روحیه خشک ژرمن ها به روحیه شرقى بازیکنان ما نمى خورد. فوتبالیست هاى ایرانى دوست دارند با استاد و مربى خود رفیق باشند اما مربى هاى آلمانى این گونه زیستن را برنمى تابند. زندگى ژرمن ها ماشینى و خالى از احساسات است و به همین خاطر آبشان با بازیکنان بااحساس ایرانى در یک جوى نمى رود. یکى از بازیکنان سایپا اول شرط مى کند که اسمى از وى برده نشود و در ادامه به زوایاى تاریک مربیگرى لیتبارسکى در سایپا مى پردازد:«وقتى از خانه حرکت مى کنیم تا بر سر تمرینات حاضر شویم، روحیه ما ۱۰۰ است اما وقتى به محل تمرین مى رسیم و قیافه لیتبارسکى را مى بینیم روحیه ما مى شود منفى ده. اصلاً با بچه ها رفاقت نمى کند. فقط مى خواهد این و آن را بکوبد. براى همین هم هست که کارش گره خورده است. هیچ کس دوستش ندارد و نمى خواهد حتى یک ثانیه با او زیر یک سقف باشد.» علاوه بر اختلافات اخلاقى بازیکنان سایپا و لیتبارسکى باید اشاره کرد که او نفرات لازم را براى سیستم مدنظرش در اختیار ندارد. لیتبارسکى مثل ژرمن ها فقط دوست دارد تیمش از کناره ها سانتر کند و یک مهاجم سرزن هم توپ ها را به گل بدل کند اما در سایپا، بازیکنانى که لب خط خوب حرکت کنند و خوب ارسال کنند پیدا نمى شود سایپا سرزن هم ندارد. لیتبارسکى علاوه بر این به بازى تخریبى نیز علاقه ویژه اى دارد و به همین خاطر از ۲ هافبک دفاعى در زمین سود مى برد که این موضوع از قدرت هجومى سایپا مى کاهد. وقتى یک تیم از ۲ هافبک مرکزى دفاعى سود مى برد پس باید کم گل بخورد اما سایپا زیاد هم گل مى خورد. سیستم لیتبارسکى زیاد گل مى خورد و کم گل مى زند و بدین خاطر است که سایپا بد نفس مى کشد. براى اینکه سایپا نفس بهترى داشته باشد خروج مربى اخمو، بهترین راهکار است. در تیمى که رفاقت نباشد کار بدجورى گره مى خورد. در سایپا هیچکس لیتبارسکى را دوست ندارد.