کاپیتان اسبق تیم ملی از حس و حالش بعد از صعود این تیم به جام جهانی هم حرف زد.
از صعود تیم ملی به جام جهانی چه حسی پیدا کردید؟
(خنده) این را به شوخی میگویم که «این صعود خیلی به ما نچسبید» ...!
... چطور؟
خب ما عادت
کردهایم با هول و ولا راهی جام جهانی شویم و چون خیلی راحت به جام جهانی
رسیدیم برایمان جذابیت همیشگی را نداشت. الان هم انگار نه انگار که راهی
جام جهانی شدهایم.
ولی قطعاً حس خوبی داشتید؟
البته
که داشتیم. نکته قبلی را بابت شوخی گفتم ولی دوشنبه شب همه ما احساس غرور
کردیم که به عنوان دومین تیم راهیافته به جام جهانی در دنیا مطرح شدیم.
دلیل دستیابی به چنین جایگاهی چه بود؟
مهمترین
فاکتور تیم ملی فوتبال ما در بازی با ازبکستان احساسی بازی نکردن تیم ملی
بود. ما پس از جام جهانی قبلی تا بازی با ازبکستان، سختیهای زیادی
کشیدیم. بازیکنان راه طولانیای را آمدند و در نهایت هم مزد این تلاشها
را گرفتیم ولی آنچه در تیم ایران بیش از هر چیز به چشم میآید فوتبال
منطقی است. این باعث شد بدون دغدغه، بدون گل خورده و با اقتدار راهی دور
نهایی شویم. تمام این مسائل با تفکرات سرمربی تیم ملی و خواست و انگیزه
بازیکنان به دست آمده است.
شما که یک بار این شرایط را تجربه
کرده بودید چه تفاوتی بین دور افتخار خودتان در ملبورن با پرچم مقدس ایران
با دور افتخار بچههای تیم ملی در آزادی دیدید؟
طعم شادی و
خوشحالی همیشه و همه جا یکسان است. ما آن زمان با امکانات و شرایط خودمان
به جام جهانی رسیدیم و امروز این بچهها با امکانات و سرمربی خوبی که
داشتند به این مهم دست یافتند. الان تیم ملی در هر پست دو، سه بازیکن تراز
اول دارد ولی زمان ما اینگونه نبود. در کل همه چیز خوب بود.
یعنی تفاوتی بین تهران و ملبورن نبود؟
من
در استادیوم نبودم ولی آن شب در ملبورن حس و حال غیرقابل وصفی بود.
ایرانیهای استرالیا خیلی خوشحال بودند و ما میشنیدیم در تهران هم مردم
بیرون از خانهها شادی میکنند. دوشنبه شب هم در تهران و شهرستانها همه
مردم شاد بودند. گفتم که شادی همیشه یک طعم دارد و فقط ممکن است کم و زیاد
آن قابل اندازهگیری باشد که من تفاوتی بین این شادی با آن شادی نمیبینم.
همین که ملت ایران حس خوبی داشتند عالی بود. این افتخار قیمت ندارد چون
همه ایران برایش زحمت کشیدند.
پس چرا عدهای در این مدت بر خلاف جریان آب شنا میکردند؟
خیلیها
تلاش کردند کار کیروش را زیر سؤال ببرند و خدشهای در کارش ایجاد کنند.
میخواستند او را از ایران دور کنند و هر بار با طرح پیشنهاد فدراسیون
آفریقای جنوبی و تیمی از آمریکای جنوبی سعیشان را هم میکردند ولی از آنجا
که کیروش و تیمش یک دست بودند ماحصلش سرخوردگی و شکست خودشان بود.
فکر میکنید این افراد حالا ساکت میشوند؟
قاعدتاً
باید ساکت شوند ولی باز هم میبینیم عدهای دائم برای این تیم توقع ایجاد
میکنند؛ اینکه تیم ملی باید به دور دوم صعود کند. حالا که میبینند کاری
از دستشان برنمیآید میخواهند با این حرفها فشار را روی تیم ملی بالا
ببرند، کاری که اصلاً برای ما نباید اهمیت داشته باشد و مهم خوب عمل کردن
در جام جهانی است. اگر فدراسیون طبق نظر کیروش بازیهای تدارکاتی و
اردوهای خوبی در نظر بگیرد میتوانیم به این مهم هم امیدوار باشیم ولی
نرسیدن به دور دوم دلیل بر ضعف ما نخواهد بود. ما تازه برای اولین بار
توانستهایم دو دوره پی در پی به جام جهانی برسیم.
قرعه تا چه حد نقش دارد؟
هر
۳۲ تیم راهیافته به جام جهانی قطعاً تیمهای خوبی هستند و از این نظر
تفاوتی نمیکند. باید امیدوار باشیم که برنامههای کیروش درست عمل شوند.
رامین رضاییان که همپست خودتان در تیم ملی است را چطور ارزیابی میکنید؟
با
اینکه نیمفصل از فوتبال دور بود ولی از آنجایی که کیروش بازیاش را
میپسندد در شرایط خیلی خوبی قرار داشت. مهمترین فاکتور رامین انگیزهاش
است به اضافه اینکه در موقعیتی در تیم ملی بازی میکند که همه نفرات دور و
برش هم با او هماهنگی بالایی دارند. نکته دیگر هم این است که او اصلاً
بازیکن حاشیهداری به نظر نمیرسد. نمیدانم چرا او را بازیکنی پرحاشیه
خطاب میکنند.
با این حساب فکر میکنید اگر به استقلال بیاید چون پرسپولیسی بوده برایش مشکلساز نمیشود؟
خیلی
از بازیکنان بزرگ دنیا در دو تیم رقیب بازی کردهاند. در فوتبال حرفهای
دیگر این مسائل مهم نیست. استقلال و پرسولیس جایگاه بالایی در فوتبال
دارند. اتفاقاً خیلی خوب میشود که به استقلال بیاید. دوشنبه شب خیلی متأسف
شدم که تیم ملی بدون بازیکن استقلالی بازی میکرد و جواز جام جهانی را
گرفت.
یعنی دوست دارید رضاییان به استقلال بیاید؟
البته
که دوست دارم. او هم پتانسیلش را دارد و هم میتواند به استقلال کمک کند؛
ضمن اینکه با پیوستنش به استقلال باعث میشود دوباره شاهد حضور بازیکنان
بزرگ در استقلال باشیم.