3 اتفاق مهمی که فصل نقل و انتقالات را دا‌غ‌تر کرد

فصل نقل و انتقالات همیشه از جذاب‌ترین روزهای فوتبال ایران است. در این روزهای پرهیاهو باشگاه‌های مدعی به دنبال سبقت گرفتن از یکدیگر هستند که این موضوع درنهایت به نفع ستاره‌ها می‌شود نه باشگاه‌ها. بازارگرمی‌های نخ‌نما شده در فوتبال ایران در فصل نقل و انتقالات به اوج می‌رسد و گاهی تیم‌ها نه از سر نیاز بلکه فقط برای این‌که فلان بازیکن به تیم رقیب نپیوندد او را جذب می‌کنند. امسال هم رقابت شدیدی بین تیم‌های مدعی برای جذب آس‌های لیگ وجود دارد و همین موضوع باعث افزایش بی‌مورد قراردادها می‌شود.

باشگاه استقلال با سیاست عجیبی وارد نقل و انتقالات شد. در روزهای ابتدایی نقل و انتقالات که پرسپولیس بازیکنان پرسروصدایی مثل خلیل‌زاده و گادوین منشا را خریده بود، استقلالی‌ها به بهانه تمدید قرارداد بازیکنان قدیمی خود وارد بازار نشدند. منصوریان ادعا می‌کرد نگه داشتن بازیکنان فعلی در اولویت است اما همان روزها شایعه حضور رامین رضاییان در استقلال مطرح شد که هنوز هم در حد پیشنهاد استقلال باقی مانده است. در روزهایی که پرسپولیس و سپاهان داشتند برای خرید بهترین‌ها با هم رقابت می‌کردند، استقلال نظاره‌گر این اتفاقات بود و به نظر می‌رسید این باشگاه سیاست استفاده از بازیکنان جوان را ادامه خواهد داد. آنها تا هفته گذشته فقط حسن بیت‌سعید را خریده بودند اما باز هم حضور پررنگی در نقل و انتقالات نداشتند. از تعلل استقلال در نقل و انتقالات این‌طور برمی‌آمد که آبی‌ها به دنبال ستاره نیستند و شاید فقط رضاییان شکار بزرگ این تیم باشد. در همین روزها سجاد شهباززاده که تجربه ناموفقی در ترکیه داشت به استقلال برگشت اما بازگشت او باعث وارد شدن شوکی بزرگ به مجموعه آبی شد. کاوه رضایی که تا پیش از این به استقلالی‌ها قول تمدید داده بود با جذب شهباززاده به‌طور ناگهانی به شارلوای بلژیک پیوست. این اتفاق که انتقاد رسانه‌ها و هواداران را از مدیریت استقلال به همراه داشت، باعث شد این تیم جدی‌تر وارد نقل و انتقالات شود. استقلالی‌ها به‌طور جدی پیگیر دریافت رضایتنامه داریوش شجاعیان از گسترش فولاد هستند و به‌زودی با پژمان منتظری هم قرارداد امضا می‌کنند و در انتظار پاسخ مثبت رامین رضاییان هستند تا تعلل در روزهای نخست نقل و انتقالات را جبران کرده باشند. استقلال در صورتی که بتواند رامین رضاییان و داریوش شجاعیان را جذب کند برنده بزرگ فصل نقل و انتقالات خواهد بود. خصوصا این‌که جذب رضاییان هم به لحاظ فنی و هم از نظر روحی و روانی به استقلالی‌ها حس برتری می‌دهد.

به نظر می‌رسد امسال، موعد دیپورت شدن برخی لژیونرهای ایرانی به لیگ برتر است. در پیش بودن جام‌جهانی و لزوم بازی کردن برای دعوت شدن به تیم‌ملی باعث شده بازیکنان با احتیاط بیشتری تیم فصل بعد را انتخاب کنند. البته برخی از آنها هم توسط تیم‌های باشگاهی‌شان دیپورت شده و چاره‌ای جز بازگشت به ایران ندارند. ضمن این‌که کارلوس کی‌روش ثابت کرده ترجیح می‌دهد از نفراتی استفاده کند که در تیم‌های باشگاهی خود شرایط خوبی دارند. از میان لژیونرها، پژمان منتظری و مجتبی جباری که ‌سال گذشته در الاهلی قطر توپ می‌زدند، برای بازگشت به فوتبال ایران مصمم هستند. منتظری در آستانه استقلالی شدن است چون از جایگاه خود در این تیم اطمینان دارد اما جباری مثل پژمان استقلال را خواهان خود نمی‌بیند و شاید به یک تیم معمولی در لیگ بپیوندد. اشکان دژاگه، کاپیتان فعلی تیم‌ملی که روزهای خوبی را در فصل گذشته سپری نکرد، شرایط حساسی دارد. او پارسال یک دقیقه هم برای تیم‌های باشگاهی‌اش به میدان نرفت اما خوش‌شانس بود که کی‌روش باز هم به او اعتماد کرد. قطعا ادامه این روند در ‌سال آینده برای اشکان دردسرساز می‌شود چون او در‌ سال منتهی به جام‌جهانی حتما باید در تیم باشگاهی‌اش به میدان برود. دژاگه درحال حاضر از هیچ تیمی در اروپا یا قطر پیشنهاد ندارد و بعید نیست در سال‌های پایانی فوتبالش تصمیم بگیرد بازی در ایران را تجربه کند. علی کریمی، ستاره کم‌سن و‌ سال فوتبال ایران که نخستین بازی رسمی خود برای تیم‌ملی را مقابل ازبکستان به نمایش گذاشت، یکی دیگر از لژیونرهایی است که شاید به ایران برگردد. کریمی ‌سال گذشته در دینامو زاگرب حضور داشت و عملکرد متوسطی از خود نشان داد. او در این تیم بازیکن اصلی نبود و به همین دلیل ترجیح می‌دهد‌ سال آینده را در جایی توپ بزند که شانس فیکس بودن داشته باشد.

سال‌هاست پول حرف اول و آخر را در نقل و انتقالات فوتبال ایران می‌زند و هر تیمی که سر کیسه را شل‌تر کند آس‌های نقل و انتقالات را می‌خرد. بازیکنانی که سر دوراهی استقلال و پرسپولیس درنهایت تیمی را انتخاب می‌کنند که پول بیشتری پرداخت می‌کند، همان‌هایی می‌شوند که با برگشت خوردن نخستین چک به نشانه اعتصاب در تمرین حاضر نمی‌شوند و رو در روی هواداران تیمشان می‌ایستند. امسال هم هر تیمی که صفرهای بیشتری جلوی اعداد بگذارد، موفق‌ترین تیم نقل و انتقالات خواهد بود. متاسفانه باشگاه‌های ایرانی اغلب برای چشم و هم‌چشمی بازیکن می‌خرند نه برای برطرف کردن کمبودهای فنی‌شان. برخی مدیران به محض این‌که می‌بینند باشگاه رقیبشان دست روی یک بازیکن گذاشته با این‌که به او نیازی ندارند اما به سراغش می‌روند تا مانع حضور او در تیم دیگری شوند. در این بین فقط بازیکن است که سود می‌برد چون رقم قراردادش را بالاتر می‌برد و دست آخر به تیمی می‌رود که پول بیشتری می‌دهد، البته در این بین برخی باشگاه‌ها هم مقصر هستند. مدیران باشگاه گسترش فولاد وقتی استقلال و پرسپولیس را خواهان شجاعیان دیدند، یک و نیم‌میلیارد روی رضایتنامه او قیمت گذاشتند. پرسپولیسی‌ها که نمی‌خواستند تا این اندازه برای شجاعیان هزینه کنند، کنار کشیدند اما استقلالی‌ها برای این‌که مبادا این بازیکن به تیم رقیب برود، حاضرند چنین هزینه گزافی را پرداخت کنند. از این دست اتفاقات در نقل و انتقالات فوتبال ایران زیاد دیده‌ایم و متاسفانه باشگاه‌ها هم به سادگی در دام بازارگرمی‌های غیرحرفه‌ای قرار می‌گیرند و همین می‌شود که هر سال قیمت قراردادها بالاتر می‌رود و گاهی حتی از ٢‌میلیارد تومان هم گذر می‌کند. واقعا فوتبالیست‌های ایرانی آن هم در سطح لیگ برتر ارزش چنین هزینه‌های میلیاردی را دارند؟ قطعا پاسخ منفی است.