تیم فوتبال پرسپولیس طی روزهای گذشته سرمربی پرتغالی خود، مانوئل ژوزه، را به طور موقت کنار گذاشته و مسئولان باشگاه عنوان کرده اند که این تصمیم از سوی خود رویانیان از ایتالیا اتخاذ شده است. قرار است فردا دوشنبه تکلیف سرمربی این تیم از سوی اعضای کمیته فنی مشخص شود و اینکه آیا ژوزه به سر کار بازخواهد گشت یا خیر، در این نشست مشخص خواهد شد.
اینکه این مربی از کار برکنار شود خود نشان از ضعف مدیریت مدیرعامل پرسپولیس دارد. پیش از حضور ژوزه در پرسپولیس، نام‌هایی چون گابریل کالدرون و برونو متسو مطرح شدند و حتی تا پای انعقاد قرارداد هم پیش رفتند اما در نهایت این مربی پرتغالی برگزیده شد و رویانیان اعلام کرد که این کار با مطالعه فراوان صورت گرفته است.
اکنون باید تعریف جدیدی از مطالعه ارائه داد چرا که یکی از اصلی ترین اصول موفقیت در یک باشگاه، ایجاد ثبات است که پرسپولیس در نیم فصل گذشته هرگز تیم باثباتی نبوده و همواره اسیر حواشی و مسائل برون تیمی بوده است. خود این مسائل نشان از این دارد که مدیرعامل عملکرد موفقیت آمیزی نداشته چرا که در غیر این صورت پرسپولیس چنین جایگاه نازلی در جدول رده‌بندی نداشت.
رویانیان در ایتالیا و آلمان به سر می برد و عکس‌های وی با "آدریانو گالیانی" منتشر می شد. مدیرعامل پرسپولیس از انعقاد قراردادهای مطلوب و دوجانبه با این باشگاه‌ها خبر داده و همچنین عنوان کرده که قصد دارد با باشگاه‌های منچستریونایتد و رئال مادرید هم قرارداد منعقد کند. اکنون باید پرسید باشگاهی که هنوز نتوانسته هویت خود را به عنوان باشگاهی که صاحب ورزشگاه و امکانات است به ثبت برساند چرا باید با غول‌های فوتبال جهان قرارداد همکاری دوجانبه ببندد؟ اساسا آنها با چه نیتی با یک باشگاه ایرانی وارد معامله می شوند؟
رویانیان هنوز نتوانسته حاشیه های تیم خود را جمع و جور کند و بازیکنانش هنوز سرمربی پرتغالی از جمعشان جدا نشده به ایراد مصاحبه های تند علیه این مربی پرداخته اند. شانه به شانه شدن باشگاه های بزرگی چون میلان و رئال مستلزم این است که اصول حرفه‌ای‌گری در تیم رعایت شود در حالیکه در نیم فصل گذشته تنها چیزی که دیده نشده، حرفه‌ای‌گری در این باشگاه پرطرفدار بوده است.
پرسپولیس در حال حاضر پیش از آنکه نیازمند عقد قرارداد با ابرقدرت های فوتبال جهان باشد - که البته معلوم نیست زمینه همکاری این باشگاه‌ها با پرسپولیس چگونه خواهد بود- نیازمند این است که اوضاع داخلی اش را سامان بخشد. پتانسیل تیمی چون پرسپولیس بیشتر از آن است که در رده دوازدهم جدول رده بندی باشد. ای کاش رویانیان به جای اینکه از راه دور اوضاع تیم را رصد می کرد و پیغام و پسغام می فرستاد، در کنار کمیته فنی به اتخاذ بهترین راهکار برای پیشبرد اهداف پرسپولیس می‌پرداخت و نه آنکه وعده و وعید بدهد که فصل آینده چنین می کند و چنان می کند.
اوضاع این روزهای پرسپولیس هر کسی را یاد این ضرب المثل می اندازد که "آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی." و یا "جیب خالی - پز عالی".