وقتی یک مربی در طول 9 بازی در لیگ قهرمانان (6 بازی با استقلال و 3 بازی با سپاهان) در حسرت یک برد خشک و خالی می ماند، نشانه چیست؟
سپاهان در این فصل یاران خوبی دارد، مربی فهیمی بالای سرش است، اکثر ملی پوشان در این تیم توپ می زنند، نایب قهرمانی آسیا را با خود یدک می کشد، برای تصاحب هر 3 جام می جنگد و ...
این جملات و دهها جمله دیگر را از ابتدای فصل در مورد سپاهان شنیده بودیم، آنقدر از سپاهان تعریف و تمجید کردیم که از آن یک غول بی شاخ و دم ساختیم، غولی که فرض می کردیم در آسیا بی رقیب باشد.
سپاهان نمونه بارز یک باشگاه حرفه ای است و مسئولین در این راستا تلاش زیادی می کنند تا حرفه ای بمانند اما شاید حالا محمد رضا ساکت احساس کند در این راستا در انتخاب مربی اش اشتباه کرده است.
آری... سپاهانی که آن را تا حد غول شدن پیش بردیم حالا در میان نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا نا مطلوب ترین نتایج را کسب کرده است.
وقتی طلایی پوشان در اولین گام مقابل الشباب عربستان به یک تساوی بسنده کردند، گفتیم تساوی در خانه حریف خوب است، هنگامی که شاگردان امیر قلعه نویی نتوانستند در اصفهان حریف اماراتی شان (العین) را شکست دهند گفتیم بدشانس بودند اما حالا قضیه فرق می کند.
سپاهان در سومین مسابقه مقابل پاختاکور شکست خورد و حتی برای این باخت هم بهانه هایی موجود است، می توان گفت مقابل یک تیم قدرتمند در خانه اش باخته اما تاکی؟... تا کی می خواهیم برای ناکامی های قلعه نویی و تیمش توجیه بیاوریم، انگار یادمان رفته سپاهان فقط 270 دقیقه در آسیا زمان دارد تا خودش را نشان دهد، اگر خدای ناکرده در پایان 3 بازی دور برگشت هم این تیم ناکام ماند، تکلیف چیست؟ آن وقت می خواهیم چگونه توجیه کنیم؟
می خواهیم گذری به یک سال پیش بیندازم، در آن هنگام قلعه نویی با استقلال در لیگ قهرمانان شرایطی مشابه داشت، در حالی که از یک طرف آبی پوشان مدعی کسب عنوان قهرمانی بودند در لیگ قهرمانان نتوانستند خوب عمل کنند.
سپاهان هم شرایطش چندان تفاوتی ندارد، این تیم بیشترین شانس را برای تصاحب جام قهرمانی لیگ دارد اما در آسیا بدترین نتایج را کسب کرده است.
طلایی پوشان اصفهانی در حالی از 3 بازی تنها 2 امتیاز دارند که مس کرمان با آن همه آشفتگی از دور رفت 3 امتیاز گرفته است.
آنها در شرایطی مقابل پاختاکور شکست خوردند که تیم همشهری شان یعنی ذوب آهن در مصاف با تیم اول کشور ازبکستان که گلچینی از تیم ملی برزیل در جام جهانی 2002 است 3 بر صفر پیروز شد.
تیم امیر قلعه نویی در مقایسه با استقلال که واقعا کم آورده، قلعه نویی که از ابتدای فصل برای دستیار سابق و سرمربی فعلی استقلال( صمد مرفاوی) و همچنین مدیرعامل آبی پوشان پایتخت که به قول قلعه نویی دوست خوبش است( امیر واعظی آشتیانی) دائما دم از قدرتنمایی در آسیا می زد، حالا نتوانسته به قول هایش عمل کند.
اینطور که از شواهد پیداست امیر قلعه نویی فقط مرد روزهای سخت در داخل کشور است.
امیرخان دیگر مشخص شده که «آسیایی باز» نیست، وقتی یک مربی در طول 9 بازی در لیگ قهرمانان (6 بازی با استقلال و 3 بازی با سپاهان) در حسرت یک برد خشک و خالی می ماند، نشانه چیست؟
به هرحال امیدوارم سپاهان در دور برگشت نتایج خوبی بگیرد و از گروهش صعود کند، نه به خاطر امیر قلعه نویی، نه به خاطر اسم سپاهان، فقط به این دلیل که آنها نام ایران عزیز را یدک می کشند