به گزارش کانون هواداران استقلال، استقلال 12 روز پس از جلسهای که در آن مقرر شد علیرضا منصوریان دو بازی
وقت دارد کار تیمش را روبهراه کند، وضع چندان بهتری از گذشته ندارد.
استعفای قریب که بیشتر در حد یک شایعه بود، با مصاحبه جدید او با رسانهها
قطعی و جدایی وی از آبیها حتمی شد و البته طی دو ماهی که بعد از صدور حکمش
توسط سران وزارت ورزش رییس هیات مدیره آبیها بود فقط روی کاغذ صاحب این
موقعیت بود و هرگز در جلسات هیات مدیره شرکت نکرد و استدلالش این بود و هست
که با باشگاهی که 110 میلیارد تومان بدهی به این و آن و 25 میلیارد مالیات
نپرداخته دارد، کاری نمیتوان انجام داد.
مناقشه و تردید
اینکه
اعضای بجا مانده و استعفا نداده هیات مدیره استقلال با این فضا چه
میخواهند بکنند، جای مناقشه و تردید است. اگر دو بازی بعدی استقلال را
مسابقاتش با گلگهر سیرجان و جام حذفی و پارس جنوبی جم در هفته ششم لیگ
برتر تلقی کنیم (و نه دو بازی بعدیاش در لیگ برتر) هیچ یک میدانهای آسانی
جلوه نمیکنند. گلگهر همان تیمی است که توسط وینکو بگوویچ مربی کروات
تقریبا ایرانی شده هدایت میگردد و هر چند هنوز لیگ یکی است اما فصل پیش تا
روز راهیابی به لیگ برتر پیش رفت و هر کس برای دیدار با این تیم به سیرجان
و زمین گلگهر رفته از سختیهای این کار قصهها دارد. استقلال سابقه حذف
شدن در مراحل اولیه جام حذفی را هم دارد و اگر این اتفاق امسال بیفتد، کار
منصوریان برای بازگرداندن روحیه لازم به آبیها برای دیدار 24 شهریور ماه
با پارس جنوبی جم در ورزشگاه تختی بوشهر چند برابر سختتر خواهد شد. فراموش
نکنیم که تیم مهدی تارتار صدرنشین شگفتیساز لیگ برتر است و بیشترین گل
زده را دارد (11 گل و 5 دیدار) و 4 مسابقه از 5 بازیاش را برده و در ادامه
بازیهای پرشور و سریع و غافلگیرکننده مهارت چشمگیری را از خود بروز داده
است.
ملیپوشان کمثمر
سه
ملیپوش استقلال که به کره رفتند آنجا فقط 15 دقیقه در دیدار برابر میزبان
در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی 2018 در قاره آسیا مورد استفاده قرار
گرفتند. به واقع از وریا غفوری که سابقه چندین و چند بازی فیکس در تیم ملی
را دارد حتی به مدت یک دقیقه هم استفاده نشد و همین طور از امید نورافکن که
برای اولین بار دعوت شده بود و فقط بخت روزبه چشمی باز بود که در 15 دقیقه
آخر که کارلوس کیروش برای تقویت ساختار دفاعی تیمش به نیروهای تازه نفس
نیاز داشت به جای وحید امیری راهی زمین شد. با این اوصاف روحیهها در
استقلال اگر پایینتر از گذشته نباشد بالاتر هم نیست و حتی اگر گفته شود که
منصوریان و شاگردانش در روزهای اخیر تمرینات شادابی را پشت سر نهادهاند.
فضایی که آنها از درونش بیرون میآیند، فضایی امیدساز نیست. به واقع فشار و
استرس روی کادر فنی آبیها در هفتههای اخیر شدید و ویران کننده بوده و
اولتیماتوم اخیر کارشان را سختتر هم کرده است.
اختلاف بر سر منصوریان
جالبتر
اینکه مدیران استقلال حتی در اعلام نتایج جلسه اخیر خود ضد و
نقیضگوییهایی داشتند که نشان داد در مورد نحوه برخورد با منصوریان در
صورت پیروز نشدن در دیدارهای پیشرو وحدت رویه ندارند. در حالی که اعلام
شده این دو بازی واپسین فرصتهای سرمربی استقلال است، رضا افتخاری مدیر
عامل آبیها تصریح کرده که «باید»ی برای رفتن منصوریان در کار نیست و این
بدان معنا است که اگر استقلال در هر دو دیدارش مقابل گلگهر و پارس جنوبی
جم هم کم بیاورد لزوما عذر منصوریان را نخواهند خواست. نتیجهگیری مستقیم
از تفاوت موضعگیریهای فوق این است که به رغم اعمال تغییرات اخیر در بافت
هیات مدیره استقلال هنوز عنصر یکدستی و وحدت به این جمع تزریق نشده و
مساله، فقط اختلاف حسن زمانی با افتخاری یا منصوریان نیست و حتی آمدن جواد
قراب که یک استقلالی قدیمی است و عباس ملکی که قرار بود امور بازرگانی و
روند پولسازی را در جمع آبیها تقویت کند لزوما هیات مدیرهای را نساخته که
یک مسیر و با ریتم و روالی مشابه و یکسان حرکت کند.