کاوه رضایی: آرسنال و رئال رویای حرفه ای من هستند

شما 6 بازی فیکس بودید، 4 گل زدید و شارلروا الان دوم است. تصور چنین شروعی را می کردید؟ 

از شما چه پنهان، از وضعیت خودم خیلی خوشحالم. از همان ابتدا دوست داشتم پیشرفت کنم تا آورده ام برای این تیم حداکثری باشد. با این حال کمی ناراحت هم هستم از اینکه در بازی های گذشته، گل های من برای تیم، پیروزی به ارمغان نیاورد.

ولی هنوز جلوتر از اهدافی که ترسیم کرده بودید هستید. 

نه. من هنوز در ابتدای کارم و آدم بسیار جاه طلبی هستم. این را هم می دانم که برای بالا بردن سطح بازی ام باید بیشتر از این تلاش کنم. خصوصا اینکه تیم هم خیلی جاه طلب است.

چطور خودتان را با لیگ بلژیک تطبیق دادید؟

قبل از هرچیز باید بگم که سطح لیگ شما خیلی خوب است. از لحاظ تکنیکی قوی است. ولی بزرگترین تفاوتش با لیگ ایران در بخش فیزیکی است. روی این بخش اینجا خیلی بیشتر از ایران کار می کنیم و اساسا روی این مسئله باید بیشتر خودم را تطبیق می دادم. 

با سیستم فلیسه ماتزو هم همینطور؟

در هر صورت من عاشق چالش هستم و اینجا آمده ام که در خدمت مربی ام باشم. چه از من بخواهد در جلو تنها باشم، چه بخواهد در کنار یک مهاجم دیگر بازی کنم، خودم را همیشه با خواسته هایش تطبیق می دهم.

از نظر ارتباطات، اوضاعتان چطور است، شمایی که فرانسه حرف نمی زنید و به انگلیسی هم اشراف کامل ندارید؟

اوایل پیچیده بود. دو هفته اول خیلی سخت گذشت؛ ولی بعد از یک ماه بهتر شد و الان دیگر حس می کنم جزو خانواده ام. ارتباطم با همه خیلی خوب است و بدون هیچ نگرانی می توانم حرف خودم را به بقیه بفهمانم. در ضمن کلاس های فرانسه را هم شروع کردم و امیدوارم که تا 6 یا هفت ماه دیگر فهم بیشتری از فرانسه داشته باشم.

و تطبیق با محیط بلژیک چطور؟ آن هم همانطور پیش رفت که انتظار داشتید؟ 

من در یکی از بزرگترین ابر شهرهای دنیا یعنی تهران زندگی کرده ام که 14 میلیون جمعیت دارد با ترافیکی جنون آور! از این لحاظ اینجا راحت ترم. من عادت نداشتم که رفت و آمدم به این سادگی باشد. خیلی لذت بخش است.    

و راحت تر از قبل چون دیگر همسرتان هم به شما پیوسته؟ 

همینطور است. آمدن همسرم به بلژیک خیلی چیزها را عوض کرد. هرچند یکی از دوستان کودکی ام که ممنونش هم هستم مرا از اول همراهی کرد. ولی با رسیدن همسرم، زندگی من تغییر مهمی خواهد کرد.

با اینکه در ایران یک ستاره هستید، اما شما را عوام در بلژیک نمی شناسند. با این تفاوت چطور می سازید؟

آنجا من یک وضعیت استثنایی داشتم که هم امتیاز است و هم دردسرهای خودش را دارد. ولی اینجا زندگی آرام تری دارم. هر چند در آنجا هم اذیت نمی شدم وقتی مردم درخیابان به من اظهار علاقه می کردند. هنوز در بلژیک کار دارم تا عابرین جلوی مرا برای ابراز محبت بگیرند.     

قبل از اینکه با اسپورتینگ امضا کنید چه چیزی از شارلروا می دانستید؟

من از طریق ایرانی هایی که درگذشته به اینجا آمدند با این باشگاه آشنا شدم. در ایران معمولا سعی می کنیم در جریان موفقیت های لژیونرها قرار بگیریم. دوست داریم درخشش آنها را دنبال کنیم.

اتفاقا آخرین ایرانی هایی که اینجا بازی کردند برای هواداران، خاطره خوبی ازخود باقی نگذاشتند. شما از این زاویه فشاری روی خود حس نکردید؟

من می دانستم که وارد یک فضای سختی می شوم؛ ولی همانطور که قبلا گفتم من اهل چالش هستم. در هر صورت همیشه وقتی باشگاه عوض می کنید، سخت است؛ اما این بار علاوه بر آن باید کشور، فرهنگ و زبان را هم عوض می کردم؛ ولی من خودم را برای سخت تر از اینها آماده کرده بودم. 

شما تا کنون کم باشگاه عوض نکرده اید. آیا قصد دارید با شارلروا ادامه دهید؟   

من همیشه آرزوهای بزرگی داشته ام و برای همین از کشورم خارج شدم؛ ولی از این به بعد می خواهم در باشگاهی که هستم بزرگ شوم، بدون آنکه به فکر آینده ام باشم. واقعا این سوال را امروز از خودم نمی پرسم. 

رویای کدام باشگاه های اروپا را در سر دارید؟  

آرسنال و رئال مادرید.

شما فقط دو گل با بهترین گلزن لیگ فاصله دارید. امکان دارد این هم جزو اهداف شما باشد؟

مشغولیت ذهنی اصلی من این است که تیم خوب بازی کند و به اهدافمان برسیم. ولی برای بردن یک بازی باید گل زد و من حداکثر سعی خودم را می کنم و اگر این تلاش به من شانس دریافت یک نشان فردی را هم بدهد، آنرا یک پاداش تلقی خواهم کرد.