چرا مجتبی جباری برای استقلال نعمت است؟

آوردن مجتبی جباری در این سن و سال اگرچه می تواند چالش های زیادی برای استقلال داشته باشد و شاید توان فنی او مثل خسرو حیدری و خیلی از پا به سن گذاشته های دیگر باشگاه سبب شود که تیم منصوریان با او خیلی نتواند روان بازی کند اما محاسنی بزرگ در بعد اخلاقی تیم دارد.

منصوریان فصل قبل به دلایلی که ارتباط به مهدی رحمتی بر می گشت نه به جباری فکر کرد نه به نکونام. همان تصمیمی که سال قبلش هم مظلومی گرفته بود. هر دوی آنها رحمتی را بازوی راست تیم شان می دانستند . پژمان منتظری اما این بار به اصرار امد و بعد از اینکه امد هم مجتبی را برگرداند. این مسئله ارتباط به بزرگتر تیم دارد. حتی اگر باشگاه بیانیه داده باشد که کاپیتان تیم مهدی رحمتی است هم حضور مجتبی خیلی چیزها را تغییر می دهد. سابقه بازی مجتبی در استقلال خیلی بیشتر از رحمتی است. مجتبی در سالی که همه استقلالی ها در تیم بودند و رحمتی با نکونام بسته بودند که بازوبند را برای خودشان داشته باشند. در بازی با گهر و آن دعوای بزرگ درون رختکن که 9 نفر مدعی بازوبند بودند ، با اقتدارش مسئله را یکسره کرد.

رحمتی خیلی کاپیتانی را دوست دارد اما مهدی بازیکنی است که شخصیتی خیلی نمی تواند کاپیتان خوبی باشد. از زمانی که بازوبند را داشته ، مدام بار سنگین این تکه پارچه روی توان فنی اش اثر گذاشته است. اصلا قرار نیست همیشه قدیمی ترین بازیکن ، حتما کاپیتان باشد. حتی اگر رحمتی بازوبند را هم به مجتبی ندهد ، حضور مجتبی حتی روی نیمکت ، وزن بزرگتری در تیم را سنگین می کند و او اگر وسط زمین باشد ، دیگر خودش قطب تیم می شود.