نیمه تاریک استقـلال

یک هفته بعد از اینکه رسانه‌ها استقلال مظلومی را ستودند، حالا نوبت حملات و انتقادات است. فاصله بین بردن ملوان و صدرنشینی تا باخت به ذوب‌آهن و پایان بی‌شکستی فقط هفت روز بود. استقلال مظلومی و هوادارانی که تیم را آماده قهرمانی می‌دانستند، جمعه شب از روی ابرها به زمین آمدند. ذوب‌آهن ضعف‌های استقلال را نشان داد و حالا باید منتظر واکنش هفته آینده این تیم در خانه همنام اهوازی‌اش باشیم. ضعف‌هایی که در نمایش عصر جمعه استقلال دیده شد، اگر هرچه زودتر برطرف نشوند، مظلومی را با وجود شروع خوب تیمش، وارد بحران خواهد کرد.

دو نیمه متضاد

استقلال مقابل ملوان شروعی توفانی داشت و در نیمه اول به دو گل رسید، ولی نیمه دوم خبری از موج حملات این تیم نبود. بازیکنان استقلال مدعی بودند که چمن بلند آزادی نفس آنها را گرفته است. این سناریو این هفته مقابل ذوب‌آهن هم تکرار شد. استقلال در نیمه اول بخصوص در شروع بازی تیم برتر بود و برهانی و پروپ‍ژیچ فرصت‌های عالی گلزنی را از دست دادند.

در نیمه دوم استقلالی‌ها انگار دیگر نای دویدن نداشتند. میانه میدان کاملا در اختیار ذوب‌آهن قرار گرفت و آبی‌ها فقط تماشاگر بودند. افت شدید بین نیمه‌های اول و دوم بازی استقلال، بعد از این شکست قطعا مظلومی را نگران کرده است. تاریخ فوتبال به‌خاطر ندارد هیچ تیمی با 45 دقیقه بازی قهرمان شده باشد. گرمای تحمل‌ناپذیر اهواز، جمعه این مشکل را تشدید خواهد کرد.

نیمکت تماشاگر

روند بازی در نیمه اول، هواداران استقلال را امیدوار کرده بود که تیم‌شان در نیمه دوم می‌تواند گل بزند و برای سومین هفته متوالی برنده باشد، ولی پیش‌بینی‌ها با شروع بازی به‌هم خورد. نیمه دوم را ذوب‌آهن بهتر شروع کرد و هر قدر بازی پیش می‌رفت حملات این تیم خطرناک‌تر می‌شد. دیگر تردیدی وجود نداشت که دروازه استقلال باز می‌شود، مگر اینکه کادر فنی تغییری در شکل بازی تیم به‌وجود آورد. نیمکت استقلال اما در این لحظات منفعل بود. نه توانست راهی برای بستن حملات ذوب‌آهن پیدا کند، نه تعویضی که جریان بازی را تغییر دهد.  وقتی ذوب‌آهن ریتم بازی‌اش را دیکته کرد و با پاس‌های عمقی بارها دروازه استقلال را به خطر انداخت، مظلومی و دستیارانش تماشاگر بودند و کوچینگی در کار نبود. حملات خطرناک ذوب از فضای بین خط هافبک خسته و خط دفاعی استقلال شروع می‌شد و انتظار می‌رفت استقلال که میانه زمین را واگذار کرده بود، عقب بنشیند و این فضا را ببندد. بازی استقلال اما تغییری نکرد تا حریف دو بار به گل برسد و چند بار دیگر دروازه رحمتی را تهدید کند.

چرا کرار؟

کرار در شروع فصل با اصرار مظلومی جذب شد. ظاهرا مدیران باشگاه که بدخلقی‌های هافبک عراقی را دیده بودند، تمایلی به تکرار تجربه فصل قبل نداشتند، با وجود این تن به خواسته سرمربی دادند. جنجال‌های کرار از هفته اول شروع شد و هنوز ادامه دارد. او نه از نظر بدنی آماده است، نه شرایط روحی مناسبی برای کمک به تیم دارد. با وجود این مظلومی در هر سه بازی تیمش او را به زمین فرستاده است. جمعه کرار درست در لحظاتی که استقلال تحت فشار شدید ذوب بود به زمین رفت. طبیعی بود که این بازیکن ناآماده نتواند معادله میانه زمین را تغییر دهد و دقایقی بعد استقلال گل اول را دریافت کرد. هافبک عراقی چند دقیقه بیشتر در زمین دوام نیاورد و مصدوم شد تا به بیمارستان برود. خط میانی این فصل استقلال آنقدر تنوع دارد که بدون کرار هم بتواند حملات را طراحی کند. کرار ناآماده و بی‌انگیزه بیشتر برای تیم دردسر دارد تا فایده. مظلومی همانطور که در شروع فصل از صادقی و بیک‌زاده گذشت، باید بتواند از کرار هم بگذرد و اسکلت تیمش را با بازیکنان متعهدتر بسازد.

دفاع کجا رفت؟

سازمان دفاعی استقلال در دو بازی قبلی نمایش امیدوارکننده‌ای داشت. بعد از گاف‌های فصل قبل صادقی و عمران‌زاده، مظلومی تصمیم گرفت از مگویان و حاج‌محمدی در قلب دفاع استفاده کند. حضور چشمی به عنوان هافبکی با خصوصیات دفاعی‌تر نسبت به امید ابراهیمی در جلوی این دو مدافع هم ساختار دفاعی تیم را مستحکم‌تر کرده بود. در این بازی اما هر سه بازیکن نسبت به بازی قبلی افت شدیدی داشتند. مگویان روی گل اول اشتباه مرگباری داشت و حاج‌محمدی بارها در کورس با مهاجمان حریف جا ماند. چشمی در نیمه دوم از نظر بدنی افت کرد و تسلیم هافبک‌های میهمان شد. مظلومی باید امیدوار باشد که این فقط یک افت مقطعی بوده و عناصر دفاعی تیمش در بازی‌های بعدی دوباره به فرم خوب‌شان برگردند. وگرنه كادر فنی استقلال مجبور می‌شود در این ترکیب دوباره تجدید نظر کند، مشکلی که برانکو هم این روزها با آن گرفتار است.