فرشید باقری در این فصل همه چیز داشت. از تعداد دقایق زیاد تا گل، پاس
گل، تنبیه انضباطی و مصدومیت. در یک جمله باید گفت کلکسیون هافبک کرمانی و
۲۶ ساله استقلال کامل بود.
باقری در این فصل مجموعاً در ۲۲ بازی
حضور داشت و ۱۶۴۸ دقیقه برای تیمش بازی کرد تا یکی از بازیکنان پرکار این
تیم در لیگ هجدهم باشد.
این هافبک میانی که معمولاً او را بیشتر در
کارهای دفاعی دیده بودیم، در لیگ هجدهم از بازیکنان تأثیرگذار و امتیازآور
آبی پوشان بود و حضوری مؤثر در فاز تهاجمی داشت. وی در مجموع ۳ بار در این
فصل گل زد تا بعد از تبریزی ۵ گله، غفوری و پاتوسی ۴ گله در کنار قائدی با ۳
گل از گلزنان برتر آبی‌ها باشد.
شاید در ابتدای فصل کمتر کسی فکرش
را می‌کرد که باقری در این فصل بهترین پاسور استقلال شود، اما این اتفاق
افتاد و این بازیکن با ۵ پاس گل حرف اول را در بین بازیکنان استقلال زد.
باقری در این فصل ۳ بار هم کارت زرد گرفت.
وی تنها بازیکنی بود که
در این فصل با تنبیه انضباطی باشگاه مواجه شد و چند دیدار تیمش را از دست
داد. قطعاً اگر این تنبیه انضباطی نبود، تعداد بازی‌ها و دقایق حضور باقری
در زمین می‌توانست بیشتر شود.
باقری عمدتاً در کنار علی کریمی
کمربند میانی استقلال را شکل می‌دادند و تنها در صورت غیبت یکی از این دو،
بازیکنان دیگری مثل چشمی یا نورافکن جای آنها را می‌گرفتند.
هافبک آبی پوشان ۱۸ بار بعنوان بازیکن ثابت به میدان رفت و در ۴ بازی هم بعنوان بازیکن جانشین از روی نیمکت داخل زمین شد.
باقری از ۱۸ باری که بعنوان بازیکن ثابت به میدان رفت، دو بار تعویض شد تا بازیکنان دیگری جای او را در زمین بگیرند.
کمترین
میزان حضور وی در زمین به نیم فصل دوم و دیدار مقابل نفت مسجد سلیمان باز
می‌گردد که تنها ۲ دقیقه فرصت حضور در زمین را پیدا کرد.
باقری در هفته‌های پایانی آسیب دید و ۴ بازی پایانی فصل را به طور کامل به دلیل آسیب دیدگی از دست داد.