نیمار در فصلی که گذشت تنها موفق به زدن 13 گل برای بارسلونا شد که نسبت به 2 فصل قبل که وی 24 و 22 گل در لالیگا به ثمر رسانده بود، نشانگر افت این ستاره برزیلی بود.
اگرچه نمی توان کتمان کرد که نقش اصلی بزرگترین بازی فصل یا شاید سالهای اخیر بلوگرانا برابر پاری سن ژرمن را ستاره برزیلی و 25 ساله ایفا کرد، اما تنها چند هفته بعد و با اخراج بچه گانه برابر مالاگا و پذیرفتن 3 جلسه محرومیت در حساس ترین مقطع لالیگا، نیمار نشان داد که برای از زیر سایه مسی درآمدن به چیزی بیشتر از مهاجرت به یک تیم جدید نیاز دارد.
طی 25 سال اخیر، سکانس هایی همانند نیمار برای مهاجران برزیلی به نوکمپ بارها تکرار شده و تاریخ موید آن است که ستارگان جدا شده از بارسا دیگر هرگز قادر به تکرار روزهای درخشان خود نبوده اند.
از همان ابتدا، یکی از دلایل اصلی جدایی نیمار را از زیر سایه مسی خارج شدن و تلاش برای کسب عنوان مرد سال فوتبال جهان دانستند اما در ادامه خواهیم دید که سرنوشت روشنی در انتظار برزیلی هایی که از بارسا جدا شده اند نبوده است؛
روماریو: 1995-1993
فوق ستاره ریزنقش و تکنیکی سلسائو، درخشان ترین روزهای دوران ورزشی خود را در نوکمپ سپری کرد و در خلال همان سالها موفق شد با درخششی فوق تصور در جام جهانی 1994 ایالت متحده، برزیل را بعد از 24 سال دوباره به قله فوتبال رسانده و تحت نظر کارلوس آلبرتو به بهترین بازیکن جهان تبدیل شود.
روماریو طی 2 سال حضور در نوکمپ قهرمانی در لالیگا، عنوان ال پی چی چی و فینال لیگ قهرمانان را نیز تجربه کرد و به عنصری مهم در تیم رویایی کرایف تبدیل شده بود.
بعد از جدایی از بارسا، روماریو دیگر هرگز قادر به تکرار دوران درخشان خود نشد و بازگشت به برزیل مصادف با افت ستاره اول سلسائو در راه قهرمانی جهان در سال 94 بود.
رونالدو: 1997-1996
پدیده اول فوتبال جهان ملقب به مریخی، در سال 1996 و از آیندهوون راهی نوکمپ شد و توانست رکورد به یادماندنی 34 گل در 37 بازی را برای بلوگرانا به ثبت برساند.
رونالدو طی تنها یک فصل حضور در ترکیب بارسا موفق به فتح عنوان آقای گلی لالیگا، کوپا دل ری و البته جام برندگان با درخشش برابر پاری سن ژرمن در فینال شد اما در نهایت پیشنهاد اغواکننده موراتی باعث شد تا این ستاره برزیلی هم خیلی زود راه جدایی از بارسا را در پیش بگیرد.
مصدومیت های تلخ و پیاپی مریخی باعث شد تا او چند سال از سطح اول فوتبال به دور باشد و اگرچه بعدها موفق شد با تیم ملی برزیل و رئال مادرید بخشی از روزهای شیرین خود را تکرار کند، اما دیگر هرگز تبدیل به رونالدوی فصل درخشان خود در نوکمپ نشد.
ریوالدو: 2002-1997
ستاره ای با پاهای نامساوی با یکدیگر ناشی از سوء تغدیه دوران کودکی، بعد از یک فصل خوب در لاکرونیا در سال 1997 راهی نوکمپ شد و شیرین ترین دوران فوتبالی خود را در این تیم سپری کرد.
طی 5 فصل درخشش، ریوالدو موفق به فتح 2 لالیگا و یک کوپا دل ری با بلوگرانا شد و اگرچه اواخر روزهای حضور وی در این تیم مصادف با یکی از بدترین دوران تاریخ این باشگاه بود، اما تکنیک ناب و گلهای به یادماندنی به رئال، یونایتد و والنسیا این ستاره گلزن، بی شک بخش تفکیک ناپذیر خاطرات هواداران بارسا طی آن سالها خواهد بود.
اما بعد از فتح جام جهانی 2002، ریوالدو با یک تصمیم عجیب از نوکمپ راهی سن سیرو شد تا زیر نظر آنچلوتی، به یکباره از سطح اول فوتبال محو شده و دیگر قادر به بازگشت به روزهای اوج نباشد.
رونالدینیو: 2003-2008
ستاره خوش تکنیک برزیل ملقب به شاعر فوتبال، بعد از درخشش در جام جهانی 2002 و یک فصل دیگر بازی در پاریس، همانند بسیاری از برزیلی های دیگر راهی بارسا شد و در این تیم به انواع افتخارات فردی و تیمی دست یافت.
2 بار فتح لالیگا، لیگ قهرمانان 2006 و کسب 2 عنوان مرد سال فوتبال جهان بخشی از افتخارات ستاره خوش تکنیک و محبوب بلوگرانا در هزاره جدید بود.
اما با حضور گواردیولا و البته افت محسوس ستاره برزیلی، در سال 2008 میلان تبدیل به مقصد بعدی بازیکنی شد که دیگر هرگز موفق به تکرار درخشش خود در نوکمپ نشد.