سال‌ها در پرسپولیس صحبت از این بوده است که پیراهن شماره ۷ بعد از علی پروین به هیچکس نساخته است، اما اکنون به نظر می‌رسد بازوبند کاپیتانی سرخپوشان هم چنین شرایطی دارد.
در ابتدای فصل گذشته وقتی محمد نوری بازوبند کاپیتانی را به دست انداخت این باور وجود داشت که خطری پنهانی وی را تهدید می‌کند. تا اینجا در زمان سرمربیگری پرسپولیس هر کسی بازوبند کاپیتانی را به دست انداخته است، مجبور به ترک تیم شد، آن هم در فضایی آرام و بدون تنش!
دایی وقتی به پرسپولیس آمد کریم باقری کاپیتان پرسپولیس بود او پس از سال‌ها حضور مداوم با وجود آنکه با علی دایی دوستی قدیمی داشت در یک کنفرانس خبری به نوعی حکم خداحافظی اجباری خود را دریافت کرد و رفت و دیگر برنگشت.
فقدان باقری خیلی زود اثر خود را با بحران کاپیتانی نشان داد تا بعدها مسئولان باشگاه گلایه کنند و مدعی باشند که باقری تیم را رها کرد.
بعد از باقری، شیث رضایی کاپیتان شد که داستانش را همه می‌دانند. دایی در ادامه سپهر حیدری را کاپیتان کرد. حیدری در تیم پرطرفدار بود ولی شرایط بعد از کاپیتان شدن تغییر کرد. با رفتن علی دایی، حیدری هم چاره‌ای جز جدایی پیدا نکرد.
دایی در ابتدای این فصل هم بازوبند را به نوری داد و او در نیم فصل بعد جایی ندارد. البته حکایت سرنوشت تلخ کاپیتان‌های پرسپولیس فقط به دوران علی دایی مربوط نمی‌شود
محمد نوری، علی کریمی، مهدی مهدوی‌کیا، سپهر حیدری، شیث رضایی، کریم باقری، بهروز رهبری‌فرد، افشین پیروانی، احمدرضا عابدزاده و حسین عبدی به ترتیب کاپیتان‌های سال‌های گذشته بودند. هیچیک از آن‌ها با صلح و صفا از پرسپولیس نرفتند. با این اوصاف احتمالاً در این فصل، خدا باید به سید جلال حسینی رحم کند.