طی سال‌های اخیر فینال جام حذفی به شکل رفت و برگشت برگزار شده است. به واسطه حضور تیم‌های تهرانی یا اصفهانی در فینال جام حذفی همواره شاهد حضور چشمگیر هواداران در این میادین بودیم. برای مثال در 2 سال اخیر به واسطه میزبانی پرسپولیس در بازی‌های برگشت جام حذفی ورزشگاه آزادی مملو از تماشاگر شد که این استقبال چشمگیر منجر به زیباتر شدن بازی‌های فینال شده است.
فصل یازدهم اما قرار است فینال جام حذفی به صورت تک بازی و نه رفت و برگشت انجام بشود که این شیوه نو، هواداران زیادی را از دیدن بازی فینال محروم خواهد کرد. پیش‌بینی اینکه اگر فینال جام حذفی میان استقلال و شاهین در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شد، 100 هزار تماشاگر را در خود جا می‌داد، پیش‌بینی غلطی نیست.
بی‌شک اگر ورزشگاه آزادی میزبان یکی از بازی‌های فینال می‌شد 100 هزار نفر وارد ورزشگاه می‌شدند اما اکنون فینال جام حذفی 100 هزار تماشاگر را محروم کرده و سازمان لیگ با این برنامه‌ریزی قربانی عظیمی گرفته است. پرسش این سوال از برنامه‌ریزان فوتبال ضروری جلوه می‌کند؛ چرا هر سال برنامه‌های فوتبال ایران از نظر شکل اجرایی با تغییراتی روبرو می‌شود؟
هر چند که از هفته‌ها قبل اعلام شده بود فینال جام حذفی به صورت تک بازی است اما این شیوه گروه عظیم و گسترده‌ای از هواداران فوتبال را از تماشای یک بازی مهیج و زیبا محروم کرده است. آیا ملاک برنامه‌ریزان تنها کمیت مسابقات است یا آنها اندک توجهی هم به کیفیت مسابقات دارند؟ آیا شهرهایی مثل شیراز یا اصفهان از نظر امکانات توانایی برآورده کردن خواسته هواداران را دارند؟ چند هزار استقلالی می‌توانند در یکی از این دو ورزشگاه یعنی فولاد شهر یا حافظیه روی سکوها بنشینند؟! هواداران بوشهری هم از این برنامه‌ریزی قطعا سود نخواهند برد. لااقل آنها در بازی بوشهر می‌توانستند از امتیاز میزبانی به نحو احسن استفاده کنند.
همان طور که دیدیم در سال‌های گذشته تیم‌های ملوان و فولادگستر تبریز از امتیاز میزبانی به نحو احسن استفاده کردند و هواداران پرسپولیس نیز در بازی برگشت که در ورزشگاه آزادی برگزار شد هجوم گسترده‌ای به ورزشگاه آوردند، این فضا اگرچه همواره به ضرر تیم‌های شهرستانی بوده اما انتظار پرطرفدارترین تیم‌های ایران را برآورده کرده است.
استقلال خود نیز در فصل هفتم به خوبی از امتیاز میزبانی بهره گرفت و بازی باخته در رشت مقابل پگاه را به واسطه حضور همین تماشاگران جبران کرد. به هر شکل هدف برگزاری مسابقات در کمترین زمان ممکن لطمه عظیمی بر پیکر فوتبال وارد کرده است به گونه‌ای که در هفته‌های پایانی لیگ دیدیم فشردگی مسابقات کاری با لیگ کرد که در جریان بازی‌های استقلال و پرسپولیس تعداد تماشاگران از 5 هزار نفر هم تجاوز نمی‌کرد.
بعید نیست ادامه این روند بر کیفیت فنی فوتبال ایران نیز آسیب‌های فراوانی وارد کند که این مساله در درازمدت بنیان فوتبال ایران را سست خواهد کرد.