در روزهایی که مصاحبه‌های بلند با دستمایه نقب زدن به گذشته فوتبالی‌ها باب شده است، دیروز قرعه به نام ایمان افتاد تا از خطایش روی پای دایی و جام‌جهانی نرفتنش حرف بزند و عده‌ای را به خدا واگذار کند.
دستم به دوش نمی‌رسید
چون قدم کوتاه بود پیراهن آستین‌کوتاه بزرگسالان اندازه من نمی‌شد. من در کلاس دوم راهنمایی در تیم بزرگسالان خوزستان بازی می‌کردم البته تربیت بدنی استان مخالف این قضیه بود، اما سرپرست تیم پرسپولیس ایذه این اجازه را داد که من بازی کنم. خیلی‌ها می‌گفتند تو به جایی نمی‌رسی. شاید باورتان نشود در حمام قد خود را اندازه می‌گرفتم. دستم را به دوش آب می‌رساندم تا ببینم قدم چقدر تغییر می‌کند. مدام استرس داشتم که نتوانم پیشرفت کنم اما حالا که فکر می‌کنم می‌بینم که به آن چیزهایی که می‌خواستم رسیدم.
قبل از آن خطا به تیم ملی دعوت می‌شدم
فصل که تمام شد قرارداد دوساله را مقابل من گذاشتند. نمی‌خواستم قرارداد را امضا کنم و فقط به فکر برگشتن به ایران بودم. برانکو من را به تیم ملی دعوت نمی‌کرد. درست تا روزی که روی پای دایی خطا کردم و حتی زمانی که رفتم، به تیم ملی دعوت شدم، اما وقتی در امارات بهتر از ایران کار می‌کردم کسی من را نمی‌دید. حس رقابت داشتم و می‌خواستم به ایران بیایم. حتی در آن زمان به تهران آمدم و با محمد حسن انصاری‌فرد مدیر عامل پرسپولیس صحبت کردم. حتی به مدیران پرسپولیس پیشنهاد قرارداد 2 ساله مسوولان الشباب را نشان دادم اما فقط می‌خواستم به ایران بیایم و بروم جام جهانی. می‌خواستم نشان دهم ایمان مبعلی‌ام. وقتی با دوستانم مشورت کردم و گفتم می‌خواهم به پرسپولیس بیایم و الشباب چنین پیشنهادی داده همه به من خندیدند و گفتند در امارات بمان. حتی زمانی که رفتم دوست نداشتم بمانم اما رفته رفته عادت کردم.
خیلی‌ها فکر می‌کنند پرسپولیسی‌ام
شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند من پرسپولیسی بودم. اولین باشگاه من در ایذه پرسپولیس بود. ولی اولین قرارداد حرفه‌ای را با استقلال اهواز بستم. شاید اگر آن زمان شرایط استقلال اهواز به هم نمی‌ریخت در این تیم می‌ماندم. آنهایی که تصور می‌کنند من پرسپولیسی بودم شاید این ذهنیت به خاطر مذاکراتم با مدیریت سابق پرسپولیس بوده است که در ذهنشان چنین مساله‌ای نقش بسته است. 6 سال در فولاد بودم و همه فولاد را تیم دوم پرسپولیس می‌دانستند، اما من حرفه‌ای هستم و هر جا که بهتر باشد کار می‌کنم.
حقم را از این فوتبال گرفته‌ام
شاید خیلی‌ها فکر کنند من حقم را نگرفتم، ولی این‌گونه نیست. من حقم را از فوتبال گرفتم. هر چند شاید در تیم ملی زیاد بازی نکرده باشم. سالی که با فولاد قهرمان شدم بهترین بازیکن ایران بودم. بیشترین بازی را داشتم. 14 پاس گل دادم و 12 گل زدم و شرایط برایم فوق‌العاده بود.
بین 5 ستاره ضربه آزاد زدم
شاید به خاطر بودن بازیکنان بزرگ در تیم ملی نتوانستم زیاد بازی کنم. یک عکس دارم از جام ملت‌های 2002 ژاپن. در آن زمان برانکو سرمربی تیم ملی بود. وقتی پشت 17 قدم کاشته شد، دایی، مهدوی‌کیا، نکونام،علی کریمی و من دور توپ بودیم که ضربه بزنیم، اما آن ضربه را من زدم و این برایم بزرگ‌ترین افتخار است. یک جوان 19 ساله در بین آن همه ستاره ضربه ایستگاهی می‌زند.
قرارداد میلیون دلاری بستم
شاید اگر به تیم ملی دعوت می‌شدم به امارات نمی‌رفتم. می‌توانستم 4-5 سال در تیم‌های سطح اول کشور بازی کنم یا حتی در فولاد می‌ماندم، اما قسمت من این بود که شرایط زندگی‌ام تغییر کند. آنجا در حقم بدی شد اما من به امارات رفتم و قرارداد 2 ساله میلیون دلاری بستم. 5 سال از لحاظ مالی به شرایط ایده‌آل رسیدم و اینها را از تقدیر می‌دانم. مطمئن باشید باز هم اگر به عقب برگردیم باز هم این اتفاقات تکرار می‌شود و باز هم من این تصمیم را خواهم گرفت.
من بازیکن 2 میلیاردی نیستم
آن بازیکنی که همه می‌گویند در فوتبال امارات برای فصل آینده قرارداد 2 میلیاردی می‌بندد من نیستم و واقعا نمی‌دانم چه کسی است، اما این حرف‌ها را جدی نگیرید چون به هیچ بازیکن ایرانی در امارات 2 میلیارد نخواهند داد.
پرسپولیس هم پیشنهاد داد
در ابتدای فصل صحبت‌هایی انجام شد که این صحبت‌ها همیشگی است و این پیشنهادات که از سوی باشگاه پرسپولیس مطرح شده بود، به شکل رسمی نبود و من هم فکری به آن صحبت‌ها نکردم.
فوتبال استقلال بهتر از پرسپولیس است
در صحبت‌هایم اشاره کردم من به سطحی رسیدم که برای هر دو تیم استقلال و پرسپولیس ارزش قائلم. شاید عده‌ای بگویند اگر دایی در پرسپولیس نبود من به این تیم می‌رفتم ولی من شرایط فوتبالی و مالی استقلال را بهتر دیدم و به همین خاطر اشتباه بود که بخواهم تصمیم دیگری بگیرم.
در استقلال رکورددار شدم
تا به امروز در استقلال رکورد زدم که شاید کسی این مساله را نداند. رکورد من این است که یک هافبک وسط نفوذی تا امروز گلی برای این تیم نزده است. شاید این ناراحت کننده باشد اما خوشحالم که در اکثر بازی‌ها بازی کردم و شاید باورتان نشود در 4 مسابقه که تیم ما شکست خورد من در ترکیب نبودم.
با مظلومی تصادف کردم
روز اولی که به باشگاه استقلال رفتم تا با آقای فتح‌ا...زاده صحبت کنم ماشینم برخوردی کوچک با ماشین پرویز مظلومی داشت. خیلی برایم جالب بود البته من یک پورشه با مدل کایان توربو داشتم که باطری‌اش خالی شده بود و وقتی قصد داشتم سوار ماشین شوم روشن نمی‌شد. هیچ کس باور نمی‌کرد چنین ماشین مدل بالایی روشن نشود. چون ماشین یک مدت خوابیده بود و استارت نخورده بود روشن نمی‌شد.
با جباری در خط هافبک راحتم
خیلی‌ها می‌گویند یا من باید بازی کنم یا جباری. یکی از بازی‌ها استقلال خوب نتیجه نگرفت ومن و جباری کنار هم بودیم. بعد از آن همه انتقاد کردند که چرا مظلومی از این دو نفر کنار هم استفاده می‌کند. اکنون ما 8 بازی است که با یک هافبک دفاعی بازی می‌کنیم و می‌بینیم که چقدر خوب هستیم و همه راضی هستند. من مجبورم کمتر در 18 قدم حریف و بیشتر توپ بگیرم و به او برسانم. اما او بازیکن باهوشی است و ما در کنار هم راحت هستیم.