چه‌کسی یادش مانده آخرین بار که همه سکوهای آزادی علیه
سرمربی وقت استقلال شعار دادند، دقیقا چه زمانی بود؟ شاید اگر از داربی 2
فصل قبل که پرسپولیس 4 بار دروازه استقلال را گشود صرف نظر کنیم که بعد از
آن هواداران به‌خاطر شکست سنگین، خواستار خروج مظلومی شدند، آخرین بارش
می‌رسد به آخرین حضور مرحوم حجازی در استقلال. لیگ هفتم. بعد از آن استقلال
به تناوب مربی عوض کرد اما اینکه کار به حیا کن رها کن برسد نه. مظلومی و
قلعه‌نویی در چند برهه آمدند و رفتند تا اینکه قرعه به نام منصوریان افتاد.
او فصل قبل شروعی به غایت ضعیف‌تر از امروز داشت اما چون تازه آمده بود و
مهم‌تر از آن هیچ جانشین داخلی را پشتش نمی‌دید، باشگاه از او حمایت کرد و
دست آخر موتور آبی‌ها از نیم‌فصل دوم روشن شد.
البته
خیلی‌ها عقیده دارند اگر محرومیت فیفا نبود شاید منصوریان همان اواسط لیگ
قبل رفتنی می‌شد. اما از شانس خوبش، فیفا استقلال را از جذب بازیکن جدید
محروم کرد تا سرانجام منصوریان به جوانان بها دهد. فصل شکوفایی نورافکن،
برزای، کاوه، اسماعیلی، کریمی و قربانی باعث شد استقلال از انتهای جدول به
رده دوم برسد. البته هواداران آبی این واقعیت را هم پذیرفتند که تنها
دستاورد منصوریان پیروزی در داربی برگشت بود و گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان
آسیا. اما خبری از جام نبود آن هم در فصلی که رقیب با اقتدار تمام در هفته
بیست‌وهفتم قهرمانی‌اش را مسجل کرد.
با این
وجود منصوریان وعده داد با جذب بازیکنان مد نظرش این بار یک استقلال گردن
کلفت می‌سازد. استقلالی که از همان هفته اول مدعی است و تک‌تک امتیازات را
جذب می‌کند. پیرو همین وعده بود که آنها حاضر شدند طی یک انتقال تاریخی،
مبلغی نزدیک به 3 میلیارد تومان را فقط برای داریوش شجاعیان اختصاص دهند.
پرسپولیس خواهان مهدی قائدی بود اما وقتی استقلال فقط 400 میلیون پول
رضایتنامه این پدیده را به ایرانجوان بوشهر داد معلوم بود توپ آبی‌ها پر
است. بازگشت جباری و جباروف و منتظری یعنی منصوریان دیگر نمی‌خواهد به
جوانان اعتماد کند. او معدل سنی تیمش را بالا برد تا دیگر شاهد شکست
مفتضحانه 6 بر یک نباشد. شاید همان شکست العین همه افکار منصوریان را برای
اعتماد به جوانان برهم زد. او هم بازیکن باتجربه خرید و هم جوان اما مشخص
بود پیرمردها زودتر به ترکیب می‌رسند.
با همه
این اوصاف باز هم شروع او ناامیدکننده بود؛ 5 بازی و تنها 4 امتیاز. 5
بازی و تنها یک گل زده. 5 بازی و یکی از 3 خانه انتهایی جدول. بازی با
کلمات دیگر جواب نمی‌دهد. فوتبال مالکانه را در زمین مسابقه نشان می‌دهند
نه در کنفرانس خبری. سواد و بیسوادی در اینجا با مدرک اثبات نمی‌شود و تنها
نوع بازی در زمین و امتیازات کسب شده است که پرده از حقیقت سواد
برمی‌دارد. منصوریان با تیزهوشی فهمیده بود برای ماندن در «قدرت» باید کمی
هم بازی سیاسی با «ارباب قدرت» بلد باشد، حالا هم همه منتقدان خود را
افرادی فرض می‌کنند که مخالف حضور او در میتینگ انتخاباتی اردیبهشت‌ماه
بودند. او تصور می‌کند امروز هر منتقدی از او بد بگوید ریشه در همان میتینگ
دارد؛ در صورتی که دیگر همه از وعده‌های او خسته شده‌اند.
بدون
تردید منصوریان یکی از محبوب‌ترین بازیکنان دو دهه اخیر باشگاه استقلال به
حساب می‌آید اما داستان مربیگری متفاوت است. او فصل قبل به واسطه همان
محبوبیت بود که برخلاف دیگر مربیان ایرانی موفق شد تا نیم‌فصل، ماندنش را
تمدید کند. اما حالا هواداران استقلال ناامید هستند، چرا که در سوی دیگر
جدول پرسپولیس را می‌بینند که مقتدرانه در حال صید امتیاز است و اگر قرار
باشد موتور استقلال، نیم‌فصل روشن شود باز هم برانکو در پایان هفته
بیست‌وهفتم جشنش را برای دبل کردن قهرمانی می‌گیرد. بدون شک عملکرد
پرسپولیس و نوع پیروزی‌هایش که اتفاقا بر پایه فوتبال مالکانه است، کاسه
صبر هواداران آبی را لبریز کرده است. اگر قرار باشد منصوریان همانند فصل
قبل آنقدر دیر تیمش را به کورس بازگرداند، دیگر اعتماد به او معنایی ندارد.
قریب گره را باز می‌کند؟
بعد
از شکست 2 بر صفر استقلال مقابل پدیده، منصوریان تصمیمش را گرفت. تیمش
باخت، زور لیدرها به سکوها نرسید و این‌بار همان اندک هواداران حاضر در
آزادی یکصدا خواهان خروج منصوریان شدند. از این‌رو او رفت زمین را بوسید،
نمایش مظلومیت را در وسط زمین به راه انداخت اما سومین مرحله کارش که
استعفا در سالن کنفرانس خبری بود به واسطه مشورت عبداللهی و فریبا بر هم
خورد. پیشکسوتان آبی به او گفتند فعلا لازم نیست حرفی از رفتن بزنی. اما
واکنش هیات‌مدیره چه خواهد بود؟ از ابتدا رئیس هیات‌مدیره، دکتر قریب با
نوع عملکرد افتخاری مشکل داشت از این‌رو در هیچ یک از جلسات هیات‌مدیره
شرکت نکرد. اما حالا وقت روشن کردن تکلیف میلیون‌ها هوادار است. فصل قبل
افشارزاده قربانی نتایج ضعیف استقلال شد و در همان اوایل لیگ جایش را به
افتخاری داد و شاید باز هم قرار است افتخاری این بار قربانی جدید منصوریان
باشد. کسی دقیقا نمی‌داند تکلیف چیست. لیگ چند هفته تعطیل است و اگر قرار
باشد تصمیمی گرفته شود حالا بهترین زمان است. اگر بخواهند تنها 2 بازی به
منصوریان زمان بدهند تنها زمان را سوزانده‌اند، چرا که او 2 بازی سخت مقابل
پارس‌جنوبی در بوشهر و ذوب‌آهن در تهران دارد و شاید این ناکامی‌ها همچنان
ادامه داشته باشد. از این رو اگر در موقعیت فعلی دست به منصوریان نزنند
مجبور‌ند دست‌کم تا داربی به او اعتماد کنند. اما اگر واقعا گزینه خارجی را
مد نظر دارند چه زمانی بهتر از حالا که تنها 5 هفته از لیگ گذشته است.
باید هیات‌مدیره استقلال یکی از سخت‌ترین تصمیماتش را بگیرد. بعضی از منابع
نزدیک به باشگاه استقلال مدعی شدند موضوع جذب مربی خارجی قطعی است و دیگر
قرار نیست به منصوریان همانند فصل قبل فرجه تا نیم‌فصل داده شود. باید
منتظر ماند و دید آنهایی که مانع استعفای منصوریان شدند، زور حفظ او را
دارند یا قرار است به صورت اتوبوسی تغییراتی در استقلال انجام شود.