تقابل مس کرمان – استقلال در کرمان یکی از پربرخوردترین بازیهای هفته بود. تا چشم کار میکرد دعوا بود و بازیکنان دو تیم یکدیگر را میزدند؛ بله به معنای واقعی میزدند! در استقلال بیشتر دعواها به عهده هافبکهای دفاعی است. یعنی آندرانیک تیموریان و کیانوش رحمتی اما مجتبی جباری هم یک طرف دعوا بود. بارها دیده شد که مرد شماره 8 آبیها در میدان بازی میجنگد و تنه به تنه حریف میگذارد. شیوه بازی جباری به شکل کاملاً چشمگیری نسبت به گذشته تغییر کرده است. او در جنگهای فیزیکی هم مشارکت دارد. پیشتر مجتبی سعی میکرد از جنگیدن فرار کند؛ ترفندی که حاصل مصدومیتهای پیدرپی بود. با ثباتی که در عضلات زانوی جباری ایجاد شده او هم طرز بازیاش را تغییر داده است اما آیا همه این تغییرات حاصل بهبودی نسبی در نواحی آسیبدیده است؟ بخشی از این تفاوت به حضور آندرانیک تیموریان مربوط میشود. جباری و آندو از گذشته رقابت تنگاتنگی با هم داشتند و به نوعی سعی میکنند بهتر از رقیب خود باشند. مجتبی اصولاً بازیکن درگیری نیست اما چون او میخواهد از آندو بهتر باشد رو به جنگهای وسط زمین میآورد البته این حس برتریجویی در آندو هم مشاهده میشود. آندو نیز نمیخواهد در فاز بازیسازی و ایجاد موقعیتهای گل از جباری پس بماند برای همین همواره سعی میکند در کنار تخریب بازی حریف و از کار انداختن مهرههای هجومی تیم روبرو پاسهایی به سبک و سیاق مجتبی ارسال کند. در همین بازی با مس کرمان دیده شد که هم او و هم جباری خصوصیات یکدیگر را تقلید میکنند تا بهتر از دیگری باشند! تداوم این رقابت بیتردید استقلال را در دراز مدت صاحب هافبکهایی با خصوصیات کامل در میانه زمین خواهد کرد. اگر دیدید به زودی آندو پاسهایی داد شبیه پاسهای مجتبی یا جباری تکلهایی زد مانند تکلهای تیموریان چندان تعجب نکنید!