به بهانه تحول استقلال با شفر؛ همای سعادت بر شانه‌های پیرمرد مو سفید آلمانی

روزی که تغییر سرمربی اجتناب ناپذیر شد، شفر جایی در گزینه های اولیه جانشینی نداشت اما در نهایت به انتخاب آخر مدیران استقلال تبدیل شد. انتخابی که اگر همه می دانستند چنین آینده خوبی را قرار است رقم بزند، قطعا گزینه اول مربی گری استقلال لقب می گرفت.

وینفرد شفر،مربی 68 ساله آلمانی، استقلالی را تحویل گرفت که شانسی برای قهرمانی لیگ نداشت، گل نمی زد، راحت گل می خورد، انگیزه رقابت نداشت، هیچ برنامه ای برای فوتبال بازی کردن نداشت، بدنسازی خوبی انجام نداده بود و... اما هیچکدام از این موارد مانع از استارت برای تغییر و تحول به رهبری او نشد.

شفر در ابتدا چند کار مهم انجام داد.کارهایی که شاید کمتر به چشم آمد و حتی در مواردی انتقادهایی را هم از او به دنبال داشت. اگر بخواهیم به یکی از این موارد اشاره کنیم، فعالیت چشمگیر او در فضای مجازی است. شفر با پست های روحیه بخش و پر انرژی خود در اینستاگرام و صحبت کردن با هواداران استقلال در کامنت ها و به نوعی احترام گذاشتن به آن ها، توانست روحیه از دست رفته طرفداران استقلال را یک بار دیگر به آن ها باز گرداند تا پشت تیم به حضور و حمایت آن ها گرم شود.

دیگر قدم استراتژیک شفر، تغییر کادرفنی بود. او که به حضور مربیانی نظیر میگوئل کولی،ساناک و حتی پسرش در جمع کادر فنی آبی ها اصرار سفت و سختی داشت، با کمک آن ها توانست بدن بازیکنان را برای ادامه فصل و رقابت در سه جبهه بازسازی کند و تاکتیک های مدنظرش در دفاع و حمله را به تیم تزریق کند.  نتایج خوب این روزهای استقلال، نشان می دهد که چرا شفر تا این اندازه به حضور این افراد در تیم فنی اش تاکید و اصرار داشته.

شفر چندی پیش گفته بود که این تیم همان تیم 5 ماه پیش است.حرفی که به نظر چندان درست نمی آید. آبی ها به نسبت آن زمان خیلی از بازیکنان خود را از دست داده اند. سجاد شهباززاده،حسن بیت سعید، یعقوب کریمی و مجتبی جباری خروجی های استقلال بوده اند و پادوانی و قائدی هم با مصدومیت هایشان ادامه فصل را از دست دادند. این یعنی استقلال به نسبت چند ماه و حتی چند هفته قبل خود تعداد قابل توجهی بازیکن تاثیر گذار و بزرگ را از دست داده اما بدون توجه به این مسئله، با رهبری وینفرد شفر، با قدرت به حرکت خود ادامه می دهد.

روزی که مربی استقلال عوض شد، شاید تنها خواسته هواداران صرفا تک رقمی شدن رتبه تیم در لیگ بود. اما خون تازه آلمانی که به رگ های آبی ها آمده بود، کاری کرد که این تیم به فینال جام حذفی برسد، در گروه مرگ لیگ قهرمانان آسیا با برد فینالیست دوره قبل این رقابت ها یعنی الهلال صدرنشین شود و در لیگ هم نایب قهرمانی را کاملا در دسترس ببیند.

شاهکار شفر برای هواداران استقلال اما هیچکدام از موارد فوق نبود. استقلالی ها برای هیچکدام از این موفقیت ها، به اندازه برد دیروز در دربی مقابل پرسپولیس شاد و خوشحال نشدند.

آن ها که دربی رفت را هم به رقیب سنتی شان واگذار کردند، چیزی جز شکست پرسپولیس را از سرمربی تیمشان نمی خواستند. اتفاقی که اگر نمی افتاد شاید دل استقلالی ها با شفر هیچ زمان صاف نمی شد.

استقلال اسفند که زمین تا آسمان با استقلال آبان ماه فرق داشت، توانست پرسپولیس صدرنشین را شکست دهد تا مهم ترین ماموریت شفر به زعم هواداران استقلال، با موفقیت پایان پذیرد.

موفقیتی که نتیجه اش دور افتخار در استادیوم آزادی بر روی دوش یارانش و فریاد پیروزی میلیون ها استقلالی بود تا سیمرغ بلورین خوشبخت ترین مربی جهان،عصر دیروز بر شانه های پیرمرد مو سفید آلمانی بنشیند.