با ورود حسین هدایتى به پرسپولیس، به واسطه پول هایى که خرج کرد بسیارى او را ناجى سرخپوشان خواندند و او شد آبراموویچ پرسپولیس! اما همه اینها ظاهر یک ساختمان بى پنجره است که کمتر کسى داخل آن را مى بیند. هدایتى تاکنون بارها گفته است که بخش عمده کمک هاى او، وام قرض الحسنه است و آنها را به نیت پس گرفتن در اختیار باشگاه گذاشته است. البته قرض الحسنه بهره ندارد. حالا بماند که این حضور براى او بدون منافع نبوده است و پرسپولیس به قدرى براى او آمد داشته است که قبل از پس دادن کمک ها بتواند مدعى باشد اصل و فرع را به ناجى خود برگردانده است و شاید هم چیزى اضافه بر آن! البته وقتى خود هدایتى مى گوید پول ها را پس مى گیرد خیلى جالب است که طرفداران او مى گویند از این خبرها نیست. البته بعضى هم معتقدند هدایتى اگر این حرف ها را مى زند، اگر رسید مى گیرد و چک هاى اسپانسر را به ازاى کمک ها برمى دارد و پیش خود نگه مى دارد، براى این است که مصطفوى با او خیلى بد برخورد مى کند و انگیزه هاى او را از بین مى برد و روز آخر که برسد هدایتى یک ریال هم پس نمى گیرد و حالا هم اگر سخت مى گیرد براى این است که جلوى هزینه هاى مصطفوى را بگیرد. البته این سخنان را نمى توان نادیده گرفت چون حقایق قابل اعتنایى هستند اما چه تضمینى وجود دارد که چنین باشد؟ و آیا طرف حساب هدایتى، مصطفوى است یا پرسپولیس؟ و اصولاً هیأت مدیره چه نقشى دارد که قرار است مدیرعامل از نظر مالى این طور کنترل شود؟ به نظر مى رسد خیلى بهتر باشد همه با مردم روراست تر باشیم.