ایمان مبعلی بازیکن خوش‌اخلاق فوتبال ایران بالاخره تصمیم سخت زندگی‌اش را گرفت و از فوتبال خداحافظی کرد.
به نقل از ایلنا، با مبعلی که این روزها به عنوان دستیار افشین قطبی در فولاد مشغول به کار است، درخصوص این اتفاق و همچنین بزرگ‌ترین حسرت فوتبالی‌اش صحبت کردیم.
از فوتبال خداحافظی کردی.
بالاخره باید یک روزی این اتفاق می‌افتاد. من دو، سه سال بود که روی این موضوع فکر می‌کردم و باید با آن کنار می‌آمدم. خدا را شکر می‌کنم که توانستم در یک بازی و بین دو تیمی که در آن بازی کرده بودم، خداحافظی کنم.
هنوز نشان می‌دهد که علاقه‌ات به استقلال کم نشده.
شاید باورتان نشود، هواداران این تیم هنوز هم مرا شرمنده خود می‌کنند. من در استقلال بازی کردم و خاطرات خوبی از این تیم دارم. همیشه دوست داشتم روزی یا با پیراهن فولاد یا استقلال از فوتبال خداحافظی کنم که خوشبختانه این اتفاق برایم افتاد.
چه خاطراتی در این همه سال از بازی کردن داری؟
قهرمانی با فولاد در لیگ برتر، قهرمانی تیم امید در پوسان و قهرمانی با الشباب در لیگ امارات که همگی جزو خاطرات خوب من است. من در قهرمانی هت‌تریک کردم و همیشه دوست داشتم در هر تیمی که بازی می‌کنم آن تیم عنوان قهرمانی را کسب کند. من سال‌های خیلی خوبی را در لیگ امارات داشته‌ام. 23 سالم بود که به این لیگ رفتم. پنج سال در تیم ملی حضور داشتم و با فولاد قهرمان شده و جزو بازیکنان ملی‌پوش بودم اما به یک‌باره دیگر به تیم ملی دعوت نشدم و جام جهانی 2006 را از دست دادم.
فکر نمی‌کنی آن اتفاقاتی که در مورد درگیری تو و علی دایی به وجود آمد باعث شد دیگر به تیم ملی دعوت نشوی؟
آن یک اتفاق بود که تمام شد. شاید هم یکی از دلایلی بوده که برانکو دیگر مرا به تیم ملی دعوت نکرد. من تا 23 سالگی حدود 30 بازی ملی داشتم. بعد از 28 سالگی هم حدود 20 بازی دیگر به کارنامه‌ام اضافه شد اما در زمان علی دایی فقط یک بار به تیم ملی دعوت شدم.
ایمان مبعلی و علی داییفکر نمی‌کردی با یک معذرت‌خواهی همه چیز تمام می‌شد؟
من علی دایی را چند سال بود ندیده بودم. بعد از آن هم علی دایی مربی تیم ملی شد. حتی زمانی که علی دایی سرمربی راه‌آهن شد به تمرین این تیم رفتم. به نظرم شرایط نرمال نبود که بخواهم معذرت‌خواهی کنم تا همه چیز به خوبی تمام شود. ایشان کاپیتان تیم ملی بود و من هم یک جوان کم‌تجربه.
از استقلال بگو... گفتی رابطه خوبی با این تیم داری.
من دو مقطع در استقلال بازی کردم؛ یک فصل کامل و یک بار هم به عنوان یار کمکی. دلخوری آنچنانی نبود. شرایطی فراهم شد که به نظرم اگر جدا می‌شدم برایم بهتر بود. اما ای کاش آن موقع چنین تصمیمی نمی‌گرفتم و در استقلال می‌ماندم.
چیزی بوده که در فوتبال حسرتش را بخوری؟
نرفتن به جام جهانی بزرگ‌ترین حسرت فوتبالی‌ام بود. شاید اگر در جام جهانی حضور داشتم مسیر زندگی‌ام تغییر می‌کرد.
با رفتنت از فوتبال، دل‌مان برای کاشته‌هایت تنگ می‌شود.
شاید یک روز قسمت شد و بازهم از آن کاشته‌ها زدم. شاید هم یک روز راز نشستن پشت توپ‌هایم را بگویم.
از کار کردن با افشین قطبی بگو.
من با ایشان کار کردم و در دوران فوتبال خیلی چیزها از افشین قطبی ی