بیایید آخرین حکم صادر شده را بار دیگر بررسی کنیم. این بار نوبت رسیده است به وریا غفوری و محسن مسلمان. دو بازیکنی که رفتاری غیر مسئولانه داشته اند. به مکانی عمومی رفته اند و اگرچه سعی کرده اند خیلی پنهانی قلیان بکشند ، شکار پاپاراتزی شده اند و تصاویرشان رسانه ای شده است. قلیان کشیدن و استعمال دخانیات نه جرم است ، نه دوپینگ محسوب می شود و نه برایش در هیچ یک از قوانین فوتبال مجازاتی در نظر گرفته شده است که این بازیکنان تعهدی به انجامش داشته باشند.
آنها اما به عنوان ورزشکاران حرفه ای کاری خارج از عرف انجام داده اند. خارج از عرفی که البته مبتلا به جامعه مان شده است و تقریبا همه می دانیم بیشتر ورزشکاران مان مثل بیشتر افراد جامعه انجامش می دهند.
انجام این رفتار از سوی این بازیکنان اما موجی از برخورد و نکوهش اجتماعی برای این دو را به همراه داشت و حسابی سرخورده شان کرده بود تا اینکه فدراسیون فوتبال وارد ماجرا شد. حکم محرومیت این دو بازیکن از همراهی تیم های شان که دقیقا مشخص نیست بر اساس کدام بند از قانون مجازات های فوتبالی برای شان در نظر گرفته شده است ، تنها از این دو نفر قهرمان می سازد.
آنها حالا قربانی جدیدترین خنجری هستند که بر صورت «منشور حقوق شهروندی» رئیس جمهور کشیده شده است. کاری که متاسفانه در فدراسیون فوتبال دارد به یک رویه بدل می شود. از روزی که مهدی رحمتی قربانی اصرار یک هوادار در اردوی خارج از ایران برای عکس یادگاری شد تا امروز که این حکم صادر شده است ، هر بار تصمیماتی را می بینیم که بعد از اعمال شان چون در تضاد با حقوق انسانی هستند ، فدراسیون در نهایت مجبور به عقبگرد خواهد شد و هر بار این عقب نشینی قبح رفتارهای بدی را می شکند که در جامعه نکوهش می شوند.
این بار هم یا باید حقوق انسانی را زیر پا بگذارند و غفوری و مسلمان دربی را از دست بدهند که این هم اجحاف در حق بازیکنان و مهمتر از آن این باشگاه هاست و اگر این حکم شکسته شود ، که قبح قلیان کشیدن شکسته می شود. استناد به گفته هایی چون اینکه در نامه ای به باشگاه ها گفته شده بود انتشار تصاویر قلیان کشی جرم است ، بی آنکه چنین نامه هایی در ایین نامه انضباطی فدراسیون آمده باشد و مصوبه مجمع داشته باشد هم توجیهاتی است که پشتوانه حقوقی پیدا نمی کنند.