدت به حمایت از تیم شان پرداختند و هرگز اجازه بی حرمت شدن بازیکنان، مربیان و مدیران تیم شان را آن هم درست به فاصله چند روز بعد از مسجل شدن جعل آنها در قرارداد طارمی و بی آبرویی شان اتفاق افتاده بود را ندادند. اما متاسفانه در استقلال شرایط به گونه ای دیگر رقم خورد و جماعتی از پیشکسوتان، رسانه های هواداری و به خصوص هواداران آنقدر به تیم و مدیران و مربیان توهین کردند که در این امر از هواداران رقیب پیشی گرفتند.
بله عمده ترین تفاوت در شکست های سنگین سرخابی ها از تیم های عربی در نحوه رفتار هواداران دو تیم با عوامل تیم شان بعد از این شکست بود.