با جذب حسن بیت سعید و به احتمال فراوان تمدید
قرارداد کاوه رضایی و همچنین حضور جابرانصاری و علی قربانی در تیم استقلال،
منصوریان با معادله پیچیده‌ای برای قراردادن این بازیکنان در ترکیب اصلی
تیم مواجه خواهد شد.
در
این بین استقلالی‌ها به سجاد شهباززاده، مهاجم پیشین خود هم پیشنهاداتی
داده‌اند و منتظر پاسخ او هستند هرچند که این مهاجم با پیشنهاد جدی هم از
سوی باشگاه ذوب‌آهن مواجه شده است.
با
فرض اینکه شهباززاده دوباره به استقلال بازگردد شاید منصوریان این خریدها
را بدین شکل توجیه کند که با توجه به حضور استقلال در سه جام در فصل آینده
یعنی رقابت‌های لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا نیاز به همه این
بازیکنان دارد تا به اصطلاح دست او روی نیمکت پر باشد.
سرمربی
جوان آبی‌پوشان که هنوز هم درحال یادگرفتن و تجربه اندوزی است آیا توانایی
مدیریت کردن این بازیکنان را برای نیمکت‌نشینی دارد؟ اگرچه بازیکنی مثل
علی قربانی در فصل گذشته اکثر مواقع به عنوان بازیکن جانشین به میدان
می‌آمد اما در دومین فصل حضور خود در تیم آبی‌پوش پایتخت تحمل نیمکت‌نشینی
احتمالی بیشتر با حضور دو مهاجم جدید را دارد؟ حسن بیت سعید چطور که در
استقلال خوزستان تقریبا با نیمکت نشینی بیگانه بود می‌تواند با شرایط جدید
کنار بیاید؟
در این
بین کاوه رضایی که سطح بازی خود را به نوعی بالاتر از لیگ ایران می‌داند
چه برخوردی با نیمکت نشینی احتمالی خواهد داشت و آیا جابر انصاری هم
می‌تواند به یک ذخیره احتمالی بدون ادعا تبدیل شود؟
به
نظر نمی‌رسد همه این بازیکنانی که از آنها نامبرده شد آنقدر حرفه‌ای باشند
که تحمل نیمکت‌نشینی را داشته باشند. باید دید منصوریان برای حل این
معادله چه تمهیداتی را مد نظر دارد؟ آیا استفاده منصوریان از سیستم چرخشی
برای استفاده از این مهاجمان در بازی‌های مختلف یکی از راهکارهای اوست یا
در صورت اعتقاد به یک ترکیب تقریبا ثابت برنامه‌ای برای مدیریت کردن تبعات
نیمکت‌نشینی برخی از این بازیکنان و جلوگیری از ایجاد حاشیه را دارد؟