استقلال فصل قبل یکی از زهردارترین خطوط
تهاجمی لیگ را در اختیار داشت. تیمی که در همه مسابقات لیگ به غیر از دو
بازی دروازه حریفان را باز کرده بود و با یک گل کمتر نسبت به پرسپولیس،
بیشتر از همه تیمهای دیگر گل زده بود. ولی این عملکرد برای منصوریان
راضیکننده نبود. او به شدت پیگیر خرید سجاد شهباززاده بود. در همین حین
مهاجم اول تیمش یعنی کاوه رضایی را از دست داد. اتفاقی که منجر شد سرمربی
استقلال وسواس بیشتری به خرج بدهد و لیستش را با بازیکنان تهاجمی پر کند.
استقلال بیتسعید را از استقلال خوزستان به
خدمت گرفت. سپس دست روی مهدی قائدی گذاشت تا پدیده لیگ یک را آبیپوش کند.
تلاش منصوریان برای جذب جباری هم نتیجه داد و شماره هشت محبوب آبیها به
خانه برگشت. در همین زمان سرمربی استقلال بیخیال سرور جپاروف نمیشد و این
بازیکن را تا تهدید به خداحافظی هم پیش برد. ولی در نهایت اصرارهای
منصوریان برای جذب جپاروف جواب داد و سرور هم به استقلال آمد. این پایان
کار نبود. منصوریان، داریوش شجاعیان را هم میخواست. بازیکن گسترشفولاد به
عنوان گرانترین بازیکن تاریخ لیگ برتر به عضویت استقلال آمد تا دست
منصوریان برای انتخاب بازیکنان تهاجمی بازتر شود. ضمن این که جابر انصاری و
علی قربانی هم در استقلال ماندگار شده بودند.
با خریدهایی که منصوریان در فصل
نقلوانتقالات داشت، خیالش از بابت خط حمله تیم جمع شده بود. اتفاقی که
منجر به وعده و وعیدهای زیاد شد. منصوریان حالا با اعتماد به نفس بیشتری از
بازی روان تیمش در لیگ هفدهم صحبت میکرد. منصوریان قول داده بود که در
کنار کسب نتیجه، هواداران را از نمایش تیمش راضی کند.
ولی خریدهای تهاجمی استقلال بیشتر بلای جان
این تیم شدند. استقلال در چهار هفته از لیگ، فقط یک گل زد. شوت تماشایی
سرور جپاروف که توانایی فردی او را به نمایش گذاشت و در آن کار تاکتیکی
استقلال دخلی نداشت. استقلال با خرید شش بازیکن تهاجمی جدید، هنوز کاری از
پیش نبرده و حالا در بحران دست و پا میزند. تیم منصوریان صاحب بدترین خط
حمله است. به عنوان مثال پارسجنوبیجم تا همین جا ده برابر استقلال گل زده
است.