اگر
به عملکرد منصوریان در نیم فصل مشابه سال قبل نگاهی بیندازیم، می بینیم که او در
یازده بازی ابتدایی لیگِ سال گذشته با کسب 15 امتیاز و میانگین 1.3 امتیاز در هر
بازی یکی از ضعیف ترین تیم های چندسال اخیر استقلال را رهبری می کرد و چه بسا اگر
نتایج درخشان نیم فصل دوم و تحول ناگهانی این تیم نبود دیگر منصوریانی وجود نداشت
که بخواهیم پیرامون عملکرد فصل جدید استقلال و این مربی جوان نقد یا تحلیل
بنویسیم.
این فصل نتایج استقلال به مراتب ضعیف تر از نتایج سال گذشته است و کسب 4
امتیاز از پنج بازی و میانگین 0.8 امتیاز برای تیمی همچون استقلال اصلاً توجیه
پذیر نیست. استقلال در لیگ امسال علیرغم جذب بازیکنان خوب و همچنین تجربیات مفید
سال گذشته، نتایج خوبی کسب نکرده و ضعف فنی این تیم در کسب نتیجه چیزی نیست که
قابل کتمان باشد و بتوان از آن چشم پوشی کرد. هوادار استقلال هم حق دارد از این
تیم گلایه و انتقاد کند و از منصوریان و کادر فنی توضیح بخواهد که چرا تیمی که سال
گذشته به هماهنگی رسیده بود از هم پاشید و ثبات، بعنوان یکی از مهم ترین اصول
فوتبال، در استقلالِ فعلی وجود ندارد .
منصوریان که بعد از باخت در برابر پدیده از
نتیجه بازی شوکه شده بود و اعتراض شدید هواداران را می دید و می شنید تصمیم گرفت
48 ساعت حرف نزند تا مبادا احساسی عمل کرده باشد و تصمیماتی بگیرد که بعداً از آن
پشیمان شود. یکی از درست ترین و قابل دفاع ترین تصمیماتی که شاید در این دوسال
اخیر از منصوریان شاهد بودیم و اگر دیگر تصمیماتش نیز مانند این تصمیم درست و
اصولی بود شاید حالا استقلال اوضاع بهتری در لیگ برتر داشت . با این اوصاف باید
نشست و دید که آیا استقلال می تواند دوباره خودش را پیدا کند و آیا منصوریان قادر
است این تیم را دوباره به جاده موفقیت بازگرداند یا خیر؟!