این ادعا نیست،واقعیتى است که مى توان درموردش ساعت ها صحبت کرد.برخورد عادل فردوسى پور با سوژه ها همواره وهمواره برخورد از موضع بالاتر بوده . این وسط بعضى از سوژه ها، بعضى از آدمها از همان اول بناى همکارى و رفاقت را گذاشته اند وبه قول معروف تلاش کرده اند تا با «پسر خوبى بودن» از زیر تیغ عادل فرار کنند. یادمان باشد بسیارى از چهره هاى دعوت شده به ۹۰ حاضرند متلک ها را بشنوند و دم برنیاورند تا عادل خیلى به آنها گیر ندهد. امیر قلعه نویى اما از آن تیپ آدمهایى است که مقابل طیف عادل تمام قد مى ایستد.
اگر عادل فردوسى پور، نماینده جامعه یا بخشى از جامعه ایست که با جایگاه خود حتى معاون رئیس جمهور را هم به چالش
مى کشد، هیچ حد ومرزى را براى توقف قبول ندارد و صریح و بى ترس حرفش را مى زند و اگر لازم باشد حاضر است تا پاى یک درگیرى لفظى تمام عیار هم پیش برود، امیر قلعه نویى هم نماینده آدم هایى است که به هیچ عنوان چنین رفتارى را بر نمى تابند، کوتاه نمى آیند، مصالحه نمى کنند، از مرزهاى خود ساخته امپراتورى خود به شدت مراقبت مى کنند وتحت هیچ شرایطى اجازه ورود به این مرزها را به هیچ مهاجمى نمى دهند.وقتى از عادل حرف مى زنیم در حقیقت از یک کاراکتر «مهاجم» صحبت مى کنیم و وقتى از امیر قلعه نویى سخن مى گوییم، به یک شخصیت «شکارچى» اشاره مى کنیم.دعواى عادل وامیر، دعواى «مهاجم» و «شکارچى» است. این دو نمى توانند با هم کنار بیایند. این دو بر سر کنترل قلمرو با هم مى جنگند. منافع این دو با حضور دیگرى تامین نمى شود.
•••
آخرین حضور قلعه نویى در برنامه ۹۰ پیش از قهرمانى این تیم در لیگ صورت گرفت. با این حال نحوه برخورد فردوسى پور، سوالاتش و در نهایت رویارویى تمام قدش مقابل امیر در پایان ثابت کرد که این مصاحبه و برنامه بیش از آنکه «مکالمه» اى با سرمربى قهرمان فصل باشد، «محاکمه» اوست.
•••
در بسیارى از دقایق مشخص بود که عادل فردوسى پور دارد تمام توانش را خرج مى کند تا امیر قلعه نویى را بشکند.امیر اما در آن برنامه نشکست و حتى مى توان ادعا کرد که از آن «تله» جان سالم بدر برد.
•••
اقدام رسانه اى بسیار بحث انگیز برنامه ۹۰ براى پخش صحنه اى که امیر قلعه نویى جواد کاظمیان را با الفاظى نه چندان بى ادبانه اما بسیار تند خطاب مى کند، رابطه این دو نفر را بسیار بر هم زد.
•••
طبیعتاً آنچه عادل انجام داد یک حرکت رسانه اى بسیار درست و برحق بوده و سرمربى سپاهان باید بداند که آن خلوت خود خواسته بین مربى و بازیکن، در گوشه پیست ورزشگاه جایى ندارد. درست است که عادل این صحنه ها را نه با نیت انجام دادن کار حرفه اى که با نیت ضربه زدن به قلعه نویى انجام داد و به هدفش هم رسید اما اصل موضوع تغییرى نمى کند. اصل موضوع این است که سرمربى بد اخلاق و تند مزاج سپاهان، بازیکن خود را در انظار عمومى با لحن خارج از عرف خطاب کرد و تاوان این بى دقتى را نیز پرداخت.
•••
هرچند بیمارى امیر قلعه نویى و هوشیارى عادل در« در دست پیش گرفتن» و به این عمل جلوه یک حرکت جوانمردانه دادن، سرانجام سبب شد تا طرفین به یک«آتش بس» موقت دست پیدا کنند اما هردو از این غائله چیزى یاد گرفتند. عادل آموخت که دیگر نمى تواند به روال سابق هر آنچه میل دارد انجام دهد و صداى کسى در نیاید و قلعه نویى آموخت که براى گزک ندادن دست مهاجم بالفطره اى مثل عادل، باید تمام خشم خود را نگه دارد و در رختکن به دور از دوربین ها سر بازیکنان خالى کند هرچند با ارتباطاتى که بازیکن ها با رسانه ها دارند، قطعاً فضاى رختکن هم دور از دسترس امثال عادل نیست.