همیشه وقتی اوضاع رسانه‌ای در داخل ایران
علیه مرد پرتغالی رقم می‌خورد، بلافاصله شاهد ورود رسانه‌های پرتغالی
به‌خصوص «آبولا» به میدان هستیم، روزنامه‌ای که معمولا حرفه‌ای و مستقل به
نظر می‌رسد اما در بزنگاه‌های رسانه‌ای مخاطب‌های حرفه‌ای خودش را ناامید
می‌کند.
کارلوس کی‌روش که اخیرا چهار جیب گشاد خودش
را خالی و بی‌نصیب از پِک و پول‌های ایرانی نشان داده اتفاقا در جیب شماره
چهارم خود سخن از جام‌ها و قهرمانی‌هایی به میان آورده که قرار است در
آینده در همین محل جاسازی و جانمایی شوند.
این مربی پرتغالی از دید روزنامه «آبولا»ی
پرتغال تاکنون از 9 کشور مختلف یعنی مراکش، الجزایر، کره‌جنوبی، مصر، قطر،
مکزیک، کلمبیا، کامرون و ازبکستان پیشنهاد رسمی دریافت کرده اما نه‌تنها
آنها را رد کرده بلکه امروز در حالی برای تیم ملی فوتبال ایران با تمام
وجودش تلاش می‌کند که هنوز حتی قرارداد رسمی هم امضا نکرده است!
این ادعا از سوی کی‌روش در حالی منتشر شده
که فدراسیون فوتبال ایران با شفافیت و روشنی مدعی عقد قرارداد با وی بوده و
هیچ مقامی البته به مانند گذشته، پاسخگوی این محیط پر از ابهام نیست که
نیست.
کی‌روش که اخیرا با شبکه «بی‌بی‌سی» مصاحبه
اختصاصی کرده، گفته است: «تحت‌تاثیر تحریم‌ها در هفت‌ونیم‌سال حضور در تیم
ملی ایران کار کرده‌ام، خیلی سخت است. به‌عنوان یک مرد ورزشی فکر نمی‌کنم
سیاست موضوع جالبی باشد. شرایط را سخت وغیراخلاقی دیده‌ام. به‌عنوان یک
مربی فوتبال من باید در زمینه فوتبال کار و کمک کنم، کیفیت بازی بالا برود و
نقشی در ایجاد همبستگی داشته باشم.»
نگاه تحسین‌برانگیز مرد پرتغالی در مقاومت
برابر تحریم‌ها ستودنی است اما آیا در میدان عمل نیز واقعا به سود ایران و
فوتبال ایران گام برداشته است؟ به‌راستی چنین مرد حرفه‌ای و دنیا دیده‌ای
حاضر شده بدون عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال ایران، به کار خودش ادامه
دهد؟ که اگر این‌طور است ضمن تشکر از وی باید از فدراسیون فوتبال دلیل این
کار کاملا غیرحرفهای و اشتباه را پرسید!
در گزارش «آبولا»ی پرتغالی نام 9 کشور آورده
شده و به همین بهانه به برخی از این پیشنهادهای مجازی و حقیقی سری
می‌زنیم. ماجرای مراکش که البته از سوی رسانه‌های داخلی نیز به کمال بررسی
شد، مشخصا خبری از سوی فدراسیون فوتبال این کشور تایید نشد اما چند رسانه
مراکشی از مذاکرات پنهانی با کی‌روش نوشته بودند که چندان ارزش حقوقی و
خبری نداشت.
پیشنهاد کره‌جنوبی نیز یکی از خبرهای عجیب
بود، کشوری که مردمش بابت رفتار کی‌روش به‌شدت از دست او خشمگین هستند و
بارها به بهانه بازی‌های ملی به فکر گرفتن انتقام از او و مردانش بوده‌اند.
چرا باید به مرد پرتغالی پیشنهاد رسمی بدهد؟ در وب‌سایت فیفا نیز این
پیشنهاد به ظاهر رسمی ثبت نشد و یادمان هم نمی‌آید فدراسیون کره‌جنوبی این
خبر را تایید کرده باشد.
درباره پیشنهاد کشور قطر اما به نظر می‌رسد
فدراسیون فوتبال این کشور تاکنون سه بار تلاش کرده تا وی را برای عقد
قرارداد رسمی متقاعد کند اما این فرآیند حتی به مرز مذاکره رسمی هم نرسیده و
قطر همزمان با انبوهی از پیشنهادات از سوی انبوهی از مربیان، این پیشنهاد
ایرانی خود را نیز حذف کرده است.
در ماجرای مذاکره مدیر برنامه‌های کی‌روش و
فدراسیون فوتبال دو کشور آفریقایی الجزایر و کامرون نیز پس از جست‌وجوهای
اینترنتی چیزی جز شایعه‌پراکنی در فضای رسانه‌ای این کشورها و تکذیب پیاپی
فدراسیون فوتبال آنها مشاهده نمی‌شود.
اصرار نشریه «آبولا» در مشتری داشتن کی‌روش
آن هم تا مرز 9 کشور کمی عجیب و البته به فرض صحت داشتن، بی‌مورد به نظر
می‌رسد. کی‌روش اگر قرارداد دارد به آن پایبند خواهد بود و منتی بابت امضای
آن بر سر فوتبال ایران نخواهد داشت و اگر قرارداد ندارد باید در اولین
فرصت ممکن فکری به حال این فضای غیرحرفهای و غیرقابل تحمل کند.
رسانه‌های داخلی نیز به اشتباه و به تبعیت
از رسانه‌های پرتغالی هماهنگ با مرد پرتغالی از پیشنهادهای زیاد او
می‌نویسند که البته این موضوع به فرض صحت داشتن تاثیری در اصل ماجرا و تعهد
مورد انتظار از سرمربی پرتغالی نخواهد داشت.