بعید نیست استقلال که اخیرا هیچ بازیکنی در تیم ملی
نداشته، در جام جهانی 2018 با حداقل سهمیه ملی‌پوش مواجه شود. در حالی که
به نظر می‌رسد کی‌روش می‌خواهد آرام آرام وریا غفوری و امید ابراهیمی را هم
از چرخه ملی‌پوشان خود خارج کند، دعوت از بازیکنانی همچون نورافکن و
اسماعیلی بسیار دشوار می‌نماید. بی‌شک اگر استقلالی‌ها می‌خواهند حضور
چشمگیرتری در تیم ملی داشته باشند و احیانا به جام جهانی بروند باید در
ماه‌های باقی مانده تا جام جهانی روسیه کوشش بسیاری در این راه به خرج
دهند. اگر تلاش‌ها بی‌نتیجه باشد احتمالا استقلال در جام جهانی تنها پژمان
منتظری را به‌عنوان نماینده خود می‌بیند. البته اگر در روزهای آتی جذب این
مدافع قطعی شود.
صعود به 2018 روسیه از دید استقلالی‌ها تفاوت‌های
بسیاری با صعود به 2014 برزیل دارد. در شبی که تیم ملی ایران موفق شد
ازبکستان را مغلوب کند و جواز صعود به جام جهانی را به دست آورد، هیچ
بازیکنی از استقلال در ترکیب تیم ملی حضور نداشت.
در صعود به جام جهانی برزیل اما اوضاع برای استقلالی‌ها کاملا متفاوت بود.
حتی
بسیار بهتر از شرایطی که امروز پرسپولیسی‌های حاضر در تیم ملی با آن
مواجه‌اند. در آن صعود 9 بازیکن استقلال در فهرست تیم ملی حضور داشتند که
بیشتر آنها نیز در ترکیب اصلی ایفای نقش می‌کردند.
در
تازه‌ترین صعود فوتبال ایران به جام جهانی اما هیچ اثری از استقلالی‌ها
ندیدیم. اوضاع به حدی برای استقلال اسفبار بود که حتی یک استقلالی هم روی
نیمکت تیم ملی حضور نداشت.
گرچه از دید
پیشکسوت‌های باشگاه استقلال می‌شد بازیکنانی را از مجموعه فعلی به تیم ملی
دعوت کرد تا این حفره بزرگ از بین برود اما با رویه‌ای که کی‌روش در تیم
ملی پیاده کرده حضور استقلالی‌ها، حتی شایسته‌هایی همچون فرشید اسماعیلی و
امید نورافکن که می‌توانند آینده تیم ملی را بسازند، در تیم ملی ساده نیست.
تنها
در شرایطی می‌توان دعوت از این بازیکنان را به تیم ملی در ذهن متصور بود
که از میان بازیکنان کنونی تیم ملی تعدادی به واسطه مصدومیت یا افت شدید
فنی از دایره ملی‌پوشان فاصله بگیرند تا آنگاه کی‌روش را مجاب به دعوت خود
کنند.
البته برای رسیدن به تیم ملی هافبک‌های
جوان استقلال نمی‌توانند چندان هم امیدوار باشند چون اصولا کی‌روش علاقه
وافری به دعوت از لژیونرها دارد و حتی صحبت از حضور چند بازیکن دورگه جدید
در تمرین‌های آتی تیم ملی است که اگر چنین شود شاید در جام جهانی روسیه از
میان نسل کنونی استقلال بازیکنی در تیم ملی حضور نداشته باشد.
هر
چند که با جذب پژمان منتظری که قرار است به زودی به دایره بازیکنان
استقلال برای فصل بعد اضافه شود، احتمال دارد که دست کم به بودن یک گزینه
قطعی در جام جهانی دلخوش باشیم اما پژمان نیز در گستره نسل کنونی بازیکنان
فوتبال ایران جایی ندارد و او یک دعوت قدیمی وکهنه به حساب می‌آید.
از
سویی احتمال می‌رود با وضعیت موجود که گفته می‌شود کی‌روش در خط میانی
علاقه زیادی به بازی گرفتن از علی کریمی و احسان حاجی‌صفی در کنار سعید
عزت‌اللهی دارد، امید ابراهیمی که در سال‌های اخیر دایما درتمرین‌های تیم
ملی حضور داشت نیز نتواند جایی میان مدعوین پیدا کند.
وضعیت
وریا غفوری هم که کی‌روش علاقه بسیاری به او داشت و دیدیم که در بازی‌های
ماقبل با ازبکستان اغلب در ترکیب اصلی قرارش می‌داد، چندان تعریفی ندارد.
وریا بازیکنی است که زیاد مصدوم می‌شود و ثبات لازم را ندارد و نمی‌توان در
یک بازه بلند مدت روی او حساب کرد.
از سویی
رامین رضاییان هم نمایش خوبی در ترکیب تیم ملی داشته و حسین ماهینی هم در
لیست جدید تیم ملی حضور داشت. بازیکنی که هم در دفاع راست بازی می‌کند و هم
در دفاع چپ. به طور کلی اگر بخواهیم درباره وضعیت آینده بازیکنان استقلال و
تیم ملی به یک نقطه نظر و جمع‌بندی نهایی برسیم باید اعتراف کنیم که دعوت
از بازیکنان کنونی استقلال به تیم ملی کار دشواری است و کارلوس کی‌روش
می‌کوشد که همین ترکیب را برای جام جهانی 2018 روسیه حفظ کند که اصولا
اقدامی حرفه‌ای محسوب می‌شود.
معمولا مربیان
ملی در ماه‌های منتهی به جام جهانی مساعی بسیار در راه ایجاد هماهنگی میان
بازیکنان دارند و در این راه دعوت از بازیکنان جدید تا حدودی برنامه‌های
تاکتیکی آنها را مختل خواهد کرد.
کی‌روش هم در
برخی خطوط وسواس بسیاری به دعوت از بازیکنان نشان می‌دهد به طوری که
می‌بینیم شاکله اصلی خط حمله و حتی پست‌های هجومی خط میانی سال‌هاست حفظ
شده و سرمربی تیم ملی ظاهرا تمایلی به دستکاری این نقاط ندارد.
امید
نورافکن و فرشید اسماعیلی که اکنون از نگاه استقلالی‌ها شایسته‌ترین
بازیکنان برای حضور در فهرست تیم ملی به حساب می‌آیند رقبایی را پیش روی
خود می‌بینند که کی‌روش علاقه زیادی به آنها دارد.
در
پست امید نورافکن، سعید عزت‌اللهی را می‌بینیم. بازیکنی که در یک سال اخیر
رشد بسیاری داشته و اولین گزینه برای بازی در پست هافبک دفاعی محسوب
می‌شود.
حتی کار برای امید ابراهیمی هم دشوار
است و این بازیکن که سابقه بیشتری در قیاس با نورافکن دارد باید در فصل
هفدهم به درخشش خود ادامه دهد تا در لیست نهایی جای بگیرد وگرنه ممکن است
اندک افولی منجر به حذف این بازیکن شود و کی‌روش حتی به‌عنوان بازیکن ذخیره
هم روی ابراهیمی حساب نکند.
نتیجه اینکه برای
نورافکن دعوت به تیم ملی دشوار است همانطور که برای امید ابراهیمی هم آرام
آرام این مهم سخت و دشوارتر از همیشه می‌شود.
در
پست فرشید اسماعیلی هم به وفور بازیکن درجه یک و بین‌المللی در تیم ملی
حضور دارد و این بازیکن برای اینکه به رویای خود برسد و ملی‌پوش شود باید
عملکردی درخشان‌تر از همیشه داشته باشد.