هر دو تیم استقلال و الهلال در بازی هفته اول لیگ قهرمانان آسیا مالکیت بالای ۶۰ درصد را به ثبت رسانده بودند و پیش از بازی تصور میشد
جنگی برای تحمیل بازی مالکانه بین شفر و دیاز در بگیرد. اما وینفرد شفر از
همان ابتدای کار نشان داد تیم‌اش چندان نیازی به نگه داشتن توپ ندارد و
برای رسیدن به هدف، بهترین و ساده‌ترین راه را انتخاب کرد. استقلال توپ را
به حریف سپرد در حالی که خطوط دفاعی منسجمی را با حضور همه بازیکنان‌اش در
جای جای زمین به وجود آورد تا گردش توپ تیم عربستانی برای دروازه رحمتی کمترین خطر را
داشته باشد. شفر هم برنامه‌اش برای ایجاد خطر روی دروازه الهلال را روی دوش
هافبک‌های سریع خود گذاشت تا اسماعیلی و شجاعیان با کمک حیدری و غفوری با
کمترین و البته دقیق‌ترین پاس ممکن توپ را به باکس دفاعی حریف برسانند.
تاکتیکی که بارها جواب داد و استقلال چند بار تا آستانه فروپاشی دروازه
الهلال پیش رفت و در نهایت هم روی حرکتی که با ۴ پاس اجرا شد به گل ۳
امتیازی خود رسید.
استقلال که در بازی قبلی ۶۲ درصد مالکیت توپ
را در اختیار داشت این بار برابر الهلالی که در بازی مالکانه جزو تیمهای
صاحب سبک آسیا است به مالکیت ۴۰ درصدی قناعت کرد و توپ را به حریف سپرد.
البته با برنامه‌ای از پیش طراحی شده. تیم شفر در نیمه اول و ابتدای نیمه
دوم تا زمان گل برتری محتاطانه به سمت دروازه حریف حرکت کرد. برنامه‌ای که
هم اجازه موقعیت‌سازی را از الهلال گرفت و هم موقعیت‌های گلزنی مناسبی برای
آبی‌ها به وجود آورد. اما بعد از به ثمر رسیدن گل برتری شفر نه تنها دستور
دفاع صادر نکرد، که شجاعیان، اسماعیلی و مامه تیام را بیشتر از گذشته به
باکس دفاعی حریف نزدیک کرد تا اجازه بازیسازی را از تیمی که پایه‌ریزی
حملات‌اش از سبک بازی مالکانه و پاسکاری‌های پرتعداد است بگیرد. برنامه‌ای
که با وظیفه‌شناسی هافبک‌ها و مهاجمین استقلال به خوبی اجرایی شد و در
ادامه نیمه دوم با ورود علی قربانی هم دنبال شد تا استقلال با کمترین فشار
ممکن روی خط دفاعی و دروازه‌اش به پیروزی شیرین برسد. با وجود این که
الهلال بازیکنان تند و تیزی مثل میلسی، چروتی و اشرف بن شرقی را در اختیار
داشت. حالا توانایی شفر در تغییر روش بازی طی یک هفته و موفقیت در این
تغییر نشان می‌دهد استقلال با پوست‌اندازی بنیادین روبه‌رو شده و می‌شود
آینده جدیدی برای استقلال و سرمربی آلمانی‌اش متصور بود.