چند صباحی بود که در استقلال جای یک چیز خالی بود. شاید حضور سید مهدی
رحمتی و خسرو حیدری،کور سوی امیدی بود از نسل استقلالی های قدیمی،بازیکنانی
که قدمت حضورشان در پیراهن آبی به نزدیک یک دهه می رسد. بازیکنانی که
بازوبند کاپیتانی استقلال برازنده شان بود.
ولی داستان استقلال
در این فصل فرق می کند. درست در اولین سالی که پدر استقلال دیگر روی نیمکت
حضور ندارد، بزرگتر های استقلال به این تیم برگشتند. بازیکنانی که با
پیراهن آبی سرد و گرم فوتبال را چشیده اند بار دیگر و شاید برای گذران فصول
آخر فوتبالشان به تیم سابق برگشتند. مجتبی جباری و پژمان منتظری که با
بازگشتشان لبخند را بر لب هواداران نشاندند، برای استقلالی ها یادآور نسلی
طلایی هستند.
نسلی که از اواسط دهه 80 و با حضور
ستارگانی مثل وحید طالب لو،امیرحسین صادقی،پیروز قربانی، حسین کاظمی، فابیو
جانواریو،آندو تیموریان،جواد نکونام ، آرش برهانی و در راس شان فرهاد
مجیدی توانست به افتخارات زیادی در فوتبال ایران برسد.(به این فهرست رحمتی و
حیدری را هم اضافه کنید که در حال حاضر هنوز برای استقلال بازی می
کنند.)به همین علت است که که هواداران استقلال به سن نسبتا بالای پژمان
منتظری ایراد نمی گیرند و از مصدومیت های وقت و بی وقت جباری چشم پوشی می
کنند.
آن ها دوست دارند بار دیگر پیراهن استقلال را
بر تن استقلالی هایی سابق ببینند.بازیکنانی که دوست شان دارند و حاضرند به
خاطرشان به آزادی بروند و بازی های آنها را از نزدیک تماشا کنند.به عقیده
خیلی از هواداران استقلال، دوباره بوی استقلال گرفته است و هواداران امید
زیادی به روزهای درخشان این تیم دارند.