فغانی از همان ابتدای بازی با سوتهای پیاپی و
کارت زردی در دقیقه دوازدهِ بازی به امید ابراهیمی نشان داد عملا برای بازیکنان
دربی خط و نشان کشید و بقولی گربه را دم حجله گشت تا مبادا این مسابقه هم همچون
فوتبال تیم ملی ایران با قطر دچار تنش و استرس گردد و بازی از دستش خارج شود چرا
که آنوقت خدشه ای هم برای اعتبار داوری خودش بحساب می آمد.
پس با این اوضاع اولین هدف فغانی در این دربی
کشتن دربی با سوتهای پیاپی بود و شاهد این مدعی هم تعداد دفعاتِ بسیار اندکی بود
که او ادامه بازی را اعلام کرد و بدون تردید بارها و بارها سوت خودش را برای از
کار افتادن بازی و آرام کردن آن به صدا درآورد
، چیزی که واقعا روی اعصاب بود و وقتی با اعلام یک صحنه اشتباه به نفع تیم
پرسپولیس هم همراه می شد دقیقا روی اعصاب تماشاگر راه می رفت .
فغانی با قضاوت این
دیدار که بنوعی بزرگترین دربی آسیایی از نظر تعداد هوادار و تماشاگر محسوب می شد
یک گام دیگر برای رسیدن به جام جهانی روسیه برداشت ولی باید اشاره کرد که برای
بازی متوسطی که بندرت صحنه های خطرناک در هجده قدم داشت اگرچه از کمیته داوران
نمره خوبی خواهد گرفت اما مطمئناً رضایت هواداران را جلب نکرد ، چرا که با سوت های
روی اعصابش بازی را از طراوت و شادابی انداخت .