<ul> <li> <div align="justify"><font size="2">این یعنى قرار گرفتن نام استقلال در جمع مدعیان سقوط و طبیعى بود که هیأت مدیره باشگاه آن را برنمى تابید و به همین خاطر قرار شد تصمیمى گرفته شود تا استقلال با بحران خداحافظى کند. در نگاه اول همه چشم به نیمکت دوخته و امیر قلعه نویى را هدف مى دانستند و حتى از علیرضا منصوریان به عنوان سکاندار جدید کشتى آبى یاد مى شد اما ستاد بحران استقلال بر خلاف عرف رایج در فوتبال ایران تصمیم دیگرى گرفت و در ساعات آغازین کار نشریات در یکى از روزهاى پایانى شهریور ماه این خبر روى خروجى خبرگزارى ها قرار گرفت که على فتح الله زاده از مدیر عاملى باشگاه استقلال بر کنار شده است. البته بلافاصله اخبار متناقضى در این مورد شنیده شد و برخى مسئولان باشگاه هم بر این باور بودند که فتح الله زاده خودش استعفا داده اما واقعیت این بود که به هر حال مدیرعامل استقلال عوض شده و این بار یک دوچرخه سوار راننده جدید آبى ها شده بود. نامى آشنا در ورزش ایران؛ امیررضا واعظى آشتیانى <br> مدیریت سکوت <br> واعظى آشتیانى هنگامى که بر مسند کار قرار گرفت اساس کار خود طى یکى،دو هفته نخست را بر پایه آرامش و سکوت بنا نهاد و برخلاف شایعات، قلعه نویى را حمایت کرد و حتى به وى مهلتى ۳ ساله براى ترمیم استقلال داد تا اعتماد به نفس امیر را به حد ایده آلى برساند. او مشکلات مالى تیم را نیز حل کرد تا فرصت براى نفس کشیدن بماند و دیگر بهانه اى براى ناکامى باقى نماند. از سوى دیگر مدیرعامل جدید در نهایت آرامش و البته با حداکثر قدرت جایگاه را دوباره تبیین کرد تا در استقلال هر کس سر جاى خودش قرار بگیرد و هیچ کس براى دیگرى تکلیف معین نکند. <br> پاداش آرامش <br> آرامشى که واعظى بر تیم حاکم کرد کم کم راه را براى اوج گیرى استقلال هموار نمود تا تیمى که در روزهاى آغازین فصل از انتها در رده دوم بود، در پایان نیم فصل صاحب دومین رتبه از بالاى جدول شود. البته قطعاً نقش اصلى در این موفقیت را امیر و شاگردانش ایفا کرده اند و نمى توان این مسأله را نیز کتمان کرد که واعظى آشتیانى هم طى دوران کوتاه مدیریتش اشتباه نداشته است اما انصافاً باید به نقش مدیرعامل استقلال نیز در موفقیت تیم بها داد. در واقع واعظى فهمید که باید همچون کوهى باشد که اقتدارش حتى از پشت ابرها نیز به رخ کشیده شود تا هیچ کس جرأت اینکه ساز خودش را بزند نداشته باشد. <br> </font></div> </li></ul>