استقلال این روزها مشابه سال پیش همین موقع ،شرایط بسیار سختی راتحمل می کند.تساوی های پی در پی همراه شده با عدم گلزنی این تیم به مدت چهار صد دقیقه واین در حالی است که اکثر ستاره هایی که در تابستان اردوی آبی را ترک کردند هم هرکدام شرایطی همانند استقلال دارند و هیچکدام از آنها نتوانسته اند روزهای درخشان فصل گذشته شان را تکرار کنند .
از یاد نبریم آن روز که شفر روی دایره مرکز کمپ حجازی ایستاد تا استقلال را به روزهای خوبش برگرداند، رمقی از کسی باقی نمانده بود . او امایک تنه بار مشکلات را بدوش کشید و با تزریق روحیه و انگیزه استقلال را قهرمان نیم فصل دوم و همچنین قهرمان جام حذفی کرد وهمچنین استقلال را در جمع 8 تیم برتر آسیا رساند و به معنای واقعی جانی تازه در کالبد تیم استقلال دمید.
شفر با حفظ همان بازیکنان سابق ، تنها با خرید یک مهاجم نوک به نام مامه تیام ضعف استقلال را در خط حمله حل کرد و این امر محقق نمی شد مگر آنکه یک زوج کاملا آماده و با تجربه و صاحب سبک را با حضور امید ابراهیمی و سرور جبارف در میانه میدان مهیا کند.ستاره هایی که حالا با اضافه شدن تیام می توانستند دروازه هر تیمی را باز کنند و روزهای بسیار خوشی را برای هواداران رقم بزنند .
آن روزها استقلال علاوه بر زدن گل های بی شمار، بازی زیبایی را هم ارائه می داد ودر واقع شفر و شاگردانش جو فوتبال ایران را به نفع خودشان تغییردادند تا جایی که تحت تاثیر همان جو ، هم امید ایراهیمی و هم سرور جبارف در پایان لیگ به عنوان بهترین بازیکن خط میانی و بهترین پاسور لیگ انتخاب شدند و درعین حال خبرنگاران تحت تاثیرهمان اتمسفر حتی برانکو را در کنفرانس های مطبوعاتی تحت فشار قرارمی دادند.
نکته بارزتر این است که درسایه این سه بازیکن تاثیر گذار شاهد ظهور و شکوفایی بازیکنانی مثل امید نور افکن،فرشید اسماعیلی ،فرشید باقری و حتی ورویا غفوری بودیم چون تجربه ثابت کرده است که تمرین در کنار بازیکنان با کیفیت باعث رشد سریعتردیگران می شود.استقلال آن روزها انقدر امیدوار کننده به نظر می رسید که حتی خیلی از کارشناسان اعتقاد بر این داشتند که استقلال هیچ گاه در طول این ده سال اخیربه ستاره سوم تا این حد نزدیک نشده است .فصل به بهترین نحو ممکن به اتمام رسید و پس از آن ،امید ابراهیمی ،سرور جبارف ، ومامه تیام هر کدام بدلیلی عطای استقلال را به لقایش بخشیدند تا فوتبال خودشان را در جایی غیر از استقلال دنبال کنند و جالب این جاست که حالا اخبار هر کدام از این سه بازیکن را که دنبال می کنید ، خبرهای خوبی را از هیچکدام از این سه نفر نمی شنوید.
ابراهیمی که درالاهلی در لیگ ستارگان قطر از بین 12 تیم حاضر در رده نازل نهم بسر می برد و به تازگی حتی اخبار بیرون گذاشتن او ازاین تیم هم به گوش رسیده است. همان بازیکنی که جزو سه بازیکن برتر ما در فصل گذشته بود و همان مهره ای که جزو آماده ترین شاگردان کی روش درکارزار جام جهانی به حساب می آمد .
سرور جبارف که فصل پیش بدنبال قهرمانی باشگاههای آسیا بود، اینک با رفتن به تیم ناشناخته ژتسیو حتی در ترکیب 18 نفره این تیم جایی ندارد و این در حالی است که تیمش در رده چهارم لیگ برتر قزاقستان با تفاضل منفی دو و چهل اختلاف با صدر نشین وضعیتی به مراتب بدتراز امید ابراهیمی دارد و حتی مصاحبه ای از او مبنی بر پشیمانی هم منتشر شده است.
در آخر هم مامه تیام که به العجمان پیوسته است در چهار دیدار گذشته فقط یک گل به ثمر رسانده (البته وضعیت امید نورافکن هم تعریفی بهتر ازاین سه بازیکن اشاره شده ندارد.)
به نظر شما چه نتیجه ای می توان جز این گرفت که آنها با رفتن خود معامله ای باخت –باخت را هم برای خود و هم برای باشگاه استقلال رقم زدند و صرفا رسیدن به اهداف مالی را به تمام خاطرات خوش خود در استقلال ترجیح دادند و شفر هم که زحمت زیادی را برای ایجاد یک هارمونی مناسب بین بازیکنانش متحمل شده بود یک شبه همه زحماتش را بر باد رفته دیده درحالیکه این سه بازیکن در کنار جوانان امروز استقلال را می شود به تکه های پازلی تشبیه نمود که هر تکه در جای خود با هراندازه ای نقش مهمی در تکمیل موفقیت تیمش ایفا می کردند و درواقع هیچکدام از این قطعات به تنهایی خودشان راه به جایی نمی بردند و این حضورشان در کنار یکدیگر بود که ارزش کارشان را نمایان می کرد.
امروز که حال روز باشگاه را و کارنامه این بازیکنان را پس از جدایی به تماشا می نشینیم ، فقط می توانیم افسوس بخوریم از نبود درایت لازم برای حفظ داشته ها که متاسفانه باید اقرار کرد که آنچه یافت می نشود آنم آرزوست.
درست دوروز دیگر مدت حضور شفر به یک سال می رسد و در مجموع این یک سال سپری شده او کارنامه ای بد را از خود بر جای نگذاشته است اما پرداختن به تیم فصل پیش، فقط باعث کم شدن اعتماد به نفس بازیکنان فعلی می شود و او چاره ای ندارد جز پیدا کردن راهکاری با همین بازیکنان، به مانند همتای خود در دیگر تیم پایتخت که در خواب از دست دادن مهره های کلیدی تیمش نماند و به نیمه نهایی آسیا رسید.