برای امید نورافکن، یکی از راه‌های رسیدن به فهرست تیم
ملی، حضور در یک باشگاه اروپایی است. باشگاهی که بتواند هم به پیشرفت او
کمک کند و هم مبلغی را به‌عنوان حق انتقال در اختیار استقلال قرار دهد.
شارلروا در بلژیک باشگاه مورد نظر است؛ تیم دوم لیگ بلژیک بعد از بروژ که
این فصل را فوق‌العاده سپری کرده و همچنان برای کسب عنوان قهرمانی شانس
دارد.
مدیران ایرانی شارلروا بعد از انتقال
موفق کاوه رضایی، جذب استعدادهای فوتبال ایران را در دستور کار قرار
داده‌اند. آنها ابتدای فصل مجانی و بدون پرداخت مبلغی به‌عنوان رضایتنامه
توانستند مهم‌ترین و موثرترین بازیکن این فصل خود را جذب کنند. کاوه پس از
پایان قرارداد یک ساله با استقلال در قامت یک بازیکن آزاد به بلژیک رفت،
پیراهن شارلروا را پوشید و درخشش را آغاز کرد.
برای
باشگاه‌های اروپایی، درآمدزایی از کشف استعدادها و انتقال آنها به
باشگاه‌های متمول یکی از راه‌های حیات است. راهی که شارلروا نیز در پیش
گرفته و البته برای رسیدن به این هدف بازیکنان نخبه ایرانی را در نظر گرفته
است. نورافکن هم یکی مثل کاوه رضایی است، البته با این تفاوت که او با
استقلال قرارداد دارد و به همین سادگی‌ها نمی‌تواند به بلژیک برود و برای
شارلروا بازی کند.
ابتدای همین فصل، وقتی
قرارداد نورافکن با استقلال به اتمام رسیده بود، مدیران این باشگاه اقدام
به تمدید قرارداد با او کردند؛ یکی از مهم‌ترین و ویژه‌ترین کارهایی که
افتخاری و توفیقی در دوران حضورشان در استقلال انجام دادند. نورافکن که از
جام جهانی جوانان برگشته بود، پای تمدید قرارداد با استقلال را امضا زد و
خیال مدیران این باشگاه را راحت کرد. شاید اگر آن امضا نبود، حالا نورافکن
به شارلروا می‌رفت و برای این تیم بازی می‌کرد.
استقلال
برای از دست دادن یکی از استعدادهای بزرگ خود، رقم قابل توجهی را به‌عنوان
حق انتقال درخواست کرده است. رقمی که به قول وینفرید شفر میلیون دلاری
است. شارلروا اما نه باشگاه متمولی در لیگ بلژیک است و نه دست به
سرمایه‌گذاری‌هایی اینچنینی می‌زند. این باشگاه که در بخش فرانسوی‌نشین
بلژیک قرار دارد، در سال‌های اخیر هرگز بازیکنی گرانقیمت جذب نکرده که
نورافکن دومی‌اش باشد.
تخصص شارلروا جذب
بازیکنانی نظیر کاوه رضایی است. ستاره‌هایی ناشناخته در فوتبال اروپا که در
لیگ بلژیک بازی می‌کنند، می‌درخشند و با مبالغ سنگین به باشگاه دیگری
فروخته می‌شوند. این یک نکته ویژه درباره فعالیت باشگاه‌هایی نظیر شارلروا
در فوتبال اروپا است. نکته‌ای که اجازه نمی‌دهد نورافکن به بلژیک برود و در
این لیگ معتبر بازی کند.
استقلال برای صدور
رضایتنامه نورافکن، مبلغ یک میلیون دلار از طرف بلژیکی می‌خواهد. مبلغی که
نه تنها مورد موافقت مدیران ایرانی این باشگاه قرار نگرفته، بلکه این
انتقال را با موانعی مواجه کرده. شارلروا هرگز چنین پولی را برای دریافت
رضایتنامه یک بازیکن آسیایی و حتی اروپایی هزینه نمی‌کند و البته استقلال
هم نمی‌خواهد نورافکن را با مبلغ پایین بفروشد.
موضع
استقلال درباره نورافکن حرفه‌ای است. این بازیکن اگر در فهرست کی‌روش باشد
و به جام جهانی برود، قطعا با رقم بهتری می‌تواند به اروپا منتقل شود. آن
وقت استقلال هم به سود بیشتری می‌رسد و می‌تواند درصدی از هزینه‌های خود را
با فروش نورافکن پوشش دهد. پس صبر و طمانینه باشگاه استقلال درباره بحث
نورافکن حرفه‌ای و به موقع است.
اما پیشنهاد
شارلروا. این باشگاه برای انتقال نورافکن، 100 هزار دلار کنار گذاشته و
بیشتر از این مبلغ هم نمی‌خواهد برای جذب مدافع هافبک 20 ساله استقلال
هزینه کند. اختلاف 10، 20 و 30 هزار دلار نیست که طرفین تخفیف بدهند و در
نهایت به توافق برسند. اختلاف میان دو باشگاه 900 هزار دلار است و به همین
دلیل می‌توان از همین حالا پرونده حضور نورافکن در شارلروا را بست.
امید
نورافکن البته هنوز امیدوار است دری به تخته بخورد و بتواند رضایتنامه خود
را دریافت کند. وقوع این اتفاق با توجه به شرایط موجود، بعید است و
غیرممکن. استقلال می‌خواهد نهایت بهره را از بازیکنی ببرد که سال‌ها – از
جوانان تا امروز – برای او هزینه کرده و به این سطح رسانده. هر دو طرف
منتظرند اتفاق جدیدی در مسیر این انتقال رخ دهد. اتفاقی که قطعا نمی‌تواند
تخفیف 900 هزار دلاری از سوی استقلال یا پرداخت یک میلیون دلاری از طرف
شارلروا باشد.