وقتی یک تیم بزرگ با آن همه هوادار در ورزشگاه خانگی شکست می‌خورد هیچ کس سراغ نکات مثبت بازی‌اش نمی‌رود. همه می‌خواهند دلایل باخت را پیدا کنند، مقصران این شکست را بیابند و از ضعف‌ها و کاستی‌ها بگویند. طبیعی هم هست. خصلت باخت تیم‌های بزرگ همین است و نمی‌توان توقع دیگری از دیدگاه عمومی داشت و باید باور کرد که باختن تیم‌های بزرگ چندان قابل هضم نیست. پس از بازی استقلال مقابل فولاد همین اتفاق افتاد و هیچ کس توجهی به گلزنی میلاد میداودی نکرد. میلاد سومین گل خود را در این میدان به ثمر رساند و اگر اندکی دقت می‌کرد می‌توانست تعداد گل‌هایش را به عدد چهار و حتی پنج هم برساند. موید این ادعا هم فرصت‌هایی بود که میلاد در نیمه دوم به دست آورد. یکجا همه را دریبل زد و در حالی که می‌توانست خودش ضربه آخر را هم بزند به فرهاد پاس داد – یک پاس بی دلیل- و در صحنه دیگری با دروازه‌بان فولاد، خالد شحیطاوی در شرایط تک به تک قرار گرفت و توپ را به سینه او کوبید. با این حال میلاد دقیقه 9 بازی بار دیگر شم گلزنی‌اش را به رخ فوتبال ما کشید و نشان داد تا چه اندازه مهاجمی فرصت‌طلب است. میلاد در دو بازی استقلال 3 بار موفق به گلزنی شده است و این ویژگی باتوجه به اینکه تازه به استقلال آمده بسیار قابل توجه می‌نماید. در میان خریدهای جدید استقلال تا کنون فقط میداودی توانسته خود را متفاوت تر از سایرین جلوه بدهد. شاید کمتر کسی تصور می‌کرد میداودی در بدو ورود به استقلال بتواند این چنین در ترکیب استقلال جا بیفتد. تردیدی نیست میلاد اگر بتواند به همین منوال پیش برود یکی از مدعیان آقای گلی این فصل هم خواهد بود و می‌تواند بار دیگر استقلال را صاحب عنوان آقای گل لیگ هم بکند. فاصله‌ای که میلاد با دیگر خریدهای استقلال در این فصل ایجاد کرده قطع به یقین طی هفته‌های آینده فشار را روی دیگر خریدهای استقلال هم بیشتر خواهد کرد. شاید انگیزه میلاد بتواند ایمان مبعلی، فرزاد آشوبی و شیرزاد را هم با خود به جلو بکشد تا استقلال بیش از این از ستاره‌هایی که در فصل نقل و انتقالات خرید، منتفع شود.