هرچند شیرینی این گل با
جاروجنجال قطری ها بر سر ورود نکونام به زمین مسابقه و درگیری با او قدری تلخ شد و
برای لحظاتی خشونت جای فوتبال زیبا را گرفت اما کنترل زیبای توپ و ضربه استادانه
علیرضا جهانبخش در دقیقه 101 بازی آب سرد مجددی بود بر پیکر بازیکنان پرمدعا و چند
ملیتی قطر که هر چند در این بازی خوب ظاهر شدند اما علیرغم فوتبال نسبتاً خوبشان
نشان دادند قواعد فوتبال عربی را بهتر از همه چیز بلدند و این را با تلف کردن
حداقل 15 دقیقه از وقت مفید بازی به رخ کشیدند .
البته همیشه درب روی یک پاشنه نمی
چرخد و این بار وقت های تلف شده نیمه دوم که کم هم نبود به کار بچه های تیم ملی
آمد و بالاخره دقیقه 94 دروازه قطری ها باز شد تا علاوه بر اینکه با اشتباه دروازبان
خودی گل را دریافت کردند به این نتیجه برسند که همیشه هم وقت تلف کردن جواب نمی
دهد و این تاکتیک زشت گاهی جواب معکوس خواهد داشت .
شاید تیم ملی از نظر هماهنگی و
بازی روی زمین و کار تاکتیکی در مقابل قطر حرفی برای گفتن نداشت اما همینکه قدم
اول را با اقتدار برداشت و سه امتیاز مهم از این بازی حیثیتی کسب کرد خوب و
ارزشمند است چرا که این امتیازهای خانگی در مسیر طولانیِ رسیدن به جام جهانی بسیار
با اهمیت است و مسلماً در روزهای آخر که صعود به جام جهانی مانند دوره قبلی به
تفاضلی بند باشد به کار خواهد آمد . قصد تحلیل فنی مسابقه را نداریم چون خود کی
روش در مصاحبه مطبوعاتی به ضعف و ناهماهنگی تیم اشاره کرد و آن را متاثر از لغو
اردوهای تدارکاتی ارمنستان و اتریش دانست که واقعا هم گلایه بجایی بود اما در
شرایط فعلی که تیم ملی نیاز به روحیه دارد فقط حمایت و تشویق میتواند چاره ساز
باشد و بس !!
برای همین بهتر است فقط از این پیروزی خوشحال باشیم و مسائل فنی و
نقدهای کارشناسی را به زمانی موکول کنیم که تیم درگیر مسابقات نیست و اینگونه به
حواشی پس از مسابقه دامن نزنیم . هرچند معتقدیم ایران پتانسیل بالایی برای صعود به
جهام جهانی دارد و این را از نوع بازی بازیکنان حتی در دقایق پایانی و همچنین
همدلی نیمکت نشینان و کادرفنی در این مسابقه میشد فهمید اما کی روش و شاگردانش
باید مراقب باشند و بازی های پیش رو را در 90 دقیقه به سرانجام برسانند چرا که
معلوم نیست در بازی های بعدی چه اتفاقی می افتد و همیشه نمیتوان در دقیقه 94 پیروز
میدان شد .