این دربی ضعیف و نا امید کننده اتفاق بدی بود که می توانست در نیمه نهایی آسیا رخ دهد تا باز هم این حقیقت تکرار شود که دربی هیچگاه نمی تواند آیینه تمام نمایی از وضعیت دو تیم در فوتبال ایران باشد. در این دیدار نه از استقلال مسابقه برگشت با السد خبری بود که غول قطری را در خانه به عقب نشانده بود و نه پرسپولیس آن تیمی بود که برابر الدوحیل کوبنده ظاهر شد.
استقلال در این دیدار با استراتژی جدیدی پا به میدان گذاشت و در بخش دفاعی موفق بود اما در خط حمله، نا هماهنگی استقلال را کم اثر کرد.
سیستم؛ شفر و توپ های بلند!
سرمربی استقلال همیشه از منتقدان بازی بلند بود اما در دیدار با پرسپولیس به سراغ توپ های بلند رفت و تلاش می کرد تا با استفاده از قدرت سر زنی و حفظ توپ مهاجمان نوک خود که تبریزی و گرو بودند در کنار حرکت بال ها، به گل برسد. صحنه ای که یک مرتبه در آن موفق بودند و موقعیت اسماعیلی نیز در این صحنه خلق شد.
استقلال شفر در این دیدار بر خلاف همیشه به دنبال بازی مالکانه نبود و البته با توجه به پرس شدید تیم پرسپولیس به نظر می رسد شفر سیاست بسیار خوبی را اتخاذ کرده بود. سیاستی که استقلال اگر در آن مثلث تهاجمی بهتری داشت، می توانست حتی به گل نیز برسد.
نکته مهم اما این است که شفر می توانست این سیستم را در قائمشهر نیز امتحان کند تا بازیکنان درک بیشتری از شرح وظایف خود داشته باشند اما استقلال برابر نساجی سبک همیشگی خود را بازی کرد. با این وجود نباید فراموش کرد که استقلال با این استراتژی پرسپولیس را به آسانی مهار کرد.
ترکیب اصلی:
مهدی رحمتی
کاپیتان استقلال یک کلین شیت دیگر در کارنامه خود ثبت کرد. هر چند قرمزها هیچ ضربه ای به دروازه او نزدند اما نباید فراموش کرد که رحمتی در نیمه اول یک واکنش بسیار خوب در توپ ارسال نوراللهی داشت و اگر اندکی غفلت می کرد، قرمزها راحت به گل می رسیدند.
رحمتی در این دیدار با آرامش به عنوان کاپیتان خط دفاعی خود را رهبری کرد تا استقلالی ها در دومین دربی متوالی نیز گلی دریافت نکنند تا تایم ناکامی تیم برانکو در دربی با احتساب دیدار رفت سال گذشته به بیش از 250 دقیقه برسد.
پژمان منتظری
پژمان بهترین مدافع استقلال در یک دهه گذشته بود اما در بازگشت به این تیم تقریبا نشانی از آن مدافعان با صلابت نداشت و در مقطعی از فصل نیز نیمکت نشین شده بود. شروع فصل جدید برای پژمان بسیار خوب بود و اگر دیدار رفت با السد را فراموش کنیم، منتظری تقریبا در فصل جدید بی نقص بوده است.
مدافع اصلی آبی ها برابر پرسپولیس یک نمایش عالی داشت و در زمین و هوا، در کورس و در بازی خوانی بسیار خوب عمل کرد تا خط حمله پرسپولیس روزی سخت را سپری کند.
آرمین سهرابیان
مدافع جوان استقلال نشان داد که پست اصلی او، مرکز خط دفاعی است و دیگر نباید به سمت چپ بازگردد. اگر آرمین در همه دیدارها نمایشی نزدیک به دیدار دربی داشته باشد، استقلال جای خالی مجید حسینی را احساس نخواهد کرد.
سهرابیان با وجود فیزیک ضعیف تر، به خوبی توانست منشا را کنترل کند و به مهاجم آماده قرمزها اجازه هیچ کاری نداد. سهرابیان همچنین در پوشش فضاها نیز روز بسیار خوبی داشت و توانست در اولین دربی فیکس خود، یک عملکرد عالی ثبت کند.
وریا غفوری
این وریا کجا و وریا فصل قبل کجا؟ ستاره دربی فصل گذشته تقریبا کم اثرترین بازیکن استقلال بود. بدون یک نفوذ موثر و البته چند اشتباه در کنترل توپ که اصلا شبیه به وریا غفوری نبود.
وریا مهره ای کلیدی در تیم شفر است و آمادگی او برای سرمربی استقلال اهمیت زیادی دارد و شفر و دستیاران او باید هر چه سریعتر وریا را به فرم مطلوب برسانند تا استقلال بتواند از سمت راست باز هم زهردار به حریفان هجوم بیاورد و البته وریا نیز باز هم به روند درخشان خود بازگردد. غفوری البته در دفاع کم اشتباه عمل کرد و در معدود دفعات قرمزها موفق به جا گذاشتن او شدند.
میلاد زکی پور
کم نوسان، بی اشتباه و در فرمی مناسب دربی. زکی پور مانند همیشه در حملات خیلی موفق نبود اما در دفاع موفق عمل کرد. تیم حریف روی حرکات از کناره ها حساب ویژه ای باز کرده بود و قصد داشت مانند دیدارهای قبلی با دور زدن حریف و ارسال های دقیق به گل برسد اما در این مسیر زکی پور در طول 90 دقیقه تنها یک مرتبه اشتباه کرد که جدی ترین موقعیت قرمزها نیز در این لحظه ثبت شد.
علی کریمی
کریمی و چشمی در مرکز خط میانی یعنی تقریبا سردرگمی. اگر چشمی مسئول تخریب بازی حریف باشد، کریمی باید توپ پخش کن استقلال می بود اما نتوانست به این وظیفه خود به خوبی عمل کند. کریمی در بازی خوانی و کنترل تیم پرسپولیس موفق بود اما در کارهای تهاجمی تقریبا خبری از یک بازیکن خلاق و با نشاط نبود که به موقع به بازی استقلال سرعت بدهد و به موقع نیز بازی را کند کند. کریمی در فاز دفاعی نشان داد که می تواند استقلال را تا مدت ها بیمه کند و حتی تراکم نفرات پرسپولیس نیز برای او کار را سخت نکرد. با گذشت زمان کریمی می تواند یکی از مهره های تاثیر گذار استقلال شود و به نظر می رسد آن روز خیلی دور نیست.
روزبه چشمی
حساب روزبه را تقریبا باید جدا از همه 21 بازیکن دیگر دانست. روزبه ابتدا باید ریکاوری اعتماد به نفس انجام می داد و سپس به جریان بازی اضافه می شد. چشمی نیز مانند کریمی به خوبی بازی پرسپولیس را مهار کردند و در جمع کردن توپ های سوم نیز موفق بود اما در موضوعات مربوط به فاز تهاجمی، بی اثر و ضعیف عمل کرد.
نبرد های پر تعداد او با هافبک های پرسپولیس که بسیاری از آن ها با برتری روزبه همراه شد و البته موفقیت او در ضربات سر به شفر برای کنترل حریف کمک زیادی کرد.
طارق همام
بازیکن عراقی باید ستاره دربی می بود اما تقریبا 45 دقیقه در بازی گم بود و با خطاهای خشن بازیکنان پرسپولیس خیلی زود از جریان بازی خارج شد. همام 45 دقیقه بیشتر در زمین دوام نیاورد و نشان داد همچنان برای تاثیر گذاری به زمان نیاز دارد.
همام بر خلاف بازی های قبلی نتوانست به اسماعیلی و باقری در موقعیت سازی کمک کند و شاید استرس این بازیکن بود که باعث شد در حفظ توپ و ارسال پاس های عادی نیز موفق عمل نکند. این بازیکن عراقی نیز مانند دیگر خرید های استقلال به زمان نیاز دارد.
فرشید اسماعیلی
بهترین بازیکن استقلال در زمین در فاز تهاجمی خیلی تنها بود. اسماعیلی بهترین موقعیت بازی را ساخت اما نتوانست از آن استفاده کند.
او در نیمه اول وینگر بود که با توجه به ضعف استقلال در حفظ توپ، نتوانست خودی نشان دهد. با شروع نیمه دوم استقلال حفظ توپ بیشتری داشت که قطعا این موضوع را مدیون عملکرد خوب فرشید، دوندگی و بازی سر بالای او بود.
اسماعیلی تقریبا روزهای پر نوسان را پشت سر گذاشته و در ماه های اخیر کلیدی ترین مهره استقلال بود و اگر کمی دقت می کرد، دومین برد دربی را به نام خود سند می زد.
روح الله باقری
باقری در بازی های قبلی موفق و آماده بود اما در این بازی به نظر می رسید تحت تاثیر شرایط دربی است. این نکته را نیز نباید فراموش کرد که با توجه به تغییر استراتژی استقلال، باقری وینگر شده بود و طبیعی بود که عملکرد این بازیکن اندکی افت کند.
با این وجود باقری توانست یکی از دو ضربه در چهارچوب استقلال را به سمت دروازه حریف بزند.
مهاجم تازه وارد استقلالی ها به شکل غیر منتظره ای در این بازی به حرکت با توپ پرداخت که هر مرتبه نیز ناموفق بود تا مشخص شود شرایط بازی او را تحت تاثیر قرار داده است.
مرتضی تبریزی
دور از انتظار بهترین تیتر برای تبریزی بود. تقریبا تبریزی در این بازی کار مهمی نکرد و اگر سردرگمی این بازیکن بین دو پست برطرف نشود، تبریزی یک مهره سوخته در استقلال خواهد شد.
تبریزی یک نیمه مهاجم نوک بود و نتوانست به خوبی در سر زدن و کنترل توپ عمل کند و در نیمه دوم به پست وینگر رفت که این بار هم شجاع خلیل زاده با یک بازی فیزیکی او را تقریبا محو کرده بود.
این مهاجم گلزن نیاز به هماهنگی با شرح وظایف مشخص خود دارد و شفر باید هر چه سریعتر ابهامات او را برطرف کند.
تعویض ها:
گرو
برای هواداران فوتبال باورکردنی نیست اما حالا می توان مطمئن بود گرو در تیم شفر، وظیفه ای جز گلزنی دارد. صفر شوت چهار چوب او در 45 دقیقه دیدار با پرسپولیس نیز تغییر نکرد اما تقریبا با حضور او بود که ریتم بازی استقلال به خواسته شفر تبدیل شد. بهترین موقعیت استقلال نیز با حرکت فیزیکی گرو شکل گرفت و نمی توان از او در این بازی ناراضی بود.
گرو باید سر اول را بزند، توپ ها را کنترل کند تا بازیکنان بتوانند به دروازه حریف نزدیک تر شوند و جایگیری مناسبی داشته باشند. گلزنی احتمالا اولویت های بعدی شفر برای این بازیکن است.
اللهیار صیادمنش
نه سورپرایز دربی اما صیادمنش از خوب های استقلال بود. با حضور او بود که مصلح اجازه نفوذ پیدا نکرد و نتوانست مانند نیمه اول دفاع استقلال را تهدید کند و حتی حضور عالیشاه نیز باعث نشد تا تغییر چشمگیری ایجاد شود.
دوندگی بالا در جریان مسابقه اتفاقی بود که به صیادمنش کمک کرد یکی از خوب های استقلال در زمین مسابقه باشد.
مهدی قائدی
یک نفر باید در رختکن استقلال مسئول این شود تا هر روز به مهاجم جوان آبی ها بگوید؛ تو ناجی استقلال نیستی!
نقشی که فصل گذشته به اشتباه منصوریان به او داد و حتی کادرفنی سابق آبی ها نیز به این اشتباه اعتراف کردند. قائدی بعد از حضور در زمین بی توجه به یک بازی تیمی، تنها به دنبال دریبل، دریبل و دریبل بود. بارها شفر از کنار زمین از او خواست تا در جریان بازی باشد اما ذهنیت اشتباه این بازیکن بود که اجازه نداد سرعت قائدی بلای جان خط دفاع خسته پرسپولیس شود.
سخن پایانی؛ استقلال زمان می خواهد
تیم چند بعدی شفر که برای همه دیدارها برنامه ریزی خوبی داشت و در هر مسابقه نیز برنامه خود را در زمین اجرا می کرد، اکنون بیش از هر چیزی از ناهماهنگی ضربه می خورد. هنوز بازیکنان جدید با ترکیب شفر آشنا نشدند و با توجه به تجمع بازیکنان تازه وارد در خط حمله، بیش از هر چیزی ضعف استقلال در گلزنی به چشم می آید.
استقلال امسال از لحاظ بدنی پیشرفت خوبی داشته و هنوز در دفاع تیم قدرتمند و کم اشتباه فصل گذشته است که بعد از گل خوردن در هفته دوم برابر ذوب آهن، هنوز هیچ بازیکنی از 15 تیم لیگ برتری موفق به گلزنی برابر آن نشده و تنها در دیدار برابر پارس جنوبی با یک گل به خودی دروازه اش را باز شده دیده است.
استقلال اما در خط حمله دیگر تیم خطرناکی نیست. هر چند مهره های جانشین کیفیت بازیکنان فصل قبل را ندارند اما نکته کلیدی در مرور عملکرد خط حمله استقلال در فصل گذشته، شروع درخشش آنها بعد از نزدیک به 2 ماه بود.
سرمربی استقلال اما می تواند با اقداماتی به روند اوج گیری این تیم کمک کند؛ مهم ترین اقدام او پیدا کردن ترکیب اصلی استقلال است تا بازیکنان بتوانند در یک چهارچوب مشخص پیشرفت کنند. اگر پیشرفت کریمی محسوس تر از پیشرفت تبریزی و همام است، این موضوع به تغییرات پی در پی پست این بازیکنان باز می گردد. همام تا به امروز در 4 پست مختلف به میدان رفته و تبریزی و باقری نیز هنوز پست مشخصی ندارند.
استقلال تا پایان نیم فصل تقریبا یک بازی سخت دیگر برابر سپاهان دارد و می تواند با توجه به بازی های باقی مانده که بخش اصلی انها خیلی سخت نیست، نیم فصل اول را در رتبه ای قابل قبول به پایان برساند.