به طور طبیعی برای مربی که با جوان ترین استقلال چند سال اخیر عنوان
نایب قهرمانی لیگ برتر را به دست آورد، سخت است بعد از 7 بازی نشستن روی
نیمکت در سال دوم مجبور به استعفا شود؛ طبیعت فوتبال اما بی رحم تر از آن
است که حتی به اسطوره باشگاه محبوب آبی پوش نیز رحم کند.
جدایی از استقلال بعد از نشست خبری 89 دقیقه ای یکی از سخت ترین شب های
زندگی علیرضا منصوریان را رقم زد؛ به اندازه ای سخت که حتی با وجود
خداحافظی از خبرنگاران، بازیکنان و حتی کارگران ورزشگاه آزادی، اما یک بار
هم واژه استعفا در آن کنفرانس طولانی از دهانش خارج نشد. منصوریان رفت، اما
شاید هنوز هم رفتنش را باور نکرده باشد. او رفت، به این امید که روزی
دوباره برگردد و روی نیمکتی بنشیند که خودش می گوید از بچگی آرزویش را
داشته است.
اگر منصوریان را به واسطه سال ها بازی و کاپیتانی در استقلال، چهره ای
محبوب و اسطوره ای بدانیم، ناخودآگاه جدایی اش برای مان تلخ به نظر می رسد.
درست مثل روزی که منصور پورحیدری‌ها، ناصر حجازی‌ها و... از استقلال
رفتند. قصه منصوریان اما کمی متفاوت است؛ او به واسطه نیروی جوانی و میل به
کسب دانش بیشتر در مربیگری انگیزه زیادی برای بازگشت دارد. درست مثل علی
دایی که رفت و برگشت؛ شبیه به امیر قلعه نویی و خیلی های دیگر که بازگشت
باشکوهی داشتند.
اگرچه هواداران استقلال، از علی منصور و اقدامات نافرجامش دلخورند، ولی
هنوز هم او جزو دسته ای است که مهرش به دل طرفدارها نشسته و همچنان
محبوبیتش مثال زدنی است. شاید آمدن وینفرد شفر و حضور یک مربی خارجی روی
نیمکت استقلال باعث شده فعلا کسی حواسش به تنهایی این روزهای علیرضا
منصوریان نباشد، ولی شاید دیر نباشد زمانی که منصوریان دوباره نامش بر سر
زبان ها بیفتد، به شرطی که خودش بخواهد که می خواهد و برای بازگشتی قدرتمند
تلاشش را زیاد کرده است.
منصوریان با پیام تلگرامی که دیشب برای وینفرد شفر منتشر کرد، نشان داد
هنوز دلش برای استقلال می تپد، اگرچه برخی این پیام را به حساب مسائل دیگر
گذاشتند. او اما برای بازگشت باید مسیری درست را بگذراند. قطعا راه های
موفقیت با تیم های دیگر باید در دستور کار منصوریان قرار بگیرد تا با کسب
تجربه، اعتبار و دانش بیشتر به امید بازگشت به استقلال روزها را به شب
برساند. این تنها راه برای رسیدن دوباره به تیمی است که همواره دوستش
داشته.
منصوریان این روزها برای ریکاوری روحی و استراحت به آلمان سفر کرده است. در
عین حال او برنامه های ویژه ای دارد، برنامه هایی مانند حضور در کلاس های
مربیگری بیشتر و تحصیل در راه بازگشت به فوتبال. یکی از پیشکسوتان استقلال
درباره منصوریان گفته بود که او تازه اول راه است. این حرف شاید درست باشد.
او بعد از 3، 4 سال حضور جدی در عرصه مربیگری حالا به جایی رسیده که باید
از صفر و البته با تجربه ای خوب دوباره استارت بزند و آینده اش را بسازد.
با همه این تفاسیر اما حالا که وینفرد شفر هدایت استقلال را برعهده گرفته،
در صورتی که این مربی بتواند روی نیمکت آبی های تهران موفق شود، شاید پروژه
بازگشت مربی ایرانی به استقلال تا سالها منتفی شود. قطعا موفقیت شفر می
تواند مسیر را برای مربیان خارجی در استقلال بازتر کند؛ درست مثل پرسپولیس
که با برانکو توانست روزهای خوبی را پشت سر بگذارد و همین حالا به جمع 4
تیم برتر آسیا رسیده و در لیگ هم شانس خوبی برای تکرار قهرمانی دارد.