رضایی:با ترک استقلال و انتخاب شارلروا ریسک بزرگی کردم

متن گفت‌وگوی مهاجم ملی‌پوش باشگاه شارلروا را در زیر می‌خوانید:

* ۴ ماه است که به فوتبال بلژیک آمده‌ای و خیلی سریع خودت را جا انداختی.

من حس خوبی از این بابت دارم و در اینجا آرام هستم. شاید اگر از روزهای اول این آرامش را به دست نمی‌آوردم همه چیز پیچیده می‌شد ولی فکر می‌کنم وقتی استقلال را ترک کردم ریسک بزرگی را مرتکب شدم. هنگامی که به بلژیک آمدم حس خوبی نصیبم شد و یک رقابت جدید و یک فضای بزرگ‌تر را تجربه کردم. واقعیت این است در ماه‌های اول زندگی جدیدی را در بلژیک تجربه کردم که درسی تازه بود. من برای آنکه خودم را با شرایط اینجا تطبیق بدهم نیاز به زمان داشتم و می‌دانستم به تیمی آمده‌ام که مربی بزرگی داشت و من باید خودم را با خواسته‌های او تطبیق می‌دادم. از طرفی باید خواسته‌های باشگاه را هم براورده می‌کردم و همه این مسائل نیازمند زمان بود. کم کم وقتی زمان گذشت فهمیدم که حسم بهتر شده و متوجه شدم که باشگاه و کادر فنی از من چه می‌خواهد، به نوعی فشار از روی دوش من برداشته شد. حالا حس می‌کنم در شارلروای بلژیک انگار در خانه خودم بازی می‌کنم.

* واقعیتی که در موردت وجود دارد این است که خیلی سریع خودت را با شرایط وفق دادی.

وقتی به اینجا رسیدم خودم را با چند موضوع اساسی تطبیق دادم، اول اینکه سخت تلاش کردم و مرحله بعد این بود که زبان را باید درک می‌کردم و یاد می‌گرفتم که مربی از من چه می‌خواهد. خیلی تلاش کردم تا به سرمربی تیم نشان بدهم می‌توانم خواسته‌هایش را برآورده کنم. به خودم قول داده بودم ۲ برابر از قبل تمرین کنم و می‌دانستم که موفق می‌شوم. چند بار با خودم تکرار کردم که اگر اعتماد به نفسم بالا برود کارم راحت‌تر است. به لحاظ روحی و روانی هم شرایط اینجا با ایران متفاوت است. از لحاظ امکانات و زندگی هم یک زندگی کاملاً متفاوت با شرایط کشورم ایران و باشگاه استقلال دارم. اعتراف می‌کنم حجم کار من بزرگتر از کاری است که در ایران انجام می‌دادم و الان باید بگویم که ۱۰۰ درصد از همه چیز راضی هستم.

* زمانی که به بلژیک آمدی در مصاحبه‌ای گفتی که قوائد گلزنی را بلدی و این حرف تو جذب کننده بود.

بله، من شخصاً مهاجمی هستم که میل زیادی به گلزنی دارم ولی دوست دارم به هم‌تیمی‌هایم هم کمک کنم. بازیکنی نیستم که فقط به فکر گل زدن باشم و اگر بتوانم پاس هم می‌دهم.

* از آمارت در شارلروا راضی هستی؟

بله، اگرچه رؤیاهای زیادی دارم. باید مرحله به مرحله پیش بروم و به سیر صعودی‌ام ادامه بدهم. 

* هواداران تو را به بهترین بازیکن ماه سپتامبر انتخاب کرده‌اند که این نشان می‌دهد به تو علاقه‌مند هستند.

استایل فوتبال من نشان می‌دهد که بازیکنی تلاشگر هستم به خاطر همین است که مورد تشویق قرار می‌گیرم. هواداران فوتبال بازیکن سریع و جنگجو می‌خواهند. یادم می‌آید در یکی از بازی‌ها وقتی یکصدا تشویقم کردند حس جالب و روحیه بخشی به من تشویق شد. در آن مسابقه هر بار بیشتر از دفعات قبل اسم من را صدا می‌زدند.

* ظاهراً انگیزه زیادی هم برای پوشیدن پیراهن تیم ملی داری.

بله، من ۲ سال پیراهن تیم ملی را از دست دادم و در اردوها غایب بودم ولی خیلی خوشحالم که دوباره برگشتم. من از زیر ۱۲ ساله‌ها عضو تیم ملی ایران بودم و وقتی به اردوی تیم ملی ایران رفتم همبازیانم اذعان کردند که پیشرفت خوبی داشتم بخصوص از لحاظ روحی و روانی. من سخت کار می‌کنم که جایگاهی که کی‌روش به من داده را حفظ کنم هرچند در تیم ملی بازیکنان خوبی حضور دارند که کار کردن چندان در آنجا راحت نیست اما مطمئناً تلاشم را انجام خواهم داد.

* مهمترین تفاوت فوتبال ایران با بلژیک را در چه می‌بینی؟

مهمترین تفاوت فوتبال این دو کشور ساختارسازی است. ما در ایران خیلی تلاش می‌کنیم و در آنجا بازیکنان زیادی هستند که می‌توانند در فوتبال بلژیک بازی کنند. شارلروا الان جزء ۳ تیم اول فوتبال بلژیک است ولی در ایران مباحث روحی و روانی خیلی تأثیر دارد. معتقدم در بلژیک به مسائل خیلی فنی‌تر نگاه می‌کنند.

به گزارش فارس، کاوه رضایی در این گفت‌وگو پیرامون نحوه بزرگ شدنش در ایران و آغاز فوتبالش در گیلانغرب صحبت‌های دیگری را هم انجام داد.