نام اسماعیل بهداروند نیز در کنار سرباز
احمدی در فوتبال ایران قرار گرفت تا با گذشت یک دهه از حادثه تلخ نابینا
شدن یک سرباز در جریان فوتبال، این بار شاهد از دست رفتن چشم یک هوادار
باشیم.
جشن قهرمانی بی نظم آینه تمام نمایی از اتفاقات ورزشگاه اروندان خرمشهر
نبود و تنها حاضران در ورزشگاه می توانند شهادت بدهند که اتفاقات و حاشیه
های بازی تنها یک تلفات داشت و شرایط در این ورزشگاه به شکلی بود که باز هم
باید از مسئولان تصمیم گیرنده سوال که چرا با وجود ورزشگاه امام رضا مشهد،
نقش جهان اصفهان، یادگار امام تبریز، غدیر اهواز و غیره که بارها در
مسابقات آسیایی و لیگ برتری نمره قبولی گرفتند، ورزشگاهی با حداقل امکانات
برای برگزاری مسابقه و بدون امکانات برای تامین امنیت جانی افراد برای این
مسابقه در نظر گرفته شد؟
جایگاه بی فاصله، بی ناظر و بی مامور!
فاصله میان هواداران منتسب به خونه به خونه بابل با جایگاه خبرنگاران و در
کنار آن جایگاه هواداران استقلال تنها یک فنس بود که عبور از آن بسیار آسان
بود. از سوی دیگر با توجه به کمبود نیروی انتظامی هیچ برخوردی با هواداران
منتسب به تیم بابلی که البته پرچم نفت آبادان را به همراه داشتند انجام
نشد.
آنگونه که در تصاویر مشخص است، قربانی این دیدار در همان جایگاه با حداقل
فاصله نسبت به هواداران حریف قرار داشت. متاسفانه ماموران نیروی انتظامی در
جریان مسابقه تنها با حضور در کنار فنس ها، اجازه رد شدن هواداران را نمی
دادند و هیچ واکنشی به پرتاب سنگ و صندلی نداشتند. اتفاقی که چند مرحله از
سوی هواداران بابلی انجام شد و با واکنش استقلالی ها همراه شد تا
خبرنگارانی که در این میان مستقر بودند مجبور به فرار شوند و در نهایت بعد
از پایان بازی مشخص شد که یک هوادار بینایی یک چشم خود را از دست داده است.
چرا ورزشگاه نفت و گاز اروندان خرمشهر؟!
هیچ کس برای این سوال پاسخی ندارد. از سعید فتاحی و حیدر بهاروند که بارها
برای بازدید به این ورزشگاه رفتند تا مسئولان اصلی فدراسیون فوتبال مطمئنا
هیچ پاسخی برای این سوال ندارند.
این ورزشگاه با گذشت سه سال از افتتاح هیچ امکاناتی برای میزبانی از یک
مسابقه محلی را ندارد و با ضعف کامل امکانات رو به رو است. واقعیتی که باید
برای یقین پیدا کردن به آن چشم یک جوان قربانی می شد تا مسئولان تصمیم ساز
اندکی درباره آن تامل کنند.
بهداروند هم مانند احمدی به تاریخ می رود
بازیکنان استقلال در اقدامی ارزشمند هزینه جراحی چشم این جوان را تقبل
کردند اما حتی تهیه بهترین چشم مصنوعی نیز نمی تواند کمکی به بهداروند کند.
خسارت معنوی وارد شده به این جوان مطمئنا فراتر از هزینه و مبلغی است که
در نهایت به او کمک می شود و البته با فروکش کردن تب این اتفاق، بهداروند
نیز فراموش خواهد شد.
اکثریت تماشاگر نما!
نکته کلیدی دیگر اما رفتار هواداران در قبال یکدیگر است. هر چقدر که به
قصور ماموران یگان ویژه، مسئولان برگزاری مسابقه و روسای فدراسیون فوتبال
اشاره کنیم باز هم نباید از این سوال غافل شد که چرا هواداران قبل از شروع
مسابقه و در جریان یک مسابقه فوتبال، چنین رفتارهای عجیبی از خود سر می
دهند. در فوتبال ایران که رقابت داخل زمین بر همه عوامل چیرگی دارد و رقابت
بین تیم ها تنها جنبه فوتبالی دارد، هیچ گونه توجیهی برای چنین رفتارهایی
پیدا نمی شود. متاسفانه حضور هواداران بد اخلاق که دیگر نمی توان نام آنها
را تماشاگر نما وعده ای اندک گذاشت، فضای مسمومی را در ورزشگاه خرمشهر و
بسیاری از شهرها ایجاد کرده و مطمئنا باز هم شاهد تکرار این اتفاقات خواهیم
بود.
مازیار ناظمی مدیر روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان نیز که در این مراسم
حضور داشت نسبت به این اتفاقات واکنش نشان داد و در صفحه شخصی خود با
اشاره به حضور افراد زیاد در داخل زمین و البته علاقه مدیران به حضور روی
سن اشاره کرد.
