سالیان درازى است که قدردان تلویزیونیم. ازهمان روزى که باورمان نمى شد شبکه۳ مى خواهد پدیده جهانى پخش مستقیم را به خانه هایمان بیاورد تا امروزکه به سوژه هاى عادل فردوسى پور و برنامه ۹۰ اش آب وتاب میدهیم همواره فقط نیمه مثبت ویا به قولى نیمه پرلیوان را دیده ایم وهیچگاه سراغى از فواید مالى این توجه - توجه تلویزیون به فوتبال - نگرفته ایم. آرى، هیچ وقت کسى ننوشته که چرا بسیارى ازاین پخش زنده ها به گونه اى است که صداى یک گزارشگر خارجى هم روى تصویر شنیده مى شود وچرا آرم شبکه ۳ بر آرم شبکه اى که قطعاً براى حق پخش رقمى را پرداخته سایه افکنده است؟ یاهیچ گاه درآمد تلوییزیون ازاین پخش مستقیم نپرسیدیم. وهرگز مگر ازانبوه تبلیغاتى که درمیان فوتبالى ها روى آنتن مى رود نکردیم. با این حال، امروز که فوتبال ما در آستانه ضرر و زیانى عظیم قرار دارد چرا باید ساکت بمانیم و بیش از یک دهه سود یک طرفه تلویزیون از قبل این ارتباط را به حساب نیاوریم؟ دلیل سکوت معنى دار مقامات مسئول چیست؟ و چرا کارهمیشه به دقایق آخر کشانده مى شود تا بعد از آنکه بازتاب منفى بین المللى اش را نشان داد گام در مسیرى که باید سالها قبل پیموده مى شد بگذارد؟ آیا آقایان در این اندیشه هستند که شاید در خارج از ایران هم اداره شمارى از کارها همین طور یلخى است؟ و آیا ایده فیفا هیچ غلطى نمى تواند بکند؟ براى یک بار آزمایش کافى نبود که در تلاشیم تا مدام از طریق به خطر انداختن آبروى خودمان سازمان هاى بین المللى را محک بزنیم؟ به! فوتبال و تلویزیون از یک منبع؛ به نام دولت. ارتزاق مى کند اما همانگونه که فوتبال مجبور است تا که به بودجه اش را از طرق مختلف جبران کند تلویزیون هم نباید انقام محرومیت از بودجه اى صد میلیاردى را؛ که مصوب مجلس شوراى اسلامى است از فوتبال بگیرد. بخش عمده اى از این صد میلیارد از طریق تبلیغات جبران مى شود و به زعم ما اگر حساب و کتابى صورت بپذیرد چه بسا سود صدا و سیما در مجموع بیشتر از اینها باشد اما بحث اصلاً این نیست که آنها چقدر در مى آورند و حجت به این است که خصوصى نشدن شبکه ها تقصیر فوتبال نیست و فوتبال در افقى نقاط جهان رابطه مالى مشخص با تلویزیون دارد و یک سوم از سودى را که به این رسانه مى رساند از طریق دریافت حق پخش پس مى گیرد. اصلاً به دست آوردن هر منفعت و کالایى هزینه بر است و اینکه تلویزیون مى کوشد تا تعریف دیگرى را در ارتباط با این رابطه ارائه دهد یک جور دیدگاه یکسویه و گم است که امیدواریم دود آن در چشم فوتبال نرود.