پیرمرد باهوش آلمانی سه شاگرد سن بالای
تیمش را دور خودش جمع کرده، با آنها حرف زده و گفته آنها بازوهای اجرایی اش
هستند. پیش از این علیرضا منصوریان هم با همین ها در تیمش چنین کاری کرده
بود. او جباری را پرستیژ، خسرو و رحمتی را هم بازوانش نامیده بود اما در
نهایت با آنها به مشکل خورد. شفر اما در حالی که همچنان رحمتی را روی نیمکت
می نشاند و به حسینی بازی می دهد، کاپیتان اول تیمش را هم از دور خارج
نکرده و او را به عنوان ابزاری می داند که می تواند تیم را همدل کند. او به
درستی از خسرو و البته امید ابراهیمی هم تمجید می کند و اصرار دارد این سه
نقشی کلیدی در جمع شدن استقلال دارند.
تیمی همدل شعار شفر است. شفر که می داند تیمش چالش های بزرگی دارد و از
هم پاشیدگی درون تیمی می تواند دوره حضورش در ایران را خیلی کوتاه کند ، با
تیزهوشی از هر تصمیمی برای کمک به استقلال استفاده می کند. لطفی که کمکی
بزرگ به خودش هم خواهد بود. او القابی منصوریانی به بازیکنانش داده است اما
احتمالا مثل او بعدا نمی گوید یک نفر را نمی بخشد و او تیمش را نابود کرده
است ، چون وقتی قرار به تصمیم گیری دارد ، کسی را بی دلیل بازی نمی دهد و
بی دلیل کاری نمی کند کسی حس کند باج و پوئنی اضافه در تیم دارد.