عمران‌زاده: امیدوارم یکی مربی تیم ملی شود که لیگ را ببیند

عمران‌زاده اما جزو خوب‌های لیگ در فصل سیزدهم بود. حنیف حالا لحظه‌ها را شماره می‌کند تا دوباره در ترکیب استقلال قرار بگیرد. او مدافعی است که امیر قلعه‌نویی را می‌تواند در خط دفاع آسوده‌خاطر کند. عمران‌زاده که برگردد دو هدف خواهد داشت. یکی سر و سامان دادن به خط دفاع تیمش و دیگری بازگشت به اردوی تیم ملی و شاید تثبیت جایگاهش. عمران‌زاده تمام حواسش به تیم ملی است...

شش هفته است برای استقلال بازی نکردی؛ قلعه نویی چند هفته دیگر باید درد دوری تو را تحمل کند؟

دوری من که مشکلی برای استقلال ایجاد نکرده. مگر نمی‌بینید تیم الان کجای جدول است. صدر جدولیم دیگر، حنیف را می‌خواهند چه کار؟ ! خدا را شکر بدون من هم تیم دارد راهش را می‌رود. خیلی خوشحالم.

اما قلعه‌نویی مدام می‌گوید، «منتظر بازگشت مدافعان کلاسیکم هستم!»

امیرخان به من لطف دارد. می‌خواستم بگویم چندان هم کلاسیک نیستم.

اما تو نیم فصل دوم لیگ سیزدهم بهترین مدافع ایران بودی. در لیگ قهرمانان دو فصل پیش هم به همراه جواد نکونام در تیم منتخب آسیا قرار گرفتی. حتما کلاسیکی که قلعه‌نویی از تو تعریف می‌کند.

من فکر می‌کنم یک مدافع وقتی موفق می‌شود که همه تیم در کار دفاع شرکت کنند. هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که یک نفری می‌تواند جلوی حریف را بگیرد. همین الان ببینید وضعیت استقلال چقدر خوب است. حتما کار دفاع تیمی ما عالی بوده که الان در صدر جدول قرار داریم.

2 هفته است که وضعیت خط دفاعی استقلال بهتر شده اما تا قبل از آن بخصوص بازی با سپاهان و حتی بازی با سایپا که برنده شدید، اوضاع دفاع تیم‌تان آشفته بود.

بازی با سپاهان را نگویید. انصافا آنجا حق ما باخت نبود. نمی‌خواهم دوباره به مسائل داوری اشاره کنم چون آن بنده‌های خدا هم زحمت می‌کشند و حتما هیچ عمدی در کار نبوده اما یک پنالتی به ضرر ما گرفته شد که من فکر می‌کنم نبود. خطای دید است دیگر. گاهی هم داوران اشتباه می‌کنند که نباید از آنها بیش از اندازه ایراد گرفت. اتفاقاتی مقابل سپاهان رخ داد که منجر به باخت سنگین ما شد اما در بازی‌های بعد دیدید که هم در بخش دفاعی خوب کار کردیم و هم حمله.

دو فصل پیش، فصل دوازدهم را می‌گوییم شما بهترین خط دفاع لیگ را داشتید که همین ویژگی باعث قهرمانی‌تان هم شد. بدون تردید تیمی که می‌خواهد قهرمان یک تورنمنت به این دشواری شود باید خط دفاعش را سازماندهی کند. برد یک تیم با گل نخوردن تضمین می‌شود.

همینطور است. خب، من می‌دانم که امیرخان الان با کمبود بازیکن روبرو است و چقدر به بازیکنانی که الان مصدوم هستند نیاز دارد. تمام سعی من هم همین است که زودتر به فرم بدنی مطلوب برسم و برگردم تا گوشه‌ای از کار را بگیرم. وقتی خودم را جای مربی می‌گذارم می‌فهمم که نداشتن بازیکن برای یک مربی چقدر سخت است اما همانطور که گفتم می‌بینید که استقلال نتایج خوبی گرفته و عملکرد مطلوبی دارد. این نتایج به دلیل درایت قلعه‌نویی است. امیرخان خوب با مهره‌ها بازی می‌کند. از لحاظ روانی هم بازیکنان را به خوبی در دست دارد و می‌داند قلق هر کسی چیست.

اگر بخواهی زمان دقیقی را برای بازگشتت اعلام کنی این زمان از هفته چندم خواهد بود؟

با این تمریناتی که من پشت‌سر گذاشتم که جا دارد از زحمات خانم محمدی تشکر کنم، احتمالا پس از بازی با نفت تهران می‌توانم در ترکیب قرار بگیرم. همین روزها هم می‌روم سر تمرین چون باید کار با توپ را شروع کنم. بدنم کمی عقب است.

درست مانند ملی‌پوشان که شرایط آنچنان رو به راهی ندارند.

خب، ‌شاید. آنها در تیم ملی بازی‌های سختی را پشت سرگذاشتند و بدن‌هایشان شاید هنوز به فرم مطلوب نرسیده باشد. امیدوارم به زودی همه بازیکنان استقلال آماده شوند چون بازی‌های دشواری در هفته‌های آخر داریم.

صحبت از تیم ملی برای تو ایجاد حسرت و افسوس نمی‌کند؟

همیشه دوست داشتم برای تیم ملی بازی کنم. قبل از جام جهانی خیلی زحمت کشیدم اما قسمت نبود. نمی‌دانم چرا...

حالا که کروش رفته شاید امیدواری تو برای بازگشت به تیم ملی بیشتر شود. اینطور است؟

من کاری به رفتن یا ماندن کروش ندارم. هر کسی مربی تیم ملی می‌شود بشود. من فقط از سرمربی تیم ملی انتظار دارم بازیکنان تیم را براساس بازی‌های لیگ انتخاب کند.

منظورت خودت است، یکی مثل حنیف که فصل قبل عملکرد تحسین برانگیزی داشت؟

نه، منظورم خودم نیستم. باور کنید اصلا منظورم حنیف نبود. همه را می‌گویم. یک بازیکن وقتی در تیم باشگاهی‌اش بازی می‌کند توقع دارد سرمربی تیم ملی به خوبی بازی‌هایش را زیر نظر بگیرد. من نمی‌دانم در گذشته به خوبی این کار انجام می‌شد یا نه اما حس می‌کنم بعضی‌ها دیده نشدند.

حنیف عمران‌زاده؟ !

گفتم که منظورم خودم نبود!

اما تو داری به یک بی‌توجهی بزرگ اشاره می‌کنی.

اعتقادم این است که مربی تیم ملی باید همه بازیکنان را زیر نظر داشته باشد. حتی باید برای بازیکنان گمنام لیگ هم پروفایل درست کند و عملکرد آنها را به دقت بررسی کند. بازیکنان انتظار دارند که دیده شوند. این خواسته زیادی نیست. با یک کارگروهی منسجم می‌شود همه را زیر نظر گرفت. خب، شاید من هم خوب دیده نشده باشم.

الان کروش رفته و بحث روز فوتبال ایران این است که مربی آینده تیم ملی چه خصوصیاتی داشته باشد. تو با ایرانی‌اش موافقی یا خارجی؟

شاید بعضی‌ها خوش‌شان نیاید اما دوست دارم حرفی بزنم که در دلم است. به شخصه مربی ایرانی را بهتر می‌پسندم.

دلیلت چیست؟

نوع برقراری ارتباط با بازیکنان. این خیلی مهم است که فوتبالیست ایرانی را درک کند.کروش اما اصولا خارجی محور بود. می‌رفت سراغ بازیکنانی که خارج از ایران بازی می‌کنند. حتی بیت آشور که هنوز میزان توانایی‌هایش برای اهالی فوتبال ایران مشخص نشده بود را دعوت می‌کرد اما یکی مثل تو و خیلی‌های دیگر از تیم ملی محروم می‌شدند. شاید به همین دلیل که یک خارجی بود دوست داشت با بازیکنانی کار کند که در محیط خارج از ایران پرورش یافته‌اند.

یک سوال از شما دارم. مگر تیم ملی والیبال ایران لژیونر دارد؟

نه، حتی یک لژیونر هم در تیم ملی نیست.

اما تیم ملی والیبال همه را می‌برد. حتی ایتالیا را هم می‌برد. می‌دانید چرا؟

دلیلش بازی‌های متعددی است که با تیم‌های بزرگ برگزار می‌کند. این درست نیست که فکر کنیم هر کسی لژیونر شده پس تجربه‌اش زیاد است و باید به تیم ملی دعوت شود و فیکس بازی کند. اینها همه حرف است.

به نکته مهمی اشاره کردی حنیف. شاید خیلی‌ها به ذهنشان نرسیده باشد.

مشکل فوتبال ما همین است که با تیم‌هایی مثل لبنان، ‌سنگاپور، بنگلادش و اینجور تیم‌های ضعیف بازی می‌کنیم. تا زمانی که مقابل این تیم‌ها قرار می‌گیریم وضع همین است. موفقیت تیم ملی هم با لژیونرها تضمین نمی‌شود. من اصلا این حرف را قبول ندارم. باید در فوتبال هم مثل والیبال با تیم‌های بزرگ بازی کنیم. آن وقت می‌بینید که همین بچه‌هایی که در لیگ ایران فوتبال بازی می‌کنند چطوری تیم‌های بزرگ را شکست می‌دهند.

تیم ملی اما بازی‌های تدارکاتی خوبی انجام نداد و فقط اردو برگزار کرد.

دقیقا مشکل همین جا بود. لااقل اگر با تیم‌هایی همطراز بلژیک و الجزایر بازی می‌کردیم وضعیت اینطوری نمی‌شد که به خاطر یک بازی که مقابل آرژانتین دفاع کردیم به به و چه چه همه بلند شود.

یعنی اعتقاد داری که اگر با تیم‌های بزرگ بازی می‌کردیم می‌توانستیم بهتر از این مقابل آرژانتین ظاهر شویم؟

صد در صد. شک نکنید مشکل عمده تیم ملی ما نداشتن بازی‌های تدارکاتی است. اگر با تیم‌های گردن کلفت بازی کنیم فوتبال ما هم رشد می‌کند. آن وقت می‌بینید که تیم ملی فوتبال هم مثل والیبال همه را می‌برد.

فوتبالیست‌ها بیشتر از والیبالیست‌ها با روح و روانشان درگیرند؟

فوتبال بیشتر مورد توجه است. بحث‌های روحی روانی را نباید هیچ وقت از یاد برد. خودم وقتی به استقلال آمدم استرس داشتم و بعد از چندین هفته که گذشته تازه با شرایط این تیم خو گرفتم. ما زیر ذره‌بین هستیم و بازی‌هایمان مدام پخش مستقیم می‌شود. استرس ما خیلی بالاتر از والیبالیست‌ها است چون هر کاری کنیم روزنامه‌ها به آن می‌پردازند. حرف من این است که فوتبال را هم باید با افزایش توان روحی روانی بازیکنان مانند والیبال آماده و مهیا کرد. برای همین است که می‌گویم بازی‌های تدارکاتی اهمیت بسیار زیادی برای فوتبال دارد و باید به آن توجه ویژه کرد.

چک حنیف به اجرا ‌گذاشته می‌شود

حنیف عمران‌زاده دیروز در باشگاه استقلال دیداری داشت با علی نظری جویباری و پیرامون چکی که مدت‌ها است در دست دارد صحبت‌هایی کرد و از مسوولان باشگاه استقلال خواست پیگیر کارش باشند. عمران‌زاده در این باره هم توضیحاتی داد: «من دیگر با آن چک کاری ندارم. چک را دادم به باشگاه تا خودشان آن را به اجرا بگذارند. شرکتی که این چک را به من داده باید به زودی پاسخگوی پول نشدن آن چک باشد. من دیگر بیش از این صبر نمی‌کنم و به باشگاه گفته‌ام قانونی پیگیری کند.»