واقعا به جام جهانی صعود می کنیم؟

1- عمده مانع ذهنی توهمی است که نسبت به قدرت خود و ضعف حریفان داریم که ریشه در این ضعف تاریخی ایرانیان دارد که گذشته را فقط با موفقیت‌هایش به یاد می‌آورند و عموما ناخودآگاه شکست‌ها از یاد می‌برند. اما در مورد فوتبال برخی عامدانه به دلیل منافع شخصی بر آن دامن می‌زنند مثلا یکی از مربیان اسبق تیم‌ ملی که ید طولائی در مصاحبه‌های جنجالی دارد و منتقد کی روش هم هست که در زمان سرمربیگری‌اش بهترین نسل فوتبال بعد از انقلاب را در اختیار داشت مدعی شده بود که او تنها کسی است که عربستان را 0-3 شکست داده است اما یادش رفته بود که بگوید در همان تورنمنت در نیمه‌نهایی با شکست از عربستان فینال را از دست دادیم. در ارزیابی حریفان نیز این مانع ذهنی سبب می‌شود که گذشته حریفان معیار ارزیابی‌ها باشد و پیشرفت‌های آنان را نبینیم. نتیجه طبیعی این خواهد شد که در مواجهه با سنگ سخت واقعیت نه تنها سرمان بشکند بلکه از توانایی‌هایمان نتوانیم بهره بگیریم. با یک گل از حریف سرآسیمه و به دور از منطق فوتبال به در و دیوار بزنیم یا با زدن یک گل بقیه زمان بازی را به دفاعی آشفته رو بیاوریم و نتیجه نهایی اینکه بازی ذلیل از فوتبال ایران به نمایش بگذاریم که نه بردش شوقی برمی‌انگیزد و نه باختی سرافرازانه دارد . به هر حال فوتبال برد و باخت دارد اما فوتبال امروز ایران چنان کیفیتی ندارد که علاقه‌مندان را سر ذوق آورد و بلکه برعکس برد و باخت به یکسان سوهان اعصاب تماشاگر می‌کشد.