مایوس‌ترین برانکوی تاریخ می‌تواند تیمش را جمع کند؟

آنچه برای پرسپولیس در بازی نیمه نهایی آسیا رخ داد اما ترکیبی از همه سیاهی ها بود که بی شک برانکو کمترین تقصیر را در رخ دادنش داشت. از طارمی شروع کنیم. از همان یک سال قبل. او نبود که خواهان بازگشت مهاجمش شد. فقط به خواست هواداران و مدیران تیم تمکین کرد. اگر بی تدبیری گروهی دیگر این بلا را سر تیم آورده است ، برانکو حتی سر سوزنی در این اتفاق نقش نداشته است.

از نظر فنی او تمام تلاشش را در ارنج تیم کرده بود. این دیگر نظر شخصی سرمربی است که به کدام بازیکن بازی دهد. اگر تصمیم او بازی دادن ربیع خواه است، در سه بازی قبلی تیم هم همین مربی با تصمیماتش توانسته بود بهترین نتایج را رقم بزند.

برانکو اما از حالا به بعد در سراشیبی افتاده است. شاید اوج فوتبال پرسپولیس و این نسلش همین رسیدن به جمع 4 تیم برتر بوده است و از حالا آنها باید مسیری معکوس را طی کنند. بی پولی، بحران محرومیت ها، احتمال کسر امتیاز و از همه مهمتر حذف از آسیای سال بعد و از همه مهمتر جماعتی که حالا تازه مجال انتقاد پیدا کرده اند، این همه دردسر و پرسپولیسی که از نظر روحی تخریب شده کاری دشوار است. آیا مایوس ترین برانکوی تاریخ خودش انگیزه جمع کردن این تیم را دارد؟