هرچند علیرضا منصوریان پیش از نفت تهران عملکرد غیر قابل قبولی را در
پاس همدان به نمایش گذاشته بود اما بازی های خوب تیم امید آن زمان (که
البته با یک سهل انگاری بزرگ از راهیابی به المپیک جا ماند ) و نتیجه گیری
مناسب نفت جوان منصوریان نشان داد که منصوریان به خوبی کار با جوان ها را
بلد است و این بار به دنبال نمایشی بهتر با ستاره هایش در تیم استقلال
میباشد.
منصوریان که فصلی موفق را با نفت تهران گذراند نتوانست گوی سبقت را از
مظلومی بدزدد تا به عنوان سرمربی نفت تهران ابقا شود. اما عملکرد منصوریان
در نیم فصل اول دومین سال حضورش در نفت تهران یک شکست برای آن تیم پر امید
بود. نفتی که با تدابیر منصوریان به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان راه یافته
بود حذف شد و حتی از پس مسابقه پلی آف هم برنیامد تا در دوره ی بعد لیگ
قهرمانان آسیا نیز حضور نداشته باشد. یکی از مهمترین علل این افت فاصله
گرفتن منصوریان از راه پیشینش بود. منصوریان با خرید ستاره ها و تغییر سبک
بازی تدافعی تیمش قصد داشت هم افتخاری در لیگ قهرمانان کسب کند هم جا در دل
هواداران پرشمار استقلال باز کند، اما این ترفند منصوریان نتیجه نداشت تا
منصوریان در نیم فصل با ستاره هایش از جمله نانگ و صادقیان خداحافظی کند و
رو به همان بازی نتیجه گرا با کمک بیشتر از جوانان بیاورد. اتفاقا منصوریان
در این امر موفق هم بود و بعد از کسب نتایج مناسب تیر آخر را در بازی با
پرسپولیس شلیک کرد تا قرارداد خود با استقلال را همانجا و در قلب هواداران
امضا کند.
منصوریان اما از اشتباه نیم فصل اولش در نفت درس نگرفت و در استقلال هم با
خرید نام هایی همچون بختیار رحمانی و آرش افشین به دنبال فوتبال تهاجمی با
ستارگان رفت تا قافیه را به همتای کرواتش در تیم رقیب نبازد. با همه ی این
اوصاف اما منصوریان جوان بازهم شکست خورد و علاوه بر بدترین شروع تاریخ
استقلال ستاره های تیمش را هم در نیم فصل از دست داد و تا آستانه برکناری
از استقلال پیش رفت. کاپیتان سابق آبی ها با کمک محرومیت فیفا توفیق اجباری
استفاده از جوانان بازهم نصیبش شد تا تاریخ تکرار شود و منصوریان اینبار
هم مانند آخرین نیم فصلش در نفت موفق عمل کند. هرچند استقلال در نیم فصل
دوم عنوان بهترین خط حمله را واگذار کرد و بیشتر رو به کارهای تدافعی آورد
تا بازی مالکانه، اما برد دربی و رسیدن به رتبه دوم جدول یک نیم فصل رویایی
را برای هواداران این تیم رقم زد. البته که باخت سنگین به العین همه ی آن
شیرینی ها را به کام هواداران استقلال تلخ کرد. باختی که بیشتر حاصل غیبت
بازیکنان موثر بود تا تفکرات اشتباه و البته ترس منصوریان.
استقلال در دومین فصل حضور منصوریان روی نیمکتش بازهم به خرید ستاره ها روی
آورد. این همان اشتباه علیمنصور در دو فصل اخیرش در نفت و استقلال بود که
اینبار میتواند باعث موفقیت او شود. بازی خوب و تهاجمی استقلال مقابل همنام
خوزستانی اش در کنار عملکرد مناسب دفاعی این تیم و البته به کار گرفتن
توأمان جوانان و ستاره ها در زمین نشان میدهد منصوریان پس از سه فصل موفق
در لیگ برتر این بار به دنبال ایجاد یک هارمونی معتدل در سبک بازی و البته
بازیکنان تیمش میباشد. او خوب میداند که هواداران استقلال از او نتایج
مناسب را میخواهند اما در کنار آن، نبود ستاره و البته فوتبال تدافعی را هم
تاب نخواهند آورد ؛ همانگونه که پرسپولیسی ها نایب قهرمانی با تیم نتیجه
گرای دایی را هیچوقت بر همان مقام همراه با تیم جذاب برانکو رجحان نمیدهند.