تمرینات استقلال و اخباری که از آن منتشر
می شود، درست از زمان آمدن وینفرد شفر به استقلال هیجان بیشتری پیدا کرده.
استرسی که روی دوش تیم بود. همان تیم پرهزینه ای که شاید بی اغراق بتوان
گفت گرانترین تیم تاریخ فوتبال ایران است و برایش حدود 40 میلیارد تومان
هزینه شده، حالا با انرژی بیشتری تمرین می کنند. انگار متحول شده اند. تیم و
کادرش همان تیم است اما فقط یک رهبر در تیم عوض شده است.
نکته ای که پیش از هر چیز کفایت می کند، به این نتیجه برسیم شفر مربی
بزرگی است که به درد این استقلال می خورد ، تصمیم قاطع سرمربی در قبال
تحمیل دستیارانی است که از نظر او کمکی به پیشبرد فضای تیم نمی کنند. او
خیلی راحت ایستاد و گفت نه دین محمدی را می خواهد و نه نیازی به بیژن
طاهری دارد. دو نفری که قطعا مهمترین دستاوردشان برای تیم، شلوغ کردن دور
سرمربی بود. او که میک مک درموت و دستیار اسپانیایی اش را دارد ، حالا نیاز
به دستیارانی دارد که تشنه یادگرفتن باشند و پتانسیل کمک به تیم از نظر
حمایت سکویی را داشته باشند. دستیارانی که در آینده بتوانند برای استقلال
مرد اول نیمکت باشند.
شفر همان مسیری را در پیش گرفته که قبل از او کی روش در تیم ملی و سپس
برانکو در پرسپولیس انجام دادند و موفق هم بودند. حالا شفر می خواهد بایستد
تا تیم نظم محور شود. دیگر هر کسی به خودش اجازه حرف زدن ندهد. اتفاقا
قرارداد سرمربی جاه طلبانه است. اینکه با رقم ناچیز 300 هزار دلار آمده اما
شرط بودن بین سه تیم را گذاشته که اجازه دهد این قرارداد تا 600 هزار دلار
در همان سال اول افزایش پیدا کند. این همان کاری بود که اتفاقا برانکو
برای سال اول انجام داده بود. قرارداد سال اولش برای آمدن به جمع قرمزها
تقریبا هیچ بود اما در نهایت او تبدیل به گرانترین مربی لیگ در شروع سال
دوم شد.
همین که حالا در استقلال حضرات کمیته فنی و اعضای هیات مدیره شروع به غر
زدن کردند و می گویند: «او قرار بود دستیارانش را به انتخاب ما بردارد»
یعنی استقلال انتخاب درستی داشته و مربی جدیدش مربی فرمایشی نیست.