این در حالیست که استقلال مظلومی در فصل
پانزدهم در موقعیت مشابه با 22 امتیاز صدرنشین بود و در فصل چهاردهم با
هدایت امیر قلعه‌نویی با 21 امتیاز از 11 بازی رتبه دوم جدول را به خود
اختصاص داد.
هر دو این مربیان در پایان فصل‌های ذکر
شده با کار خود در این تیم پایان دادند و امید می‌رفت با آمدن علیرضا
منصوریان به این تیم خون تازه‌ای در رگ‌های استقلال جریان پیدا کند و
مشکلاتی که در چند فصل اخیر دامن این تیم را گرفته است، با درایت و نیروی
جوانی سرمربی پیشین نفت تهران برطرف شود. ولی چه از نظر نتایج و چه از نظر
بار فنی، استقلال منصوریان شرایط خوبی ندارد و این موضوع در آخرین دیدار
این تیم در هفته یازدهم مقابل گسترش فولاد تبریز به خوبی مشهود بود.
استقلال در این دیدار در حالی که در
ورزشگاه آزادی و مقابل چشم تماشاگران خودی بازی می‌کرد، که تیم حریف یک گل
به خودی به این تیم هدیه داد و با اخراج دخسوس در دقیقه 74، 15-20 دقیقه
پایانی بازی را 10 نفره دنبال می‌کرد، شاگردان منصوریان نتوانستند از برتری
خود استفاده کرده و دریافت 2 گل از ضعیف‌ترین خط حمله لیگ برتر نشان از
عملکرد ضعیف خط دفاعی این تیم دارد.
مسئله مهم که این روز‌ها در مورد استقلال
منصوریان مطرح است، حضور دستیاران ضعیف در کنار او و در کادر فنی استقلال
است. افرادی که مشخص نیست بر اساس کدام تجربه یا دوره مربیگری به نیمکت
استقلال اضافه شده‌اند و چه بار فنی‌ای برای اضافه کردن به علیرضا منصوریان
دارند؟
محمد خرمگاه و علی‌چینی که در نفت تهران
هم کنار منصوریان حضور دارند، به واسطه رابطه خوب و «داداش» بودن با
سرمربی استقلال که از دوران هم‌بازی بودنشان در این تیم بر جای مانده است،
نیمکت آبی‌پوشان تهرانی را اشغال کرده‌اند.
این نگاه به دستیار و کمک مربی شاید فقط
در فوتبال ایران و برخی مربیان وجود داشته باشد که با حضور دستیار با دانش و
فنی‌تر از خودشان روی نیمکت مخالف باشند. ولی اصولاً دستیار یک سرمربی کسی
است که بتواند بار فنی اضافه‌ای برای سرمربی داشته باشد و در مواقع سخت
تاکتیکی و جایی که سرمربی تیم به دلیل استرس و فشار بازی توانایی اتخاذ
تصمیم مناسب را ندارد، با ارائه راهکار مناسب و پیشنهاد فنی خوب، تیم را از
بن‌بست تاکتیکی خارج کند.
در چند فصل اخیر هم در تیم‌های مختلف
خصوصاً همین استقلال، شاهد حضور افرادی مثل میشاییل هنکه و مجید صالح در
کادر فنی بودیم که از نظر دانش فنی و تجربه، افراد شناخته شده‌ای هستند.
شاید یکی از دلایل ترس مربیان جوانی مثل
منصوریان از دستیار قوی، متزلزل شدن جایگاه خودش رو نیمکت این تیم و تبدیل
شدن کمک مربی به آلترناتیو و گزینه جانشینی باشد. این دست از مربیان به
همین دلیل ترجیح می‌دهنداز افرادی پایین‌تر از خودشان به عنوان دستیار
استفاده کنند. افرادی که شاید تنها کمک‌شان به تیم، دواندن بازیکنان در
تمرینات و چیدن لوازم و تجهیزات در زمین تمرین باشد، کاری که در همه‌جای
دنیا وظیفه مسئول تدارکات تیم است.
ولی این تفکر همیشه به زیان سرمربی تمام
شده است و انتخاب دستیار ضعیف، نه تنها جایگاه سرمربی را در تیم محکم
نکرده است، بلکه شاید او را به در خروجی باشگاه و برکناری نزدیک‌تر کرده
باشد. اگر چنین تفکری درست بود قطعاً مربیان بزرگ دنیا از افراد فنی و با
دانش روی نیمکت خود استفاده نمی‌کردند.