وضعیت آرایش تیم پرسپولیس در نیمه اول به هم ریخته بود و خیلی هماهنگ نشان نمیدادند. در این نیمه تقابل سیستم 1-3-2-4 با سیستم 1-1-4-4 پرسپولیس، برتری آبیپوشان را نشان میداد البته هر 2 تیم با 5 بازیکن میانه میدان را اداره میکردند اما در خط دفاع که در عدد برابر بودند، پرسپولیسیها چندان موفق نشان ندادند. ضمن اینکه از خط دفاعی، حیدری و حسینی به خط حمله کمک میکردند که نسبت به دفاعهای پرسپولیس که علیعسگری و شکوری بودند کمک بیشتری به خط حمله داشتند. در کل پرسپولیس آرایش دفاعی خوبی نداشت و این همان مشکلی است که قرمزپوشان در هفتههای گذشته هم داشتند. پرسپولیسیها حتی در برگشت هم نسبت به استقلال بیشتر دچار مشکل بودند و با توجه به اینکه زبان فوتبال، آمار است، آمار هم نشان داد که استقلال در نیمه اول برتر از پرسپولیس ظاهر شد. در نیمه دوم هم استقلال سوار بر بازی بود و گل دوم این تیم نشاندهنده برتری تاکتیکیاش بود. تعویضهای مظلومی هم بهتر از استیلی بود و منجر به گل دوم استقلال شد، ضمن اینکه نباید فراموش کرد برتری عددی استقلال در پاسهای خط دفاعی، میانی و حمله به کمک این تیم آمد و به پیروزیاش کمک کرد. در مجموع استقلال توانست بازی بهتری را انجام دهد اما پرسپولیس باوجود نامهایی چون کریمی، رضایی، کاظمیان و ... حتی در دادن پاس هم مشکل داشت. هرچند که این بازیکنان هم خوب کار نکردند و زمانی که استقلال صاحب توپ میشد، برنمیگشتند تا در کار دفاعی هم به تیم کمک کنند، این درحالی بود که استقلالیها هم در حمله کمک میکردند هم در دفاع. ضمن اینکه استقلال بازیکنی مثل مجتبی جباری داشت که همهکاره میدان بود و واقعا میانه زمین را در اختیار خود و استقلال گرفته بود. به این ترتیب استقلال توانست برتریاش را نشان دهد و پیروز میدان باشد.