هیچ کس به فکر پیشکسوتان نیست !

آدمهایی که روزگاری در ورزش این مملکت خوش می درخشیدند و بعد از سپری شدن دوران قهرمانی و رسیدن به بازنشستگی از یادها و خاطره ها محو شدند و به رسمِ غلط جاری کشور ما که پهلوان زنده را عشق است ، سالهای دوران بازنشستگی شان را بجای اینکه در رفاه ، آرامش و آسایش سپری کنند در گمنامی و فشارهای اقتصادی و اجتماعی گذراندند .

گاهی حتی کسی هم نبود که حالی از آنها بپرسد و خیلی هایشان مجبور به امرار معاش از مشاغلی چون رانندگی شدند که هرچند شریف و آبرومند اما برای ورزشکار و قهرمانی که در بالاترین رده ورزشی این مملکت فعالیت داشته مایه سرافکندگی و خجالت است .

البته شرمساری و سرافکندگی واقعی برای ورزش کشور و مسئولانی است که هیچ سازوکاری برای پیشکسوتان ندارند و وقتی کسی به سن بازنشستگی می رسد یا از کار کنار می رود براحتی فراموش می شود و تشکیلاتی نیست تا با سازماندهی این افراد سمت های اجرایی یا اداری باشگاه ها در اختیار آنها باشد تا یک پیشکسوت محترم و با ارزش بخاطر مشکلات مالی و اقتصادی در تلویزیون و جلوی چشم میلیون ها بیننده اشک نریزد و داغ دل ورزشی ها را تازه نکند .حرف از این قصه پرغصه زیاد است اما گوش شنوا میخواهد و عزمِ جزم که اگر نباشد هزاران بار دیگر هم من و امثال من از این درد نهفته بنویسند باز هم شاهد چنین مشکلات ناراحت کننده ای در ورزش کشورمان خواهیم بود . به امید روزی که پیشکسوتان را دریابیم .